Awatar, legenda Aang

 

AWATAR, LEGENDA O AANG

Jest to serial animowany osadzony w fikcyjnym świecie inspirowanym Wschodem, w którym ludność podzielona jest na cztery narody odpowiadające czterem żywiołom (woda, ziemia, ogień i powietrze). Elementy te są nierozerwalnie związane z filozofią zmian Ching i umiejętnością życia oraz poruszania się w przestrzeni Feng Shui. Za historią kryje się również cały chiński kalendarz z jego demonami i bóstwami. Z drugiej strony Awatar w filozofii hinduskiej i buddyjskiej jest manifestacją Boga zdolnego do przywrócenia równowagi na ziemi i panowania nad Naturą. Wszystko to zachęca nas do połączenia analizy kreskòwki "Awatar" z filozofią Ching, z filozofią elementów Feng Shui i z chińskim kalendarzem.

AWATAR

Awatar, legenda Aang, znany jest z tego, że zapożycza wiele z azjatyckiej sztuki i mitologii, aby stworzyć swój fikcyjny wszechświat z chińskiej filozofii. Awatar w wielu hinduskich teologiach oznacza pojawienie się lub zstąpienie na ziemię boskości w celu przywrócenia lub ochrony Dharmy lub równowagi w Naturze. Termin „Awatar” pochodzi od sanskryckiego słowa Avatāra, które oznacza „zejście” (Chrześcijanie powiedzieliby „wcielenie”).

W hinduizmie bogowie manifestują się w awatarach, aby przywrócić równowagę na ziemi, zwykle w czasach wielkiego zła.

Religijne pojęcie „awatara” lub „zstąpienia boskości na ziemię” pojawiło się w Indiach między III a II wiekiem p.n.e., w Bhagavadgīcie, kiedy Wisznu, tutaj rozumiany jako Bhagavat, Bóg, Najwyższa Osoba, wyraża zamiar przybrania różnych form w celu przywrócenia kosmicznego porządku. Należy pamiętać, że w innych nurtach hinduskich to nie Wisznu, ale Kryszna jest uważany za najwyższego Boga. Na Zachodzie, na przykład, Awatarem jest Jezus  - jest wcieleniem Boga, który chce przywrócić porządek.

Tradycji dotyczących awatarów Wisznu jest wiele; szkoły zebrały je w dziesięciu wcieleniach lub awatarach:

1. Matsya: kiedy nastąpił Wielki Potop wraz z manifestacją Świata

2. Kurma: forma ogromnego żółwia, na którego skorupie bóstwa umieściły nektar nieśmiertelności

3. Varaha: kiedy demon Hiraṇyākṣa porwał Pṛthivī (bogini Ziemi), aby wciągnąć ją pod kosmiczne wody, Wisznu przybrał postać ogromnego dzika i zanurzając się w pierwotnym morzu, pokonał demona, uwalniając boginię Ziemię

4. Narasimha: Wisznu przybrał postać „człowieka-lwa”, aby pokonać swojego ojca w postaci demona Hiraṇyākaśipu, którego nie mogli pokonać ani ludzie, ani zwierzęta

5. Vamana: kiedy potężny, ale pobożny asura Bali podbił cały wszechświat, Wisznu przybrał postać karłowatego bramina, prosząc asurę o pewną przysługę, której pobożny Bali natychmiast mu udzielił; Wisznu poprosił o możliwość uzyskania terytorium tak dużego jak jego trzy kroki, a biorąc pod uwagę wielkość boga, Bali z radością spełnił to, o co ten prosił; wtedy Wisznu przyjął swoją własną nieskończoną kosmiczną formę, wykonując trzy nieskończone skoki i odzyskując wszechświat dla bogów, którzy zostali go pozbawieni

6. Parashurama: kiedy potężna, ale arogancka kasta wojowników kṣatriya uciskała kapłańską kastę braminów, upokarzając ich, Wisznu przybrał postać dzierżącego topór myśliwego, który wielokrotnie pokonywał ksatriyów, przywracając braminom prawowitą supremację kastową

7. Rama: kiedy demona Rāvaṇa nie mogli pokonać ani bogowie, ani nadludzkie istoty, Wisznu przybrał postać ludzkiego księcia, który pokonał demona

8. Krishna: kiedy demon Kaṃsa zaczął uprawiać na ziemi swoją niegodziwość, Wisznu przyjął formę Kryszny, pokonując demona

9. Buddha: Wisznu w formie, która może być czczona przez zaprzeczających jego bytowi Boga, Bhagawatòw lub przez tych, którzy zaprzeczają wyższości boskości, ponieważ bardziej wiarygodne jest zawierzenie człowiekowi, który naucza niestosowania przemocy (ahiṃsā , powstrzymać się od zabijania), dominowania nad sobą i odnalezienia harmonii z Naturą; w przypadku Buddy jako założyciela buddyzmu, starożytnej religii stanowiącej alternatywę dla hinduskiej kultury religijnej, wyjaśnienie wcielenia Wisznu wskazuje w przypadku tego awatara na przejaw oszustwa i tym samym doprowadzenia do niekorzystnego odrodzenia jego wyznawców, tutaj rozumianych jako zdrajcòw Wed (w ten sposób hinduizm dystansuje się od buddyzmu)

10. Kalki: jest to forma, jaką Wisznu przyjmie pod koniec ery zwanej kali-yuga, kiedy pojawi się na białym koniu, nagradzając cnotliwych i karząc niegodziwych

AANG I AWATAR

Termin „Awatar” pochodzi od sanskryckiego słowa Avatāra, które oznacza „zejście”, „zstąpienie”. W hinduizmie bogowie manifestują się w awatarach, aby przywrócić równowagę na ziemi, zwykle w czasach wielkiego zła. Chińskie znaki pojawiające się na górze karty tytułowej serii oznaczają „boskie duchowe medium, które zstąpiło do świata śmiertelników”.

Kiedy Aang był młody, nieświadomie ujawnił się jako Awatar, kiedy wybrał cztery zabawki spośròd tysięcy innych, a z których każda była zabawkami z dzieciństwa poprzednich Awatarów. W buddyzmie tybetańskim istnieje podobny test na reinkarnacje Tulku Lamy.

DALAJLAMA I AWATAR

Dalajlama oznacza „ocean mądrości” i jest zaszczytem, ​​jakim wskazuje się na duchowego przewodnika tybetańskiej tradycji buddyjskiej. „Dalajlamowie” są uważani, w kontekście buddyzmu tybetańskiego, za ziemską manifestację bodhisattwy, a więc awatara. W legendzie o Aangu kryje się imię obecnego Dalajlamy; ukryte jest pomiędzy nazwiskami dwóch mentorów lub mistrzów Powietrza zarówno Aanga, jak i Korry: Tenzin Gyatso.

ELEMENTY W AWATARZE

Awatar czerpie z czterech klasycznych elementów wspólnych dla antycznych filozofii: Wody, Ziemi, Ognia i Powietrza. Chociaż każda z nich ma swoją własną odmianę, większość starożytnych filozofii zawiera w jakiś sposób te cztery elementy; przykłady obejmują elementarną klasyczną tradycję hinduską, buddyjską, grecką i japońską. Powszechnie wiadomo, że filozofia chińska bierze pod uwagę 5 elementów a nie cztery (Woda, Ziemia, Ogień, Drewno i Metal), bo w rzeczywistości nie są to elementy lecz żywioły, ruchy; dlatego też w kreskòwce będzie ròwnież mowa o dominacji Metalu.

Elementy wpływają również na nas. Jesteśmy zbudowani z żywiołów, a w tradycji zachodniej jednym z pierwszych, który skatalogował konformację naszego charakteru i temperamentu według żywiołów, był Hipokrates (460–377 pne): sangwinik (Powietrze), choleryk (Ogień), melancholik (Ziemia) i flegmatyk (Woda). Oparł się on na ogólnych cechach budowy fizycznej i psychicznej, ale także na wpływach otrzymywanych z otaczającego środowiska.

