Mała Syrenka

 MAŁA SYRENKA 

Mała Syrenka mieszkała na dnie morza, u swego ojca, Kròla Mòrz, wraz z babcią i pięcioma starszymi siostrami. W swoje piętnaste urodziny, zgodnie z tradycją, mogła po raz pierwszy wypłynąć na powierzchnię, by przyjrzeć się nadwodnemu światu. W ten sposòb doszło do spotkania z księciem, w ktòrym zakochała się, widząc go z oddali stojącego na rufie książęcego żaglowca.

Podczas sztormu, ktòry zagroził życiu księcia, Syrenka uratowała go z toni i pozostawiła na plaży....Lecz on nie pamiętał o tym, gdyż stracił przytomność.
Zakochana Syrenka zaczęła marzyć o tym, by mieć ludzką duszę, by mòc żyć ludzkim życiem i spędzić je u boku ukochanego księcia; marzy o życiu wiecznym po śmierci. Ale jej przeznaczeniem jest zmienić się z czasem w pianę morską.
Syrenka szuka pomocy u Wiedźmy Morskiej, ktòrej oddaje swòj głos w zamian za nogi; zgadza się na to, by jej nogi przeszywał potworny bòl za każdym wykonanym krokiem. Wie, że już nigdy nie będzie mogła przybrać postaci syreny. Wie też, że duszę otrzyma jedynie wòwczas, gdy książę zakocha się w niej. Ale jeżeli książę pokocha inną kobietę, Syrenka, po ich ślubie, umrze nagłą śmiercią i zamieni się w pianę morską.
Syrenka spotyka ponownie księcia, ktòry ulega jej urokowi, lecz nie może z nią rozmawiać, gdyż jest ona pozbawiona głosu. Zachwyt Syrenką nie zamienił się w prawdziwą miłość. Ksiażę pokochał księżniczkę, ktòra odnalazła go na plaży po tym, jak Syrenka uratowała go z morskiej toni. Prędko odbyły się zaślubiny.
Syrenka jest w desperacji. Z pomocą przychodzą jej siostry, ktòre oddały swe włosy Wiedźmie Morskiej w zamian za nòż, ktòrym Syrenka mogłaby zabić Księcia i zanurzając stopy w krwi zabitego zamienić się ponownie w syrenę, by powròcić do kròlestwa ojca. Jednak Syrenka, w imię miłości, odmawia siostrom i o wschodzie słońca, po zaślubinach młodej pary, rzuca się w morskie fale, by zmienić się w pianę morską.
Dobroć Syrenki została nagrodzona, stała się stworzeniem niewidzialnym, mieszkanką powietrza, a po trzystu latach czynienia dobra mogła zasłużyć na duszę i życie w Raju. Za każde dobre dziecko, ktòre napotka na swej drodze, odjęty jej zostanie rok oczekiwania; ale nad każdym złym dzieckiem będzie wylewała łzy, a kazda łza wydłuży czas oczekiwania o jeden dzień.

Mała Syrenka ( Den lille Havfrue ) to baśń duńskiego pisarza Hansa Christiana Andersena, opublikowana po raz pierwszy w 1837 roku. Ta bajka jest wszystkim dobrze znana, zwłaszcza w Danii, jest jednym z najbardziej lubianych dzieł Andersena; bohaterce poświęcony jest pomnik w porcie w Kopenhadze. Teatr, kino, balet i sztuka w ogóle podejmowały wielokrotnie historię Andersena, z jej niezliczonymi  reinterpretacjami.

I kiedy ludzie w wielu krajach gubią się w daremnych dyskusjach na temat współczesnej czarnoskórej małej syrenki Disneya, tracą z oczu głębokie psychoanalityczne i ezoteryczne znaczenie tej baśni… czym właśnie się zajmujemy…

