Symbolika zwierzęca

***

CZARNY KOŃ (aspekt negatywny)

Symbolika dotycząca konia jest bardzo szeroka. Rozciąga się od wyobrażeń heroicznych i jasnych do tych ciemnych i bestialskich, wziętych w posiadanie przez niezłomnego ducha zła, skoncentrowanego na energii demonicznej i "piekielnej". Jest symbolem naszego nieoswojonego i nieokiełznanego życia. 

Czarny koń jest fascynujący, ponieważ sugeruje tajemnicę; jest niezwykle częsty w namiętnych snach o naturze transgresywnej, symbol zakazanych pragnień seksualnych, a także siły niszczącej (4 Jeźdźców Apokalipsy). Gdy koń reprezentuje działanie na rzecz sił zła jest symbolem męskiej strony ludzkiej psychiki, więc ma moc zniewolenia części kobiecej naszej psychiki (nie dziwi więc, że kobietę pociąga mężczyzna gwałtowny, a mężczyznę fascynuje kobieta ekshibicjonistka). UWAGA: Jeśli nauczymy się kierować tę siłę na swoją korzyść, czarny koń uzyskuje wartość dodatnią jaką jest na przykład ciemność nocy, bez ktòrej nie byłoby możliwe podziwianie gwiazd i księżyca - chodzi tu o moc samodyscypliny i samokrytyki tych osòb, ktòre rozpoznają swoje błędy i przekształcają je w cenne doświadczenia.

***

BIAŁY KOŃ (aspekt pozytywny)

Symbolika dotycząca konia jest bardzo szeroka. Obejmuje aspekty o charakterze bohaterskim i jasnym, ale także aspekty o charakterze ciemnym i negatywnym, nawet "piekielnym". Biały koń jest symbolem nieświadomego instynktu stającego się świadomym, więc sprawiającym, że stajemy się pełni majestatu (każdy wielki rycerz ma godnego siebie konia). Biały koń jest zwykle związany z instynktem, który jest prowadzony i kierowany, który dąży do trascendencji fizycznych impulsów na korzyść energii czysto duchowej. Jest to symbol duchowości o charakterze kobiecym, która ma w swojej naturze siłę potężnego zwierzęcia (koń). UWAGA: biel może stać się siłą negatywną, gdy ludzie poszukują w bieli czystości i jasności nierealnej manii, gdy koń staje się bielą nietykalną swoją moralizatorską czystością; jest tu zawarte napomnienie dla tych ludzi, ktòrzy stają się nietykalni poprzez swoją maniakalną skłonność do nadwrażliwości, wybredności, kłótliwości, obrażalstwa.

***

KOŃ I JEGO KOBIECOŚĆ 

Koń jest zazwyczaj wiązany z siłą o męskim charakterze, ale na poziomie psychologicznym jest uosobieniem żeńskiego (yin) oraz męskiego (yang). Końska grzywa i ogon mają w symbolice silny związek z pierwiastkiem kobiecego macierzyństwa, są symbolem związanym z ziemskimi i wodnymi bóstwami, ale także z instynktownym aspektem witalności i zwierzęcości libido: koń jest symbolem lojalności chronionej czułością jedyną w swoim rodzaju jaką jest gotowość silnego konia na wezwanie swego pana lub pani. Ten aspekt nadaje koniowi jego elegancja oraz dfelikatność o posmaku kobiecości.

***

OSIOŁ

Istnieje ogòlna tendencja do nadawania osłom negatywnych właściwości i znaczeń (podobnie jak w przypadku wilka). Osioł jest więc symbolem uporu, ignorancji i lenistwa, używanym od czasu do czasu w stosunku do osòb niezdarnych, leniwych i zatwardziałych ("Jesteś głupi jak osioł!"... żeby wymienić choć jeden znany powszechnie wykrzyknik). Ale osioł ma bardziej subtelne i głębokie symboliczne znaczenie: wielkość, siła i wytrwałość ubrane w pokorę. Mimo to zawsze był odbierany jako koń drugiej kategorii. Przypomnijmy sobie jednak, że Chrystus wybrał osła, aby wjechać triumfalnie do Jerozolimy!

Osioł jest zwierzęciem, które żyje w regionach prawie "niemożliwych" do życia, na dzikich pustyniach. Zadowala się skromnym posiłkiem i pozostaje obok człowieka, nie zważając na fakt, że ten ostatni uczynił go symbolem niewiedzy. 