ELEMENTY A TEMPERAMENTY

Avatar czerpie inspirację z klasycznych elementów wspólnych dla najbardziej starożytnych filozofii związanych ze sztuką dominacji: Wody, Ziemi, Ognia i Powietrza. W temacie otwierającym każdy odcinek, każdemu elementowi towarzyszą dwa znaki: znak starochiński po lewej i znak nowochiński po prawej:

Woda skojarzona jest z życzliwością i zdolnościami adaptacyjnymi

Ziemia skojarzona jest z siłą

Ogień skojarzony jest z intensywnością, życiem i zaciekłością

Powietrze skojarzone jest ze spokojem i harmonią

Wiele powracających postaci z serii otrzymało cechy charakteru oparte na odpowiednim elemencie...

Katara (WODA) jest matczyną, zdolną do przystosowania się, zawsze szuka rozwiązania dla dobra wszystkiego, więc jeśli to możliwe, jest nawet spokojna, ale jest też silna i niezależna, sprawiedliwa i współczująca (YIN)

Zuko (OGIEŃ) wytrwały, intensywny, wojowniczy, instynktowny, gotowy do gniewu i zemsty, nawet jeśli kieruje się poczuciem sprawiedliwości (YANG)

Toph (ZIEMIA) jest twarda, gwałtowna, krytyczna i bezpośrednia jak Ziemia, ale kontakt z ziemią sprawia, że ​​jest wrażliwa, będąc niewidomą, a zatem niezwykle wnikliwą jeśli chodzi o otaczający ją świat (YANG)

Aang (ARIA) jest beztroskim i wolnym duchem, pacyfistą, wegetarianinem, jest dostrojony do świata duchów i preferuje pokojowe alternatywy dla rozwiązywania problemów (YIN)

„DZIELENIE SIĘ HERBATĄ Z FASCYNUJĄCYM NIEZNAJOMYM”

TO JEDNA Z PRAWDZIWYCH ROZKOSZY ŻYCIA” 

- IROH -

Na Zachodzie filozof myśli, pisze i dyskutuje, na Wschodzie słyszy i pije herbatę. Tak jak dla wielu papieros jest chwilą pauzy, zatrzymania, połączenia na chwilę z tu i teraz, tak dla wielu mnichów ceremonia parzenia herbaty jest właśnie momentem zawieszenia czasu i myśli, jest to prawdziwy medytacyjny rytuał. Herbata jest popularnym napojem w świecie Awatara. 

Mówi się, że praktyka picia herbaty rozpoczęła się w Chinach już w 2737 pne. Dopiero za panowania dynastii Tang (618-907 ne) herbata została zacementowana jako narodowy napój Chin, a wiele herbat, o których wspominał Iroh, w tym jaśmin i żeń-szeń, to prawdziwe napoje.

W każdym łyku herbaty popijamy pustkę, więc musimy porzucić myśl, poczuć przepływ herbaty w nas tak jak siebie w Naturze, by osiągnąć spontaniczne i wszechogarniające podejście do przedmiotòw i ludzi, którzy piją herbatę razem z nami.

Podczas picia herbaty należy żyć czterema zasadami: harmonią, szacunkiem, czystością i spokojem. Wszystkie 4 elementy Natury materializują się w herbacie:

"Liście herbaty pochodzą z ZIEMI. OGIEŃ wydobywa jej smak. WODA ładuje smak i osłabia jego gorycz. POWIETRZE doprowadza herbatę do odpowiedniej temperatury".

ŻÓŁW

Słowo „żółw” (wł.“tartaruga”) wywodzi się z greckiego "tartaroukhos": "który należy do piekła", do Tartaru, więc rozpoznaje się jego głębokie i dwuwartościowe znaczenie. Z kolei po łacinie jest to "tarturus", czyli podziemny świat, i przywołuje obraz podziemnych obszarów psychiki, w których spoczywają wyższe poziomy życia i wiedzy. Skorupa jako dom jest symbolem stabilności, a powolność jest symbolem wieczności, gdzie czas się nie liczy i nie przemija. Jest tak cicha jak mędrcy.

Żółwie to prastare stworzenia. Wydają się stare nawet gdy mają kilka lat życia, dlatego są symbolem starszeństwa, czyli mądrości w starej, długowiecznej, rodowej tradycji. To mityczne, pierwotne stworzenia. Należą do rzędu Chelonów, najstarszych żyjących gadów lądowych. Są żywym ogniwem łączącym wodę i ląd. Do tego przekonania przyczynił się zewnętrzny kształt żółwia, często uważany jest za rodzaj kariatydy wszechświata. W starożytnych Chinach był postrzegany jako prorocza istota, która uczestniczyła w długowieczności i mądrości kosmosu, dlatego jego skorupa służy do wróżenia.

Legenda głosi, że kiedy nastąpiła katastrofalna powódź rzeki Lo, ludność złożyła ofiarę Bogu wody, a z wody wynurzył się żółw, który miał punkty na skorupie. Składały się one na magiczny kwadrat (dziś zwany Lo Shu) , którego cechą charakterystyczną jest to, że suma któregokolwiek z jego boków wynosi zawsze 15. Naprzemienność liczb parzystych i nieparzystych na polach peryferyjnych jest interpretowana jako harmonijna przemiana Yang i Yin. W starożytnych Chinach inspirowano się tym kwadratem przy projektowaniu świątyń i miast podzielonych na 3×3 sektory. Na podstawie tego kwadratu Feng Shui i księga Przemian I Ching stworzyły teorię ruchów i Trygramy z cyklem słonecznym.

W Świecie Awatara czas dzieli się na "przed Żółwiem Lwem" i "po Żółwiu Lwie": Żółwie Lwy były obrońcami ludzkości i pozwalały ludziom budować miasta na ich skorupach. Ilekroć mieszkańcy ich miast zapuszczali się do Duchowej Dziczy, stworzenia dawały ludziom możliwość dominacji nad żywiołem, z którym był związany żółw; władza musiała zostać zwrócona po ich powrocie do miasta. Jednak po stworzeniu Awatara Żółwie Lwy zrezygnowały z roli obrońców ludzkości, a ludzie musieli stworzyć własne domy rozsiane po całym świecie, co ostatecznie doprowadziło do podziału świata na cztery narody. Ale Awatar, podobnie jak Adam i Ewa, zrodził się z nielegalnego działania, z nieposłuszeństwa jednego członka. Wan to pierwszy Awatar.

WAN, PIERWSZY AWATAR

Ważne jest, aby zacząć od historii pierwszego Awatara, aby zrozumieć, że nie urodziliśmy się Awatarami, ani świętymi, ani dobrymi, ani złymi. Nie rodzimy się ani Wodnikiem, ani Strzelcem, nie jesteśmy Eneatypem 2 czy 4, nie jesteśmy katolikami ani buddystami… to są identyfikacje, etykiety, przegródki na półce Ego, w których chowamy się, aby nie stawić czoła naszej prawdziwej tożsamości, którą jest suma.

Wan dorastał w mieście zbudowanym na grzbiecie Żółwia Lwa elementu Ognia. Żyjąc w unòstwie, głównym celem Wana było przetrwanie i wyżywienie swych przyjaciół (a więc był dobry - Yang), co osiągnął poprzez regularne okradanie rodziny rządzącej, Chou (a więc czynił zło - Yin). Był biednym człowiekiem, który cierpiał z powodu niesprawiedliwego życia społecznego (dualistyczny kontrast): Wan narzekał na zubożały styl życia i pragnął żyć w luksusie jak Chou. Luksus Chou był dla tej rodziny dobrem, ale krzywdził innych. Jak widać, dobro i zło stoją na ostrzu tego samego noża.

Wan obmyślił plan zdobycia większej władzy: nie kraść chleba, ale kraść domenę Ognia (pamiętamy Prometeusza?). Został doprowadzony do Żółwia Lwa i chociaż stworzenie, na jego prośbę, pozwoliło mu zatrzymać Ogień, Wan został wygnany do Duchowej Dziczy… Adam i Ewa również zostali wygnani, a pozwolono im zatrzymać ogień wolności, nieposłuszeństwo; ale, dzięki Bogu, opuścili Eden, w przeciwnym razie czekała ich tam pleśń stagnacji. Gdyby Wan został na Ognistym Żółwiu Lwie, nigdy nie zostałby pierwszym Awatarem.