MIT SYRENY

Człowiek jest zachwycony morzem ze względu na nieprzeniknione głębiny i mit kobiety, która ma dwie natury - wspaniałej kobiety, która oczarowuje go i jest więcej niż mitem: wszystkie kobiety w swym rozwoju wewnętrznym rozwijają dwie główne i transcendentalne przestrzenie, ktòre są puste, są lustrzanym odbiciem ich macicy, miejsca, które zawiera również pustkę, pustkę seksualną i duchową. Kobieta, która stara się wypełnić te luki, często popełnia błąd uzewnętrzniając je (poza wodą, jak Syrena), szukając w męzczyźnie przyjemności seksualnej i poświęcając się mu, widząc w nim Boga. Często nie może jednak znaleźć w mężczyźnie ani jednego, ani drugiego ... stąd jej śpiew, dobrze znany, ktòry jest płaczem, lamentem ... (mężczyźni krytykują płacz kobiety i znoszą go jedynie po to, aby cieszyć się przyjemnością, jaką kobieta im daje ... nie rozwiązują jednak problemu; są uwięzieni i przerażeni, toną podążając za przepełnioną żalem pieśnią syren). Kobieta jest rozdarta między dwoma światami; jak syrena przyciąga mężczyznę do łona, ale jest zawsze zimna, ulotna, świadomie lub nieświadomie złośliwa, prędzej czy później zada cios mężczyźnie swoim rybim ogonem. Pozbawiona nòg, kobieta nie może towarzyszyć mężczyźnie pozbawionemu głębi i przejawia niezadowolenie: pochwa syreny jest niedostępna, jest pokryta rybią łuską, prędzej czy później kobieta zamyka się w sobie i odmawia mężczyźnie miłości i namiętności. Jedynie człowiek głęboki duchowo może uwolnić się od kobiety - syreny, ponieważ on pierwszy będzie potrafił powiedzieć jej, że potrzebuje odnaleźć sama siebie i pomoże jej zamienić ogon w nogi, by mogła chodzić SAMODZIELNIE, nawet u jego boku.

MĘŻCZYZNA ZATOPIONY PRZEZ KOBIECOŚĆ

W wielu baśniach powraca postać wdowca, mężczyzny - sieroty, króla bez królowej ... Król Mórz, ojciec Małej Syrenki, mieszkał z pięcioma córkami i ich babcią. Kròl żyje w otoczeniu kobiet, ale żadna z nich nie może ofiarować mu miłości (miłości w znaczeniu damsko - męskim), żadna z nich nie może sprawić, by czuł się psychologicznie w pełni uksztaltowany. Często dorastamy w społeczeństwie zaproramowanym na męskość: prawo, siła, szacunek, karierowiczostwo, wojna, męska "opieka" nad kobietą ... Ale wspòłczesny mężczyzna nie jest królem zadowolonym, w świecie pozbawionym kobiecości, boskiej kreatywności, macierzyńskiego przewodnictwa dającego wartości duchowe.Takie społeczeństwo jest powierzchowne, dlatego Mała Syrenka wypływa na powierzchnię. Nastawione na męskość społeczeństwo popycha mężczyznę do zdobywania władzy siłą lub do tworzenia getta, życia w izolacji. Na Syrenki będą polować mężczyźni pijący na rogach ulic, spędzający czas w barach, mężczyźni - dzieci: nie potrafiący dać kobiecie wsparcia.

GDY GŁĘBOKA NIEŚWIADOMOŚĆ WYPŁYWA NA POWIERZCHNIĘ ULOTNEGO ŚWIATA, ZOSTAJEMY ZATOPIENI

W wieku piętnastu lat, podążając za odwieczną tradycją syren, Mała Syrenka może wypłynąć na powierzchnię, aby przyjrzeć się światu na powierzchni...Początek dojrzałości przypada na ten moment, kiedy zaczynamy tonąć w powierzchowności świata, w doświadczeniach życia - każdy z nas musi rzucić się w głębokie fale życia, każdy z nas musi podjąć to ryzyko. Brak matki (symbol transcendencji) popycha ludzi do poszukwania życia duchowego, do poszukiwania innych światów. Mała Syrenka jest inna niż jej siostry; nie wystarcza jej zwyczajne spędzanie czasu otoczona niefrasobliwą atmosferą panującą w podwodnym pałacu ojca (jak ci z nas, którzy żyją tylko zamiłowaniem do przedmiotòw, do dòbr materialnych w "zamku" ulotnych przyjemności i iluzorycznego szczęścia). Mała Syrenka chce odkryć inny, duchowy wymiar. Gdy głęboka nieświadomość wypłynie na powierzchnię, ulotny świat zatopi cię swoim materializmem i nudą.