W baśni "Shrek" osłowi podarowano odpowiednie dla niego miejsce: głos sumienia; jest beztroski, zabawny, nawet irytujący, ale zawsze ważny i nie do pominięcia. U Chaldejczyków był symbolem posłańca śmierci: bóstwo objawiało się klęcząc na osiołku; Grecy wiązali osła z Saturnem, w związku z materią, ziemią, izolacją, końcem rzeczy; cieszył się czcią, ponieważ uważany był za zwierzę odważne, wiązano go także z bogiem Marsem i Dionizosem. Pamiętamy być może baśń "Ośla skòra". Księżniczka była w niej ukryta pod przebraniem osła ... Podobnie nasz Kamień Filozoficzny jest ukryty w surowym materiale, podłym, zwanym imionami poniżającymi mówiąc językiem alchemii.

***

SMOK

Legendarne zwierzę, które mimo swoich fantastycznych początkòw jest głęboko zakorzenione w zbiorowej psychice i dlatego pojawia się często w marzeniach sennych wspòłczesnego i cywilizowanego człowieka. Smok jest bogaty i złożony w swej symbolice, ponieważ jest gadem jak wąż, jest skrzydlaty jak orzeł, jest potężnym czworonogiem jak dinosaur i do tego wszystkiego zieje ogniem, elementem niekontrolowanym par excellence. Wszystko to sprawia, że smok reprezentuje treści nieświadomości najbardziej zepchnięte w ciemności, owiane tajemnicą - z nimi należy spotkać się, by zdobyć swoją nieświadomą energię i użyć jej tak, aby to ona nas nie zniewoliła. 

Smok jest stròżem jaskiń i skarbów, jest więc przeszkodą dla bohatera, który musi osiągnąć swą ostateczną dojrzałość. Zarówno Jung jak i Freud dostrzegali w smoku specyfikę archetypu matki, z którym indywiduum będzie musiało walczyć, aby być w stanie czuć i wyrażać własną seksualność. Zwycięstwo nad smokiem jest triumfem naszego JA nad regresywnymi siłami nieświadomości. Przekształci się on w zdolność do stawienia czoła trudnościom i przezwyciężania tragedii zmian, które przynosi nam życie. Na Wschodzie smok jest uznawany za symbol pozytywny: „silnik" mądrości, dążenia do przezwyciężania przeciwności; na Zachodzie (niestety) stał się negatywnym symbolem siły zła, szatana i zniszczenia.

***

WILK

Oprócz tego, co zostało już opowiedziane w innym miejscu na temat wilka (album poświęcony baśni o Czerwonym Kapturku), możemy dodać, że obraz wilka dociera do nas zniekształcony i negatywny; moim zdaniem wymaga ponownej oceny.

Wilk jest zwierzęciem fascynującym. Buduje swoje gniazdo rodzinne w bezpiecznych i tajemniczych miejscach, a ich odnalezienie należy do rzadkości. Instynktownie przenosi swoje potomstwo w paszczy, zwłaszcza gdy istnieje niebezpieczeństwo: wilk broniący swych szczeniąt jest jednym z najbardziej okrutnych stworzeń. Szczenięta w paszczy wilczego rodzica są niezwykle bezpieczne, dlatego we Włoszech życzenie znalezienia się w paszczy tego kròlewskiego zwierzęcia przynosi szczęście i powodzenie w ròżnych życiowych przedsięwzięciach. Wszakże nawet Romulus i Remus zostali wychowani przez Wilczycę, zwierzę absolutnie nie wybrane przypadkowo: Wilczyca znalazła chłopcòw, przeniosła w paszczy do jaskinii, wykarmiła i chroniła ich - w czasach antycznych wilk był świętym zwierzęciem, symbolem dzikości, walki i wojny. 

Niebezpieczne i ujemne symboliczne znaczenie wilk zawdzięcza w dużej mierze chrześcijaństwu: wilk grozi trzodzie Pana, więc staje się symbolem szatana: stąd ròwnież obraz wilka pod przebraniem jagniątka - klasyczny wilk w jagnięcej skòrze.