Wan z mocą Ognia pomagał innym miastom pozbyć się złych duchów i w zamian zyskiwał inne domeny. Musimy więc zdobyć inne moce, wpływy innych planet, cnoty innych eneatypów, charakterystyki innych temperamentòw, sposób myślenia i odczuwania innych krajów i kultur. Błędem jest myśleć, że jesteśmy tylko Wodnikiem; nie! ... urodziliśmy się pod wpływem tego znaku, ale zamierzamy zdobyć i inne wpływy, inne światła. Błędem jest mówić, że jesteśmy eneatypem 9; stamtąd zaczynamy i podròżujemy po innych eneatypach, biorąc z nich najlepsze i korygując najgorsze. Nie jesteśmy katolikami, urodziliśmy się w katolickim kraju i to doprowadziło nas do poznania wszystkich innych religii i innych bogów, ponieważ nie jest możliwe, aby Bóg, który sprawia, że ​​urodzę się katolikiem, jest tym samym, który następnie stwarza buddystę czy ateistę i każe nam ich potępiać, prześladować i vice versa... Tutaj zaczyna się bitwa o harmonijną zbieżność, o której niedługo...

Wan staje się pierwszym Awatarem; jednakowoż nie rodzimy się Bogiem, ale się nim stajemy.

KONWERGENCJA HARMONICZNA

W świecie Avatar jest to nadprzyrodzone zjawisko, które pojawia się raz na dziesięć tysięcy lat. Gdy planety dopasowują się, energia duchowa jest znacznie wzmacniana, powodując połączenie duchowych portali na biegunach północnym i południowym, podczas gdy aura energii duchowej otacza Ziemię. W nas, to spotkanie i zderzenie następuje wtedy, gdy świadomie dochodzimy do granicy: kłamstwo sprawia, że ​​odkrywamy prawdę, miłość przeradza się w nienawiść, nienawiść przeradza się w przebaczenie, zmęczenie przeradza się w spokojną rezygnację... Jest to jednak psychiczne zwarcie i o ile jest nieświadome, Awatar nie narodzi się w nas. 

Oto jak się rodzi Awatar:

Podczas tego wydarzenia Raava i Vaatu muszą zaangażować się w bitwę, która określi losy świata aż do następnej Harmonicznej Konwergencji. Raava jest duchem światła i pokoju, podczas gdy Vaatu jest duchem ciemności i chaosu. Raava i Vaatu nie mogą na stałe zniszczyć siebie nawzajem, ponieważ pokonany duch jest ostatecznie regenerowany przez zwycięzcę. Dzieje się tak, ponieważ ani światło, ani ciemność nie mogą istnieć jedno bez drugiego. Kto wygra, zwycięża przez chwilę, siła równowagi będzie szukała przeciwnika.

Więź, która utrzymywała połączenie Raavy i Vaatu, została zerwana przez Wana, który nieświadomie siał spustoszenie, stając po stronie Vaatu, który go oszukał (początkowo nie jesteśmy w stanie ocenić zła, jesteśmy do niego przyciągani). Aby zadośćuczynić za swoje błędy, Wan postanowił opanować wszystkie cztery domeny, aby pomóc Raavie w następnej bitwie… (tutaj możemy nauczyć się właściwej drogi, po błędzie). Mroczny duch rzucił wyzwanie Raavie, ale Wan wystąpił naprzód, by jej bronić. Wan położył rękę na duchowym portalu i na stałe związał swojego ducha z Raawą, czyniąc siebie pierwszym Awatarem. W ten sposób stajemy się Awatarem: wiążąc naszego ducha ze światłem.

Możemy więc przejść z jednego portalu lub wymiaru do drugiego: otwiera się w nas inny wymiar, niebezpieczny, jeśli pozwolimy duchom lub ludziom przejść z jednego świata do drugiego (traumy, fobie, manie, nałogi, cnoty, marzenia, wizje, idealizmy, utopie, złość, euforia...itd...musimy wiedzieć jak utrzymać je na swoim miejscu, kontrolować je i nie pozwolić im wyjść lub wejść w złym czasie i we właściwym miejscu lub w złym miejscu i we właściwym czasie. Musimy zatem wiedzieć jak uwięzić ducha w sferze żywiołów i zatrzymać go w Drzewie Czasu… a czym jest Drzewo Czasu? ...

DRZEWA SĄ RAMIONAMI ZIEMI, KTÓRE DOTYKAJĄ NIEBA

W świecie Awatara Drzewo Czasu jest drzewem, które nie ma ani liści, ani owoców; jest po prostu majestatycznym pniem o dość starożytnym wyglądzie, jest żywą śmiercią. Gałęzie rozpościerają się wszędzie, ma wydrążone wnętrze, jak jaskinia. Jego korzenie są grube i duże, zakopane w ziemi. Znajduje się dokładnie pośrodku między północnymi i południowymi portalami duchowymi, które łączą świat duchowy ze światem fizycznym. Drzewo ma połączenie z energią kosmiczną, zachowuje wszystkie wspomnienia, więc Awatar Korra była w stanie zobaczyć i zapamiętać nawet wydarzenia z jej własnej przeszłości, które utraciła wskutek amnezji. Pamiętajmy, jak cenny jest symbol Drzewa Życia w Kabale i w Edenie. Drzewo genealogiczne jest w nas.

W Drzewie Czasu pierwszy Awatar Wan uwięził Vaatu, początek Ciemności, silną duchową barierą, z której nie może się wydostać. Warunek: dwa duchowe portale muszą być zapieczętowane. Za każdym razem, gdy medytujemy, za każdym razem, gdy stykamy się z naszym wewnętrznym światem, z nieświadomością, te portale otwierają się i niebezpieczeństwo polega na uwolnieniu destabilizującej siły… tak narodził się pierwszy i jedyny Mroczny Awatar Unalaq.

10 POWODÓW, DLA KTÓRYCH POWINNIŚMY POLECAĆ KRESKòWKĘ AVATAR, LEGENDĘ AANG

1. Historia jest złożonym, bogatym, dobrze zorganizowanym, gigantycznym światem, w którym łączy się dobro i zło w walce, która nigdy się nie kończy.

2. Pozornie stworzona dla dzieci, skłania nas do zastanowienia się nad znaczeniem życia duchowego, medytacji, nad celem poszukiwania sensu w życiu, kontaktu z transcendentalnym światem… i okazuje się również serialem dla dorosłych.. 

3. Poznajemy rzeczywistość świata złożonego z przeciwieństw, które mogą zawierać siebie i żyć w harmonii, będąc jednocześnie odmiennymi, zaczynając od elementów, które są w Naturze; odmiennym scenariuszem jest ryzyko wykluczenia i życia w wiecznej konfrontacji i wojnie.

4. Charaktery i temperamenty bohaterów są rozległe i bardzo bogate, prawdziwe kompendium emocji, nauka o cnotach i wadach, liczne perły mądrości i nonsensy, które są częścią każdej ludzkiej słabości.

5. Wszystko w Awatarze ewoluuje, wszystko płynie, wszystko się zmienia. Ewolucja i rozwój każdej postaci jest wspaniały, a punktem wyjścia są zawsze wady i ograniczenia, jedne przezwyciężone, a inne zintegrowane i zaakceptowane.

6. Przeplatanie się 4 elementów sprawia, że dynamika kreskòwki jest żywa, zawsze w akcji i zawsze inna.

7. Nawrócenie i odkupienie Księcia Zukko oraz możliwość stania się nawet mrocznym Awatarem, po byciu świetnym nauczycielem (mentor Unalaq) uczą nas, że koniec piszemy naszymi wyborami, zarówno dobrymi jak i złymi.

8. Równowaga i harmonia w chaosie, dwie wiecznie istniejące zasady, najstarsza filozofia Yin-Yang jest podstawą całej historii. Nie ma Boga, którego można by czcić, nie ma religii, to po prostu nasz duchowy sposób życia w kontakcie z bytem i Naturą.