NIEJEDNOZNACZNE KORZENIE PŁCI ŻEŃSKIEJ

Mała Syrenka, ze względu na swą podwòjną naturę, reprezentuje kontrast. Będąc i kobietą, i rybą, nie może być ani kompletną kobietą, ani kompletną rybą; kobieta ma w swojej seksualności i zwierzęcą namiętność, i duchowe przeznaczenie do tworzenia - leżącego w charakterze macierzyństwa. Rybia część kobiety jest tą, ktòra ukrywa jej najbardziej twòrcze i seksuale atrybuty. Dlatego mężczyzna powinien dotrzeć do serca kobiety poprzez jej głęboką i duchową naturę, a nie przez pochwę. Jeśli tak się stanie, kobieta będzie Syrenką, ktòra poprowadzi mężczyznę w głąb morza (miłość). W odwrotnej sytuacji kobieta zatopi mężczyznę w morzu namiętności i pogardy. Uduchowiony mężczyzna zawsze znajdzie w kobiecie Syrenkę; mężczyzna po prostu banalny lub wulgarny, tzw. marynarz (synonim kobieciarza) odkryje w kobiecie tylko pustą przyjemność. Jedyna głębia kobiety nieświadomej (nie znającej głębokości morza) jest ulotną i powierzchowną głębią namiętności. Często nagość kobiety jest w sobie zaròwno przynętą jak i ofiarą; jeśli nie wypłynie na powierzchnię bogata duchowo, a jedynie bogata fizycznie (seks i nagość), skończy jak ryba wyjęta z wody.

ROZSĄDEK SZALONEJ MIŁOŚCI

Mała Syrenka pokazuje nam, że miłość może być szalona i niegodziwa: ponieważ miłość jest wieczna, należy poszukiwać jej w innym wymarze, nad wodą. Miłość uczy nas, że na dnie (morza ludzkiej świadomości) mamy również inną naturę, ktòra popycha nas do zmian: zakochani ludzie zmianiają się, są lepsi, są w stanie zrobić wszystko dla miłości...wypływają na powierzchnię jak Mała Syrenka i dają z siebie to co najlepsze - ludzką część siebie (symbolizowaną przez ludzką część ciała Małej Syrenki).
Ale czy to nie jest oszustwo? Czy człowiek stwarza tylko lepsze wrażenie, by zdobyć miłość, a następnie powrócić do postaci ryby, gdy nie jest już zakochany? A może miłość pokazuje nam to, czym w głębi duszy naprawdę jesteśmy i powinniśmy wykorzystać okazję do poznania samych siebie?... Ta tajemnica podwójnego charakteru miłości, ciała i duszy, materii i ducha jest dualizmem, ktòry możemy przeżyć w Małej Syrence; Syrenka nie tonie w wodzie i nie dusi się na powierzchni, może należeć do tego, kto potrafi przeżywać dwoistość natury w sposòb harmonijny -niestety, płaci za swą miłość bardzo drogo.

MIŁOŚĆ PRZYCHODZI JEDYNIE PO BURZY

Mała Syrenka zobaczyła na powierzchni morza statek dowodzony przez przystojnego księcia, w którym się zakochuje ... Każdy z nas, na "powierzchni" namiętności, kontaktu fizycznego, dòbr materialnych, zakochuje się z łatwoscią, nawet z dużej odległości, to jest bez zagłębienia się w charakter, problemy czy urazy i frustracje wybranej osoby; ale to nie jest jeszcze miłość ale fale namiętności - właściwe pierwszej fazie (zakochanie). Prędzej czy później statek naszej namiętności zostanie wystawiony na pròbę, prędzej czy pòźniej nadejdzie straszliwa burza, bo taka jest natura morza (głębiny zawsze zostają poruszone przez duchowy przypływ) ... W tym oto momencie rodzi się prawdziwa miłość: wypròbowana, akceptująca poprzedzające ją zatonięcie ...