Powszechnie wiadomo, że wilk poluje tylko z głodu, a jeśli często w okresie zimowym pojawia się w okolicach zamieszkanych przez ludzi, zmusza go do tego głòd właśnie; w przeciwnym razie pozostaje odizolowany w swoim środowisku naturalnym. Nie poluje w kurnikach z powodu swej domniemanej niegodziwości, czyni to tylko w ekstremalnych warunkach zimowych, aby zapewnić przetrwanie stadu. Stąd (ciekawostka!) w starożytnym Rzymie domy publiczne nazywano "lupanar" od słowa "lupo"(wilk), czyli miejsca, gdzie mężczyzni ("wilki") mogli zaspokoić w spokoju swòj głòd seksualny; wyraz "lupa" (rodzaj żenski) oznaczał prostytutkę w starożytnej łacinie.

Lepiej dać z powrotem wilczej naturze jej majestatyczne i pozytywne znaczenie, lepiej zerwać z legendą o wielkim i złym wilku, ktòra wprowadza w błąd jego psychoanalityczną symbolikę. Wilk jest praprzodkiem najlepszego zwierzęcego przyjaciela człowieka - psa. Jeśli oswoimy wilka, staje się on symbolem tego, co najbardziej instynktowne, dzikie i nieznane w nas samych - naszej nieświadomości.

***

WĄŻ

Wąż reprezentuje kobiecą siłę i jest wielowartościowym symbolem powszechnie występującym we wszystkich kulturach. Jest mitycznym przodkiem, życiodajnym symbolem opieki, zwierzęciem pochodzącym ze źródeł życia i libido. Nosimy w nas, tak jak wąż, jad, a mimo to nie umieramy, ponieważ trucizna jest zamknięta w naszej nieświadomości.

Na pewno wielu z nas pamięta moment ze Starego Testamentu, kiedy to lud Izraela na pustyni okazał się niewierny. Wòwczas Bóg rozkazał mu zrobić węża, wynieść go do gòry i spojrzeć mu w oczy: jednym słowem czcić go (w dobrym tego słowa znaczeniu - kochać siebie, akceptując własne zło). Oznacza to zmierzenie się ze swoim błędem, przyjęcie go, wybaczenie sobie prowadzące do zdrowej miłości własnej. Nie jest łatwo patrzeć w twarz tym, którzy plują na nas trucizną i zabijają nas, nie jest łatwo ich kochać. Nieświadomość jest jak lek homeopatyczny: trucizna jest podawana w małych dawkach - jest to wdzięczność! 

W naszej kulturze kròluje negatywna symbolika węża, ktòra w dużej mierze jest zasługą chrześcijaństwa, zwłaszcza jego myśli średniowiecznej. Podkreśla ona znaczenie destrukcyjne węża, często absurdalnie kojarzone z niewieścią pożądliwością (Ewa lub Bestia z Apokalipsy), podczas gdy kobieta jest w Biblii archetypem kobiecości, czyli kobiecej świadomości, która jest w nas psychiczną potęgą, regenerującą i rodzącą prawdę. Niestety, chrześcijaństwo oraz kościòł, z powodów politycznych i religijnych, zdeformowało znaczenie kobiety w społeczeństwie, tak więc duchowy i psychologiczny sens powinien zostać odkryty na nowo.
Niestety my, ludzie Zachodu, mamy bardzo męską wizję mądrości, greckie LOGOS, a zatem chrześcijańskie Słowo (Jezus, mądrość Ojca), podczas gdy bardziej wschodnia wizja nie wyznaje mądrości poznawczej (analiza, rozumowanie, intuicja ... wszystkie czynności Yang, męskie), ale spokojny, pasywny, kontemplacyjny, transcendentalny wgląd (Yin, proces poznawczy wrażliwy, implikujący emocje, serce, a nie tylko głowę), aspekt Zofii (mądrość jest zatem kobietą), ktòry z czasem stał się męskim wężem (Szatanem).

***

LIS

Zwierzę o bardzo szerokiej symbolice, bardzo skomplikowanej. Odzwierciedla jeden z naszych najbardziej ukrytych wymiaròw psychicznych: wygłodzony i zagrożony dziki instynkt kobiecy. W tym kontekście lis uosabia archetyp oblężenia, chaotyczne życie egzystencjalnego strachu. 