9. Każda osoba, którą spotykamy w naszym życiu, może nas czegoś nauczyć; są to spotkania, które życie oferuje nam, byśmy mogli ewoluować; ze wszystkiego powinniśmy się uczyć, zarówno z cnot innych, jak i oceniając ich słabości. Nawet Awatar musi nauczyć się dominacji od innych.

10. Za całą fabułą historii stoi zawsze miłość.

ŚWIAT AWATARA

jest fantastycznym światem, jest domem dla ludzi, fantastycznych zwierząt i duchów. Cywilizacja ludzka jest podzielona na cztery narody: Plemiona Wody, Królestwo Ziemi, Nomadòw Powietrza i Naród Ognia. Każdy naród ma swój naturalny element, na którym opiera się jego społeczeństwo, a w każdym narodzie są ludzie znani jako „DOMINATORZY”, którzy mają wrodzoną moc i zdolność do kontrolowania i manipulowania elementem imiennikiem swojego narodu. Każde pokolenie rodzi osobę, która jest w stanie kontrolować i manipulować wszystkimi czterema żywiołami, Awatara. Kiedy Awatar umiera, reinkarnuje się w następnym narodzie w Cyklu Awatara. Cykl Awatarów podąża za porami roku: jesień dla Nomadów Powietrza, zima dla Plemienia Wody, wiosna dla Królestwa Ziemi i lato dla Narodu Ognia.

KOSZMAR PO PRZEBUDZENIU

Wielu uważa, że ​​duchowe przebudzenie jest świętem radości i jesteśmy gotowi do czynienia cudów, gotowi na wizje i ekstazy. A tymczasem jest to czas głębokiego kryzysu. Gdy tylko Aang dowiedział się, że jest nowym Awatarem, został poproszony o wkładanie wzmożonego wysiłku we własny rozwòj. Jego mistrz Gyatso pozwolił mu również na zabawę i życie dziecka, ktòrym Aang nadal był; pozostali mnisi wysłali go do innej świątyni, aby stał się bardziej dojrzały. Niestety, kiedy ludzie odkrywają, że jesteśmy uduchowieni,  przy najmniejszym przejawie człowieczeństwa lub kruchości masakrują nas swoją krytyką. Obawiając się ciężkich obowiązków, Aang ucieka do domu swoim latającym bizonem, Appą. Podczas gwałtownej burzy wpadają do oceanu, a Stan Awatara Aanga zamraża ich na sto lat w formie zawieszonej animacji w górze lodowej.

We wszystkich wielkich bajkach zawsze obok głòwnego bohatera pojawia się zwierzę lub maskotka (pies Doroty w Czarnoksiężniku z Krainy Oz, sowa Harry'ego Pottera, świerszcz Pinokia...); to symboliczny dziki duch, ta instynktowna część, która czerpie z pierwotnych sił i pomaga nam przezwyciężać sytuacje na granicy możliwości. Gigantyczny bizon, który potrafi latać, jest nawet idealnym obrazem naszej materialności, która może stać się duchowa. Bańka lodu, w której pozostają uwięzieni, jest inkubacją, symbolem momentu niezbędnej świadomości nowo narodzonej duszy. W rzeczywistości Aang zostaje uratowany przed eksterminacją, którą Naród Ognia rozpoczął w Południowej Świątyni Powietrza, masakrując Nomadów Powietrza.

Nasze duchowe odrodzenie zawsze rodzi się z walki z żywiołem Ognia: z gniewu, z pasji, z ignorancji, z przemocy.

Księga pierwsza: Woda (水)

 Sto lat później Aang i Appa zostają przebudzeni przez dwoje rodzeństwa z południowego Plemienia Wody, Katarę i Sokkę. Aang odkrywa, że ​​Naród Ognia rozpoczął wojnę sto lat wcześniej, zaraz po jego zniknięciu. Sto lat Samotności to czas ciąży w duchu, oczywiście jest to cyfra symboliczna. Zawsze zaczyna się od wody, w łonie matki, w wodach płodowych, w podróży inicjacyjnej z wodą chrztu. Woda i Powietrze mają wspólną ewolucję (woda staje się parą w bardzo wysokich temperaturach, a zatem powietrzem). Z drugiej strony wojna zawsze zaczyna się w nas od Ognia: pasja, ból, chciwość są działaniami Ognia. Zwróćmy uwagę na to, że ogień to ignis (po grecku więc ogień, czyli duch; w Biblii duch Boży zstępuje pod postacią językòw ognia w dniu Pięćdziesiątnicy), a Naròd Ognia zaczyna od wyeliminowania Nomadów Powietrza (kolejny alchemiczny symbol ducha). W naszym codziennym życiu tak się niestety dzieje: chcemy mieć wszystko, ale brakuje nam poczucia Całości; ogień jest zasilany tlenem, im więcej powietrza, tym bardziej płonie ogień. Eliminując Nomadów Powietrza, Naròd Ognia przejął całą ich moc. Mylimy ducha życia wiecznego (powietrze) z ulotnymi rzeczami żywota (ogień, który szybko płonie). Pomyślmy na przykład jak bardzo mylimy seks (ogień) z miłością (powietrze).

Dlaczego Awatar potrzebuje teraz domeny Wody? Aby zdominować Ogień; Woda i Ogień są przeciwieństwami i antagonistami. Wraz z Katarą i Sokką, Aang postanawia udać się najpierw na Biegun Północny, aby odnaleźć mistrza władającego Wodą.

KATARA

Pełna wdzięku, czuła, słodka, zręczna, odważna i trochę bigotka (wszystkich strofuje), ponieważ utraciwszy matkę, gdy była jeszcze bardzo młoda, Katara dorastała jako macierzyński i dojrzały punkt odniesieniadla swojej rodziny i plemienia. W wielu bajkach bohater jest sierotą, jest to psychologiczny archetyp, który oznacza, że ​​sami musimy zrodzić własnych rodziców i dojrzeć zamieniając rany w świetliste blizny. Chociaż była zainteresowana doskonaleniem swoich umiejętności w zakresie domeny Wody, zrezygnowała z własnych aspiracji, by zająć się domem, podczas gdy jej brat Sokka szkolił się na wojownika. Oto z góry przyjęty schemat społeczny macho, który należy zdemontować i zmodyfikować: kobieta jest także nosicielką mocy.

Kiedy Katara spotkała Mistrza Pakku, mistrza dominacji nad elementem Wody, miała nadzieję uczyć się od niego, ale Pakku odmòwił pod wpływem zwyczajòw plemienia zabraniających kobietom nauki dominacji Wody w walce, a ktòre przewidywały dla kobiet karierę uzdrowicielek. Gdy Pakku odkrył w naszyjniku Katary prezent, który dał swojej ukochanej (Kanna, babcia Katary), uznał, że jego sztywne przestrzeganie zwyczajów kosztowało go utratę żony, więc ostatecznie zgodził się uczyć Aanga i Katarę.

Katara to Yin, nasz wymiar psychiczny, który nas wskrzesza i zbawia. To ona odkryła i uwolniła Aanga z góry lodowej, w której był uwięziony, bo to miłość nas odkrywa i wyzwala, to miłość towarzyszy nam w podróży przebudzenia i wzrostu.

NAJLEPSZE I NAJGORSZE U KATARY

- Katara znajduje Awatara w przypływie wściekłości na swojego brata Sokkę. Chcemy znaleźć naszego Awatara? Musimy zbuntować się przeciwko supremacji Yang (Sokki), kiedy jest głupi i niedojrzały i wierzy, że jest potężny; jest on naszym uporem, gdy chcemy zdominować świat materii, biznesu, społecznej realizacji.