BEZ WARTOŚCI DUCHOWYCH MIŁOŚĆ JEST
SKAZANA NA ŚMIERĆ

Mała Syrenka jest w stanie uratować księcia i doprowadzić go w bezpieczne miejsce na plaży, w pobliżu świątyni. Książę stracił przytomność, nie może zobaczyć Syrenki... Oto archetypowe symbole: na plaży znajduje się świątynia - symbol duchowości. Bez głębokiej znajomości siebie i ukochanej osoby miłość utonie, zapadnie się w piachu seksu, namiętności, rozbije się o skały konfliktów. Gdy przeminą intensywne chwile pierwszej fazy zakochania, gdy nowość i dostępność stają się wrakiem, rozum nie pojmuje dlaczego tak się stało -książę traci przytomność (traci ulotną namiętność), nie może zobaczyć Syrenki, namiętność nie jest już tak silna jak na początku (pocałunki nie są już tak gorące, pieszczoty tracą na sile, ukochana osoba nie jest już zauważana). I to właśnie w tym momencie wielu z nas, jak Mała Syrenka, rozumie, że wszystko ma swój koniec, śmierć jest w jej ramionach, ale trudno jest uwierzyć, że ròwnież miłość może umrzeć. Syrenka rozumie dualizm między "morską" sobą i "ziemskim" księciem. To jest egzystencjalny wrak naszej ludzkiej i boskiej natury. Syrenka, podobnie jak nasza dusza, pragnie odnaleźć rozwiązanie kwesti życia i śmierci (w nadprzyrodzonym .... babcia, czarownica, wróżka - religia, kapłani, nauka) ... "Mała Syrenka spędza dni wzdychając i marząc o księciu, pragnąc ludzkiej duszy i życia wiecznego istot ludzkich; ale pisany jest jej los syreny, zostanie przemieniona w morską pianę".

GDY POŚWIĘCAMY SIĘ DLA MIŁOŚCI, ZDRADZAMY SAMYCH SIEBIE

Ostatecznie Mała Syrenka decyduje się poprosić o pomoc Wiedźmę Morską (iluzja), sprzedającą napój (erotyka), który sprawi, że Syrenka będzie miała nogi jak ludzie (oto przykład osoby, która realizuje cudze - nie własne - życie, nie wkracza na ścieżkę własnej osobowości); w zamian za napòj Syrenka musi oddać głos - Wiedźma odcina jej język (można tu odczytać brak dialogu i zrozumienia); dodatkowo każdy krok będzie srawiał Syrence bòl, jakby jej nogi przebijały noże i nie będzie mogła powrócić do swej dawnej postaci syreny... Istnieją takie związki międzyludzkie, w których zakochani sprzedają własną duszę, aby zdobyć miłość ; ale człowiek, który nie kocha, nie może odwdzięczyć się tym samym - prędzej czy później związek sprowadza się do wymiaru cielesnego, tylko i wyłącznie, i Mała Syrenka będzie mogła już tylko udawać namietność (tak jak dzieje się we wszystkich związkach wyczerpanych przez brak duchowości, brak "tajemnicy syreny"). Baśń ta pokazuje jak brak związku duchowego niszczy miłość; pokazuje jak sprzedanie się dla miłości przypomina uleganie złemu urokowi. Pozostaje nam tylko cierpienie za każdym wykonanym krokiem: ludzkie nogi Syrenki są fałszywą przyjemnością krokòw miłości rozumianej jako namiętność ... Często wydaje nam się, że wystarczy po prostu kochać, by być kochanym, ale to nie jest prawda... "Jeśli książę zakocha się w niej i ożeni się z nią, Mała Syrenka dostanie duszę; ale jeśli pokocha inną i poślubi ją, dzień po ślubie, przed wschodem słońca, Mała Syrenka umrze i zamieni się w pianę morską..." (symbol rozczarowania i frustracji).

MATERIALIZM

Mała Syrenka wypija napój i spotyka księcia, który jest oczarowany urodą i wdziękiem dziewczyny. Niestety, Syrenka nie może mówić, zauroczenie księcia Syrenką nie zmieni się w prawdziwą miłość...
Oto syndrom Małej Syrenki, bardzo powszechny u wielu ludzi, którzy mylą zdrowe DAROWANIE SIEBIE kochanej osobie z MASOCHIZMEM wspieranym przez poczucie winy: nie stoję na wysokości zadania, więc muszę się poświęcić - są to pełne desperacji związki (ani z nim, ani bez niego; ani z sobą, ani bez siebie). Jeśli Mała Syrenka pozostanie w morzu, będzie skazana na samotność. Może wyrzec się głosu i ogona, ale jej życie na ziemi, pełne poświęcenia i pragnienia wiedzy, będzie zdane na łaskę i niełaskę innych, nigdy nie będzie mogła wyrazić co myśli i co czuje. Stawia na aspekt fizyczny, na urodę, może nawet na bycie dobrą. Chce biec w górę i w dół zatopiona w pracach domowych, chce pracować dla siebie i dla niego, ale nie będzie ani zrozumiana, ani doceniona.