- Katara jest bardzo zdeterminowana, początkowo bez nauczyciela sama uczy się wielu technik; jest uparta; gdy myśli, że ma rację, czuje się samotna. Ta psychologiczna rana jest konsekwencją śmierci matki: zbyt wcześnie dojrzała i odpowiedzialna, dla niej dobro jej towarzyszy jest najważniejsze, dlatego jest idealnym przywódcą w sytuacjach krytycznych, ale staje się też matczynym cieniem - nie tylko opiekuńcza, ale nawet dusząca, matkuje swojemu bratu i Awatarowi jak dzieciom, o które trzeba się troszczyć. To cień zranionej Yin, cień utraconego macierzyństwa, obecny w każdym z nas. Katara jest miła i dobra, ale ze swoim wrażliwym temperamentem czasami staje się destrukcyjna (kobieca histeria), dlatego też jest jedyną, której udaje się uspokoić Aanga, gdy jest w stanie Awatara.

- Zbuntowana i nonkonformistka, staje przeciw tradycjom, które nie doceniają wartości i siły kobiet jako dominujących żywioły, pokazuje, że liczy się duch, a nie płeć.

- Katara jest jedyną osobą spoza Narodu Ognia, która pokonała Azulę. Pozytywna woda Yin, która równoważy negatywny ogień Yin.

- W domenie krwi Katara pokazuje, że domena jako jakakolwiek moc nie jest ani zła, ani pozytywna, a wszystko zależy od tego, jak z niej korzystamy.

WADY I ZALETY SOKKI

- Sokka jako jedyny z grupy nie posiada żadnej mocy, nie dominuje nad żadnym elementem, ale jest powołany do dominacji nad najgorszym i najpotężniejszym elementem ze wszystkich: nad ego i ludzką głupotą.

- Sokka stanie się władcą samego siebie, na przestrzeni swych dziejów uda mu się zostać przywódcą i mędrcem, zaczynając od poziomu zarozumiałego chłopca, beztroskiego i o silnych wpływach macho, które sprawiają, że czasami jest nawet seksistowski i głupi.Ta jego przejściowa głupota jest źródłem ogòlnej wesołości i najzabawniejszych chwil w całej kreskòwce.

- Jak wielu zarozumiałych początkujących, przejmuje władzę bez jej realnego posiadania i z tego powodu poniesie wiele bolesnych konsekwencji.

- Sokka jest najmniej rozwinięty duchowo, dltego całkowicie polega na zdolnościach umysłowych i faktycznie wykazuje ogromne umiejętności w diedzinie nauki, w budownictwie, tworzeniu urządzeń i broni, krótko mówiąc, jego materialna pomysłowość, łut szczęścia oraz zręczne strategie prowadzą do zwycięstwa.

- Jak wszyscy pragmatycy i logicy, jest bardzo uparty, sceptyczny, ma wiarę św. Tomasza: jeśli nie widzi, to nie wierzy. Jego niesamowita pomysłowość często stawia go na minusie i czyni go pośmiewiskiem grupy.

- Sokka, pomimo braku mocy duchowych, stworzył artefakty o fałszywych pozorach domeny Ognia i Ziemi, ale żywiołów Wody i Powietrza nie da się sfałszować (są zbyt subtelne i wysoce duchowe); uczy nas to, że w materialności zawsze możemy oszukiwać, czego nie da się zrobić w wymiarze duchowym.

- Sokka, nie znajdując logiki w emocjonalności, w sprawach sercowych narobi wiele zamieszania: chociaż lubi Suki, zakochuje się również w Yue, a nawet we wrogiej Ty Lee.

- W swym pragnieniu bycia zabawnym i żartobliwym Sokka był wielokrotnie denerwujący; żart nie może przekraczać pewnych granic, bo staje się wtedy poważny i wszystko zaczyna być uważane za prawdziwe.

- Głównym powodem, dla którego Sokka jest jedną z najbardziej interesujących postaci w kreskòwce, jest obserwowanie zmian zachodzących w nim z biegiem czasu. Stopniowo staje się bardziej dojrzały, spokojniejszy i mądrzejszy, a w końcowej scenie bitwy, kiedy walczy na sterowcach, staje się już godnym podziwu przywódcą.

Księga Druga: Ziemia (土)

Po opuszczeniu bieguna północnego i przyswojeniu sobie domeny Wody, Aang podróżuje do Królestwa Ziemi, aby zdominować także element Ziemi. Po odkryciu elementu Wody (wtajemniczenia ducha) musimy opanować ciało, nauczyć się tego, kim jesteśmy na poziomie fizycznym. To najczęstszy błąd tych, którzy odbywają duchową podróż: nie uczą się dostosowywać do świata i kochać własne ciało ze wszystkimi jego ślepymi namiętnościami. To dlatego dominująca element Ziemi Toph była ślepa - mała dziewczynka, ziemskie cudowne dziecko, została drugim nauczycielem Aanga. Bohaterowie odkrywają informacje o zbliżającym się zaćmieniu słońca, które pozostawi Naród Ognia bezsilnym i otwartym na inwazję. To zaćmienie ducha, światła; niech ci, którzy uważają siebie za duchowych, przygotują się na odkrycie siebie tchórzliwego, grzesznego, przewrażliwionego, ograniczonego, niedoskonałego, podłego. Grupa stara się dotrzeć do Króla Ziemi z tymi ważnymi informacjami, ale zostaje zwiedziona przez porwanie Appy.

APPA, CZYSTY DZIKI DUCH

We wszystkich wielkich bajkach obok bohatera zawsze pojawia się zwierzę lub maskotka (pies Doroty w Czarnoksiężniku z Krainy Oz, sowa Harry'ego Pottera, świerszcz Pinokia, skrzydlaty Pegaz Perseusza itp. ...) Jest symbolem dzikiego ducha, tej instynktownej części, która czerpie z pierwotnych sił i pomaga nam przezwyciężać sytuacje na granicy naszych możliwości. Gigantyczny bizon, który potrafi latać, jest idealnym obrazem naszej materialności, która może stać się duchowa. Ale podczas gdy Aang próbuje zdominować element Ziemi (naszą stronę materialną, dzikość, pasję), Appa zostaje uprowadzony. Appa symbolizuje naszą duchową namiętną stronę, czyli sposób przeżywania pasji w duchu, w domenie Powietrza. Był jedyną nieludzką postacią zdolną stawić czoła mistrzom, tak jak nasze namiętności konfrontują się z duchem i jako pierwszy rozpoznał Zuko jako przyjaciela, ponieważ ogień sam w sobie nie jest zły, a jedynie podżegany do zła: to my musimy pogodzić się z naszą pasją, rozpoznać ją i uwolnić w zdrowy sposób; Zuko (wróg) uwolnił Appę z więzień Ba Sing Se, miasta nieprzeniknionego, jakim jest ludzka utopia w swoim grzechu - odbicie tego zakazanego miasta.

7 CUDÓW ZAKAZANEGO MIASTA BA SING SE

1. Ba Sing Se oznacza „nieprzeniknione miasto” i jest zainspirowane utopijnym światem "Nowego Świata" Aldusa Huxleya. Życie mieszkańcòw jest ściśle kontrolowane i wytwarzane przez wszechmocne i zawsze obecne państwo. Każdy, kto zbacza ze ścieżki wyznaczonej mu od urodzenia, poddawany jest procesowi reedukacji, który zazwyczaj obejmuje izolację, uwięzienie, a ostatecznie tortury. Chociaż struktura pierścienna jest podobna do starożytnego Bagdadu, to serce miasta uważane jest za podobne do chińskiego Zakazanego Miasta, pałacu, do którego żaden zwykły obywatel nie może się zbliżyć.

2. Gigantyczne ściany zewnętrzne w kształcie koła przypominają monumentalną strukturę chińskiego muru.

3. Ba Sing Se to miasto o niesamowitych rozmiarach i całkowicie niezależne. Najprawdopodobniej bardzo niewiele eksportu lub importu przechodzi przez jego mury. Ba Sing Se ma wystarczająco dużo ziemi, farm, fabryk i budynków, aby utrzymać całe miasto. Pierwsi mieszkańcy Ba Sing Se nie budowali swoich domów na powierzchni. Całe miasto znajdowało się pod ziemią, w kryształowych katakumbach, które miejscowa ludność gromadziła w ramach kwitnącego handlu. To właśnie ten cenny zasób pozwolił prymitywnemu miastu stać się zatłoczonym i prosperującym.

4. Pierścienie wewnętrzne dzieliły populacje na klasy lub kasty. Nie wszyscy w tym ogromnym mieście byli tacy sami, a na zewnętrznym pierścieniu znajdują się nie tylko te farmy, ale zamieszkuje je niższa klasa obywateli, którzy żyją skromnie, a jest ich wielu; to też najbardziej zaniedbana i brudna część miasta, a jednak to ci obywatele utrzymują je przy życiu dzięki pracy i produkcji pożywienia, tak jak dzieje się we wszystkich społeczeństwach, które wierzą, że są rozwinięte. Przechodząc do środkowego kręgu znajdujemy klasę średnią. Życie jest wygodne i znajduje się tam najlepsza uczelnia na świecie, Uniwersytet Ba Sing Se. Wreszcie górny pierścień mieści elitę i pałac królewski. Dla Awatara Aanga te mury również dzieliły dusze ludzi; taka polityka separacji jest niesprawiedliwa i odrażająca. Avatar Aang, będąc łagodną i nieoceniającą duszą, zdecydowanie nie aprobował struktury i polityki miasta.

5. W Ba Sing Se widzimy kolory typowe dla Królestwa Ziemi: zieleń, złoto i brąz. Ale te kolory nie są używane losowo w tym megalopolis. Dachówki Ba Sing Se odzwierciedlają te używane w królewskich Chinach; brązowe dachy dla zwykłych ludzi, zielone dla biurokratów i innych robotników, a złote dla pałacu, szlachetnie urodzonych i innych wybitnych osobistości.

6. Mury nie runęły z zewnątrz, ale symbolicznie kruszą się od środka i faktycznie Azula zdobyła miasto manipulując wewnętrzną polityką i nie musiała rzucać ani jednym kamieniem.

7. Anarchia zawsze śpi tam, gdzie panuje ucisk społeczny. W tym ogromnym mieście wrzało wiele niesprawiedliwości i wystarczyła iskra, by eksplodować chaosem: Zaheer dostarczył tej iskry, gdy zabił Królową Ziemi i użył radia, by ogłosić, że Ba Sing Se należy do narodu.

DOBRE I ZŁE STRONY TOPH

- Władająca elementem Ziemi została nauczycielem Aanga. Dla Awatara Ziemia jest żywiołem przeciwstawnym do Powietrza, dlatego tak trudno jest się jej nauczyć. Symbolicznie trudno jest kontrolować nasze ciało ze świata Awatara lub świata duchów. Toph kładzie nacisk na jedną radę: czekaj i słuchaj. Są to między innymi podstawy życia introspekcji (medytacja i modlitwa).

- Fakt, że Toph jest niewidoma, jest bardzo ważny na poziomie symbolicznym: wykorzystuje wibracje ziemi jako sonar do wykrywania ludzi, przedmiotów i ruchów. Jeśli jej domeną jest Ziemia, symbolizuje w nas ciało, fizyczność i nasz związek z Naturą, więc wszystko opiera się na wibracjach i częstotliwościach. Moc identyfikacji siebie byłaby kluczem do zdobycia dominacji i kontroli nad tym żywiołem. Namiętności są ślepe, emocje, uczucia, wszystko, co w nas pulsuje, jest ślepe, to czysty instynkt bez racjonalności (bez Powietrza i ducha).

- Ślepota Toph zaślepiła jej rodziców. Nie widzieli w niej jej potencjału, traktowali ją przez pryzmat jej słabości. Ten błąd rodzicòw uczy nas nie skupiać się na negatywnym aspekcie, bo pozytywnych mogłoby być o wiele więcej.

- Toph to hebrajskie słowo oznaczające „mały bębenek” i może być związane z jej zdolnością wyczuwania uderzeń lub wibracji w terenie. Fakt, że podstawą tej mocy są drżenia, uczy nas, jak ważne w życiu duchowym jest słuchanie, cisza i muzyka oraz tworzenie w nas pustki, która rezonuje ze wszystkim wokół nas.

- Toph ma charakter mocny, zdecydowany, czasem wręcz gwałtowny, a są to cechy charakterystyczne dla twardości Ziemi. Nasz wymiar fizyczny jest ot, taki: brutalny w porównaniu z duchem.

- Jesteśmy zbyt przywiązani do materii, często w sposób obsesyjny i maniakalny, co pokazują rodzice Toph: nadopiekuńczy, zazdrośni, zaborczy; to wrodzone tendencje, które nie pozwalają nam rosnąć i być niezależnymi.

- Toph jako kobieta jest przeciwieństwem słodkiej Katary, to kobieca Yang wprowadzająca równowagę w grupie. Toph jest twarda, bezpośrednia, brutalnie szczera i wojownicza.

- Ma dobrą i lojalną duszę, która pomaga jej utrzymać w ryzach swe najbardziej negatywne aspekty: słowną agresję i sarkastyczne obelgi, oziębłość, dumę i wyniosłość typową dla jedynego dziecka mieszczańskiej rodziny.

- Jak wszyscy uzależnieni od Ziemi (a więc ludzie myślący tylko o materii) jest podatna na ataki z Powietrza, nie czuje ich (tak jak wielu ludzi, którzy w ogóle nie czują wymiaru ducha).

- Toph wpada na pomysł dominacji i kontroli nad Metalem, czego do tej pory nie zrobił żaden z mistrzòw. Metal to nic innego jak część Ziemi, która została oczyszczona i uszlachetniona i tylko czysty i rafinowany duch, taki jak Toph, zdołał to osiągnąć.

- Toph nie miała nauczyciela poza samymi zwierzętami (kretami lub borsukami). Jasne to przesłanie: Natura jest tak naprawdę otwartą księgą, wystarczyłoby jej posłuchać, żeby się o niej wszystkiego dowiedzieć.

- Toph pokazuje, jak ważne jest posiadanie minimum zręczności we wszystkich dziedzinach (elementach), w każdej cnotcie, charakterze, wymiarze. Toph nie umie pływać (Woda ją ogranicza), lęka się latania na Appa (ograniczona Powietrzem), ale z żywiołem Ognia Ziemia ma powinowactwo: Toph jest jedyną, która nie myślała źle o Sukko.

- Kłótnia doprowadziła Toph do opuszczenia grupy. Ziemia jest bardzo ciężka i łatwo się irytuje, nasz wymiar fizyczny często nas opuszcza. Jednak po rozmowie z Irohem Toph zmieniła zdanie i dołączyła do przyjaciół. Iroh jest wrogą mądrością Ognia, która zna - jak nasza nieświadomość - to, z czego nie zdajemy sobie sprawy: dalszą prawdę.

Trzecia Księga: Ogień (火)

Naród Ognia ze swoim Władcą Ozai chciał wykorzystać niesamowitą moc i energię Komety Sozin, aby rozpocząć ludobójczą kampanię mającą na celu zniszczenie reszty świata. Ta kampania została nazwana wojną stuletnią. Ogień jest zawsze żywiołem, który wprawia energię w ruch, jest pasją, jest Duchem. Największą przeszkodą jest Awatar i dlatego jest ścigany. 

Tutaj splatają się losy dwóch niezwykle ważnych postaci, dzieci Ozai: Zuki i Azuli (Yang i Yin), a także zaskakującego generała Narodu Ognia w stanie spoczynku, znanego jako Smok Zachodu wuja i mentora księcia Zuki, Iroha. Każdy zasługuje na psychoanalityczną syntezę i interpretację….

WADY I ZALETY ZUKO

 

- Trauma Zuko jest wspòlna nam wszystkim: nie chcemy pojedynkować się z Ojcem. Kiedy jesteśmy dziećmi, nasi rodzice są dla nas boskością. Często nie uczą nas z miłością swoich własnych granic, a to zabija w nas boskość (pamiętajmy, że matka Zuko została wygnana przez Ozai, swego męża a ojca Zuko).

W pewnym okresie buntujemy się nie przeciwko rodzicowi, ale przeciwko jego arbitralnej i niejednoznacznej władzy; tak naprawdę Zuko nie wiedział, że sprzeciwia się ojcu i oto znamię na oku, znak, który nosimy na całe życie: wybaczyć ojcu czy nie czuć, że tak naprawdę nas nie kochano?