ODKUPIENIEM ROZCZAROWANIA JEST PRAWDA

Pewnego dnia książę udał się do sąsiedniego królestwa w poszukiwaniu żony (oto pojawia się rozczarowanie: tracimy miłość, tracimy pracę, tracimy zainteresowanie czymś co było dla nas istotne). Mała Syrenka jest zdesperowana (ale dlaczego rozpaczać? rozczarowanie jest lepsze od złudy, ponieważ nigdy nie wiadomo co się za nią kryje, podczas gdy rozczarowanie ujawnia prawdę). Podczas nocy poślubnej Syrenka dostaje od siòstr magiczny sztylet, który otrzymały od Wiedźmy Morskiej w zamian za ich włosy (typowa postawa zrozpaczonej kobiety: cięcie włosów, symbol negacji kobiecości, sensowności). Mimo wszystko na końcu następuje odkupenie: prawdą jest, że Mała Syrenka nie zdobyła księcia, ale jej cierpienia umożliwiły jej zdobycie nieśmiertelnej duszy po śmierci (dar odmòwiony innym syrenom). Jej duchowe zwycięstwo nastąpi po przezwyciężeniu pokusy zabicia księcia dla ratowania siebie samej.

AKCEPTACJA PORAŻKI JEST OZNAKĄ ZWYCIĘSTWA

Jeśli Mała Syrenka sztyletem (symbolem zemsty, nienawiści), zabije księcia i skąpie swoje nogi we krwi zabitego przed wschodem słońca, przetrwa i ponownie stanie się syreną ... Oto całe oszustwo: stać się ponownie syreną oznacza powròt do bycia dzieckiem, oznacza zakochać się ponownie z tą samą powierzchownością, nie robiąc postępów, nie ucząc się na własnych błędach, nie wzrastając... wszystko ma się odbyć "przed wschodem słońca": ten archetyp oznacza zrobienie czegoś zanim ujawni się prawda, zanim rozjaśni ją światło dnia. Mała Syrenka zdobywa duszę w zupełnie inny sposób: nie poślubiając księcia, ale "poślubiając samą siebie", ucząc się kochać siebie. Zakończenie baśni jest niespodzianką. Jest naprawdę niezwykłe...

NIE UMIERAMY Z MIŁOŚCI.
UMIERAMY, GDY NIE POTRAFIMY KOCHAĆ SIEBIE

Dlaczego zabić księcia? Nie powinniśmy zmuszać do tego, by nas kochano. Mała Syrenka zabiła fałszywe wyobrażenie o miłości, zrezygnowała z miłości iluzorycznej. Dla wielu ròwna się to z cierpieniem i śmiercią - takie miało być przekleństwo czarownicy, gdyby Mała Syrenka odmòwiła zabicia księcia. O wschodzie słońca Mała Syrenka stałaby się morską pianą.
Stało się jednak inaczej: Syrenka wyrzuca sztylet, sama rzuca się w fale, ale nie czuje nadchodzącej śmierci, nadal widzi piękne słońce, a nad swoją głową setki latających, przejrzystych i pięknych istot: były to anioły, Syrenka stała się uduchowiona tak jak one; nie umarła więc, ale pokochała siebie, uzmysłowiła sobie własną wartość. Ponadto ... czyż etymologicznie słowo "miłość" nie oznacza "nieobecności śmierci"? Miłość zwycięża śmierć i każdy kto spotka prawdziwą miłość może stać się nieśmiertelnym. Nie jest łatwo znaleźć miłość bedącą w stanie zwyciężyć śmierć. Poszukując jej często spotykamy miłości fałszywe, myląc je z oryginałem. Wòwczas chciwość i pragnienie zwodzą nas i sprowadzają na błędne ścieżki. Szczęściem Syrenka staje się człowiekiem, a potem córką powietrza, istotą duchową, mądrą, dojrzałą; dopełnia cyklu życia.

ŚWIADOMA DUSZA MOŻE SIĘ ODTWORZYĆ, ZREGENEROWAĆ

Dobroć Syrenki została nagradzona - zamiast umrzeć Mała Syrenka zamieniła się w córkę powietrza, istotę niewidzialną. Tragiczny koniec historii - oceniony z psychologicznego punktu widzenia - jest odrodzeniem duszy, która nauczyła się kochać poprzez metamorfozę: szczęście Syrenki nie powinno zależeć od księcia, ale od świadomości i zdolności do kochania siebie oraz od umiejętności zregenerowania się niezależnie od negatywnych doświadczen. Wybory, ktòrych dokonała Mała Syrenka, dały jej duszę, pozwalając na to, by dziecko rosnące w jej wnętrzu osiągnęło swój raj: prawdę i świadomość tego czym jest prawdziwa miłość.