- Archetyp powtarza się jak w wielu mitach i baśniach: Abraham, który ma zabić swojego syna Izaaka, Ozai musi zabić Zuko,Yahve wysyła na śmierć swojego syna Jezusa... albo odwrotnie... Ozai, który zabił swojego ojca Azulona, ​​tak jak Edyp i Kronos. Nawet w naszych czasach Bóg umarł jako ojciec, zabity przez materializm i naukę. Cykl zaczyna się od nowa: do nas, dzieci, należy zabicie nauki i materializmu. Na poziomie psychoanalitycznym zabicie ojca to wybaczenie doznanych traum, podczas gdy zabicie syna to pozwolenie drugiemu na prowadzenie jego życia bez narzucania mu naszego.

 - Zuko poprzez swoje polowanie na Awatara stara się zdobyć przywiązanie i utracone zaufanie ojca. Często przyciągamy antypatię innych złymi i głupimi czynami tylko po to, by zwrócić na siebie uwagę, zapracować na szacunek, którego nam brak. Na drodze poszukiwań Awatara jego życie się zmieni i dołączy do grupy Aanga.

- Zuko (Ogień) i Aang (Powietrze) karmią się nawzajem. Ich przyjaźń to ostatecznie zrozumienie, które jest owocem potencjału drzemiącego w naszym Ego, w naszych traumach, w naszym Cieniu. Zuko zostaje mistrzem Aanga, a działalność Aanga przenosi Zuko na tron ​​jako władcę Narodu Ognia. Dzięki temu zrozumieniu Zuko może pokonać Ojca. Ozai nie umiera, ale trafia do więzienia, jest naszą udomowioną, a nawet kochaną dumą (pewnego dnia Ozai w więzieniu otrzymuje odwiedziny uwolnionej i chronionej przez syna żony, symbolu naszej duchowości, która kieruje i porządkuje nasze życie).

- Zuko, dołączając do swojej siostry Azuli, przegrywa swoją ostatnią nadzieję, wiarę w swoją rodzinę, w utraconą miłość; jest "punktualnie" rozczarowany Azulą, która jest najbardziej zepsutą kobiecą Yin ze wszystkich postaci kreskòwki, jest fałszywą duchowością, czarną magią.

- Zuko, zawsze szukając dobra (miłość ojcowska) odkrywa, że ​​jego ojciec nie ma w sobie miłości; Ozai uzurpował sobie tron Iroha, a w konsekwencji Zuko postanawia zdradzić swój naród, byleby już nie zdradzać siebie: lepiej zdradzić tych, którzy nas zdradzają, niż zdradzać siebie. Dzieło Zuko jest wspaniałe, jego nawrócenie obejmuje 360 ​​° zmiany. Jest najbardziej kompletną postacią kreskòwki. Lepiej być nienawidzonym za to, kim jestem, niż kochanym za to, kim nie jestem; dlatego Zuko dołącza do Awatara.

- Zuko, aby zdobyć zaufanie grupy Awatara, musi zabić tego samego zabójcę, którego wynajął do zabicia Awatara. Oznacza to, że musimy cofnąć naszą pracę, rozpoznać zło, które wyrządziliśmy, pokazać czynem, że się mylimy; nie wystarczy przeprosić, trzeba działać.

- Jeśli zrobimy 1 zły uczynek i 99 dobrych, ludzie zawsze będą pamiętać ten zły. Zuko zrobił odwrotnie: 99 złych i tylko jeden dobry i wszyscy mieli oko na Zuko w grupie. Jedynymi, którzy mu zaufali, byli Appa (zwierzęcy instynkt) i Toph (nie widzi, ale słyszy - wrażliwość).

- Zuko wraca do źródła, dowiaduje się od starożytnych smoków, że Ogień to nie tylko element zniszczenia i chaosu, ale źródło życia, a w swojej najczystszej postaci musi żywić się czymś innym niż gniew (co wcześniej go motywowało) i postanawia, że ​​jego nowym celem będzie nauczenie Awatara dominacji Ognia, aby uratować świat. Zuko dominuje nad najgorszym Ogniem, tym, który niszczy życie każdego człowieka: nienawiścią, urazą, zemstą… i tak naprawdę jego pierwszym dobrym dziełem jest uwolnienie innego ojca, taty Sokki i Katary.

- Również Zuko znajduje miłość - w Mai (wojowniku Ognia), a nie w Katarze (wojowniku Wody), jak wielu by sobie tego życzyło, ponieważ ogień jest karmiony ogniem, a woda go gasi. Związek Ognia i Wody jest piękny i możliwy tylko wtedy, gdy Ogień jest nośny, bo wtedy woda nagrzewa się bez wyparowania; a tymczasem Katara nie ufała Zuko, czuła się zdradzona, nie było między nimi równowagi, ich związek nigdy nie miałby szansy na powodzenie.

- Zuko zostaje Panem Narodu Ognia, zamyka cykl nowym celem, jakim jest odbudowanie - wraz z Awatarem - tego wszystkiego, co zniszczył Ogień.

AZULA, ŚMIERTELNY CIEŃ OJCA

Młodsza siostra Zuko; jej ojciec, Ozai, od samego początku wychowywał ją na swojego prawdziwego spadkobiercę, dając jej pewność siebie i kształcąc ją w polityce. Była jego ulubienicą i ta niezrównoważona miłość uczyniła z niej apodyktyczną, zepsutą, a nawet okrutną dziewczynę, która lubiła upokarzać Zuko już jako dziecko. Często to rodzice tworzą ten psychiczny instrument tortur u swoich dzieci, ponieważ sieją zazdrość, urazę, rywalizację i nienawiść między rodzeństwem; najbardziej klasyczny przykład opowiedziany w Biblii to przypadek Abla, ktòrego ofiary podobały się Bogu w przeciwieństwie do ofiar Kaina. W rzeczywistości Kain nie nienawidził Abla, ale w Ablu zabił miłość, której Bóg rażąco nie żywił do niego i nie jest to kwestia zawiści, ale braku taktu ze strony rodziców. Dokonywanie porównań zabija współudział i braterstwo u dzieci.

Azula posiadała niesamowite talenty; była inteligentna, przebiegła, była świetnym strategiem... Jej imię pochodziło od jej dziadka, Azulona, oraz umiejętności tworzenia płomienia czy niebieskiej błyskawicy (po hiszpańsku azul) ogniem, a która była jedną z najpotężniejszych.

Na poziomie psychoanalitycznym Azula to rozhisteryzowana kobieta Yin, która uważa się za Yang (jest to bardzo typowe dla kobiet o orientacji feministycznej, jeszcze bardziej "macho" niż sami mężczyźni nienawidzący kobiet; ich rana jest taka sama: są zakochanie w Mistrzu - Ojcu). Na niekorzyść Azuli działa wyjątkowa uroda (gdy piękność doda się do okrucieństwa, tworzy miksturę atomową). Ten rodzaj psychicznej mieszanki sprawia, że ​​dusza jest żądna władzy i dlatego okrutna. Nie tylko była ulubienicą swojego ojca, ale ponieważ Matka, Ursa, chroniła jej brata, Zuko, przed tym brakiem równowagi, była również dotknięta podwójną kobiecą zazdrością. Postać ta skłania się do megalomanii, a w przypadku porażki do szaleństwa, absolutnej, paranoidalnej desperacji.

Azula reprezentuje typowe negatywne cechy koloru niebieskiego: lodowatość, wyrachowanie, bezwzględność, przewrotność.

ZŁE PRZYJAŹNIE NISZCZĄ NASZE ZDROWE ZASADY

Jest to zasada entropii: pojedyncze zgniłe jabłko sprawia, że ​​cały koszyk dobrych jabłek gnije szybciej, negatywny wpływ jest silniejszy od bierności i pozytywności. Tylko świadoma moc może przeciwstawić się temu prawu, więc na poziomie psychologicznym niewielu ludzi o zdrowych zasadach wie, jak pozostać niewzruszonym pośród zepsutych. Niewiele jest przypadków, w których dobra dusza (pomyślmy o Jezusie) pośród złodziei, prostytutek, zabójcòw nie ulegnienie niedobrym wpływom.

Azula miała od dzieciństwa dwie przyjaciółki, na które wywierała negatywny wpływ. Zwróćmy uwagę na to, że łobuzowi często towarzyszą jednostki słabe, potężni otaczają się ignorantami, sadyści szukają masochistów. Ty Lee i May, dwie bliskie przyjaciòłki Azuli, nie były złe ani złośliwe, ale podążały za Azulą ze strachu, bardzo jej poddane i zahamowane przez dominujący charakter Azuli. 

W życiu często pociągają nas złe przyjaźnie, a nawet takie, które nie są złe, ale po prostu nieodpowiednie, zawstydzające, niewygodne; prowadzą nas one na złą drogę. Te dwie dziewczyny miały siłę, by przeciwstawić się Azuli, siłę miłości: May broniła Zuko przed siostrą, a Ty Lee broniła May przed Azulą. Dopóki nasza miłość nie jest zagrożona, nie mamy siły przeciwstawić się złu. Dlatego gdy kochamy zło, jesteśmy na zawsze zamknięci w pancernej pułapce.

IROH DOMINATOR I MISTRZ JĘZYKA

Jak wszyscy wielcy mędrcy jest nie tylko dominatorem i mistrzem sztuki Ognia, ale przede wszystkim języka. Umie milczeć w obliczu niesprawiedliwości nawet wtedy, gdy ma rację i zna prawdę. Był prawdziwym spadkobiercą tronu Władcy Ognia, podczas gdy jego brat był uzurpatorem. Iroh był mądrym, wyluzowanym i uduchowionym człowiekiem. Doceniał i podziwiał równowagę czterech żywiołów, a nawet włączał aspekty pozostałych żywiołów do swoich technik opanowywania Ognia.

Po traumatycznej śmierci swego syna, Iroh przelał na Zuko swoje ojcowskie uczucia; został przy bratanku, by chronić i prowadzić go bez użycia siły, dyplomatycznie, ponieważ potajemnie był członkiem Zakonu Białego Lotosu (ktòrego celem było to, do czego powołany był Awatar). Iroh kilkakrotnie pomagał Awatarowi Aangowi i jego towarzyszom, dlatego został uznany za zdrajcę. Jego prostota została uwydatniona, gdy po wojnie ponownie otworzył sklep z herbatą Jasmine Dragon, by serwować herbatę przez resztę swojego czasu. Kiedy poczuł, że czas ten w świecie śmiertelników dobiegł końca, Iroh zdecydował się opuścić swoje ciało i udać się do świata duchów, gdzie nadal serwował herbatę różnym duchom. Iroh jest doskonałym przykładem tego, jak można czerpać radość z małych rzeczy w życiu i uczynić je ogromnymi i gigantycznymi (jak na przykład jeden łyk herbaty).

Iroh powiedział raz niecierpliwemu Zuko, że kontrola Ognia pochodzi z oddechu (złość jest opanowana, jeśli nauczymy się prawidłowo oddychać).

AANG I 7 CZAKR

Guru o imieniu Pathik próbuje nauczyć Aanga, jak odblokować jego siedem Czakr, aby mògł kontrolować siebie w stanie Awatara, ponieważ brak równowagi wewnątrz owocuje niezrównoważeniem na zewnątrz. Oto podsumowanie tego momentu wspaniałej nauki... Zaczyna się od wypicia soku bananowego z cebulą, dwóch przeciwstawnych smaków (Yin-Yang), które u Aanga kończy się prawie wymiotami. Aang jest całkowicie nieświadomy w kwestii Czakr. Pathik zaczyna od tego przykładu:

Woda wpływa do naszego ciała jak strumień, który przechodzi z jednego stawu (lub Czakry) do drugiego; musimy pozwolić jej płynąć, bo jeśli jeden staw zostanie zatkany, woda staje się mętna, a inne stawy stają się bagnami. Podobnie nasze Czakry, gdy są zablokowane. Istnieje 7 Czakr lub stawòw i każda ma swój cel, ale są one blokowane przez określone typy emocji.

1. CZAKRA ZIEMI: Znajduje się u podstawy kręgosłupa, ma związek z przetrwaniem i jest blokowana przez STRACH. Niech nasze lęki pokażą się jasno i niech spłyną wzdłuż rzeki; obawiajmy się tylko o nasze przetrwanie.

2. CZAKRA WODY: Ma związek z przyjemnością i jest blokowana przez poczucie winy. Skoncentrujmy się i spójrzmy na wszystkie nasze błędy oraz dlaczego obwiniamy siebie; zdajmy sobie sprawę z tego, że to już przeszłość i jeśli sobie nie wybaczymy, nadal będziemy pod negatywny wpływem.

3. CZAKRA OGNIA: Znajduje się w żołądku i jest połączona z siłą woli oraz blokowana przez WSTYD. Czego się wstydzimy? Kiedy się rozczarowaliśmy? Nie osiągniemy równowagi, jeśli zaprzeczymy tej części naszego życia.

4. CZAKRA SERCA: jest powiązana z miłością i blokowana przez BÓL. Wyzwòlmy cały ból w środku. Cały ból odradza się w postaci nowej miłości (Kiedy Aang odblokowuje tę Czakrę, prosi o sok bananowy z cebulą, nie odczuwając już dyskomfortu).

5. CZAKRA DŹWIĘKU: znajduje się w gardle, jest czakrą prawdy i jest blokowana przez kłamstwa, nawet te, które sami sobie wmawiamy (jestem silna, inteligentna, jestem piękny, w niczym nie jestem dobry). Jeśli nie zaakceptujemy prawdy, nie będziemy w stanie być sobą.

6. CZAKRA ŚWIATŁA: znajduje się pośrodku czoła i ma do czynienia z wnikliwością; jest blokowana przez iluzję, a największą iluzją jest dualizm, wiara, że ​​rzeczy są oddzielne, podczas gdy jesteśmy jednością, jesteśmy połączeni. Jeśli nasze Czakry są otwarte i płynące, sami łączymy się i wpływamy do natury rzeczy razem z tymi rzeczami. Oddzielenie 4 elementów również jest iluzją.

7. CZAKRA MYŚLI: znajdująca się w czubku głowy, jest czystą energią kosmiczną i utknęła w tym, co wiąże cię z tym światem, w ziemskich więzach. Uwolnijmy wszystkie nasze więzy, aby kosmiczna energia płynęła.

Aang w tym momencie nie był w stanie otworzyć siódmej Czakry; był związany z Katarą, nadal nie wiedział, że miłość jest wolnością a nie posiadaniem innej wolności, jest życiem dla miłości bez jej posiadania, ponieważ niczego nie mamy poza sobą, oczywiście tylko wtedy, gdy mamy kontrolę nad 7 Czakrami.

STAN AWATARA

Aang nie jest w stanie kontrolować stanu Awatara, co daje mu ekstremalną moc, czasem niebezpieczną dla innych. Stan Awatara jest ogromną koncentracją iluminacji, światła, prawdy, która jednak może nas oślepić, jeśli nie jesteśmy w stanie skierować go we właściwy sposób. To samo dzieje się na przykład na poziomie psychoanalitycznym: jeśli powiesz danej osobie prawdę, jeśli odkryjemy jej traumę w zbyt ewidentny sposób, jeśli ujawnimy jej sekret bezpośrednio, osoba, o której mowa, może natychmiast się zdenerwować lub nawet tragicznie uciec się do morderstwa lub samobójstwa.

Oświecenie jest jak bomba atomowa i nie ma w nim jedynie tego, co pozytywne; istnieje też aspekt negatywny, który trzeba zneutralizować, aby nie zaszkodzić sobie i innym.

Aby przejąć kontrolę nad stanem Awatara, Aang musi porzucić swoje ziemskie uczucia i zaakceptować swój status Awatara, ponad własnymi, osobistymi ideologiami. W ostatecznej bitwie Aang będzie mógł przejąć kontrolę, by pozostać w zgodzie z własną moralnością.