Lis jest niezwykle inteligentny. Czerpie swoją symbolikę ze sprytu z jakim unika pułapek, problemów, drapieżników. Porusza się w nocy, noc jest jego ulubionym środowiskiem (jak nieświadome ruchy duszy). 

Czarne łapy lisa są symbolem subtelnej natury. Jego łapy pozostawiają ślady rozproszone, niejasne, stąd lis symbolizuje nieoczywiste, niejasne emocje, o ktòrych nie wiemy, dokąd prowadzą: lis ze swej natury emanuje poczuciem nieufności i tajemnicy. W kulturze chińskiej ta lisia charakterystyka służy jako lustro ludzkiej myśli. Jego rolą jest odkrycie najbardziej zapomnianych ludzkich życzeń oraz uświadomienie ludziom odpowiedzialności za własne działania - jest to tzw. druga świadomość. 

We Francji lis był jednym ze zwierząt ezoterycznych, przenośnikiem dusz zmarłych. Aby śledzić lisa potrzebna jest nieskończona cierpliwość, żywa czujność, dziki instynkt. Lis zawsze stara się zmylić swego myśliwego (w wielu kulturach lis jest postrzegany jako symbol uwodzicielki, która śmieje się ze swych ofiar); stąd polowanie na lisa ma znaczenie psychologiczne: używa instynktu i przenikliwości, aby wydobyć nasze ukryte pragnienia i jedynie w nocy (wewnętrzna introspekcja) można go zobaczyć. 

Znaczenie zmieniającego się kształtu (mutacji) wchodzi w grę w symbolice chińskiej, a także w Japonii, wśród Indian Ameryki Północnej, we wschodnich Indiach - aby wymienić tylko kilka przykładòw: te i inne kultury uznają zdolność adaptacji lisa do środowiska poprzez ucieczkę, ktòra za każdym razem graniczy prawie ze zdolnościami nadprzyrodzonymi. Przebiegłość lisa nie jest więc ujemna ze swej natury, ale ma swój pozytywny potencjał, konieczny, aby przeżyć. Masakry w kurnikach to jedyny sposòb na wyżywienie się: gdy lis jest głodny i zdesperowany, wyrusza na poszukiwanie miejsca, w którym jest czerwona ziemia. Tarza się w niej, aby wyglądać na zakrwawionego, po czym pozostaje w bezruchu, jakby był martwy, wstrzymując oddech i udając obrzęk na całym ciele. Ptaki, które widzą leżące, obrzęknięte, całe czerwone od krwi "martwe" zwierzę, zbliżają się do jego paszczy. I tak oto lis, ròwnie szybki jak inteligentny, chwyta je i pożera. Także ludzie przebiegli, o lisiej naturze, postępują podobnie: udają dobroć, przyjaźń, miłość, nawet słabość, itp .. dopóki nie zdobędą całkowitej pewności, że im ufasz, że jesteś w ich rękach. Wòwczas zaciskają się szczęki.

***

WAMPIR I NIETOPERZ

Przez bardzo długi czas obawiano się nietoperzy z powodu wiązania ich z czarownicami, podmiotami negatywnymi jak demony, duchy, a nawet z samym szatanem, a przede wszystkim z wampirami, wśròd ktòrych Dracula jest postacią najbardziej charakterystyczną. Symbolicznie kojarzymy nietoperze z ludźmi, problemami, chorobami, namiętnościami i uczuciami, które wysysają nasze dusze (naszą życiodajną krew) oraz z traumami, ktòre nie opuszczają naszej nieświadomości i z ciemnościami ignorancji psychicznych nawykòw nie znających światła, ani prawdy. 

Wampir, nie będąc podmiotem, boi się spojrzeć w lustro, aby nie odkryć własnej nicości, odbicia swojego nieistnienia. Dotyczy to tych ludzi, którzy odmawiają spojrzenia do własnego wnętrza (zwierciadła duszy), którzy obawiają się psychologii, którzy wyśmiewają duchowość, którzy gardzą rachunkiem sumienia. Dbają oni o to, aby nie prowadzić życia introspekcji i medytacji z obawy przed odkryciem wampira zalegającego w ich sercach, czyli ich banalnej i powierzchownej egzystencji, pustej jak lustro bez swego odbicia; boją się odkryć, że są w życiu codziennym duchami nie pozostawiającymi istotnego śladu.

Obawa o zarażenie wampiryzmem jest bardzo wysoka. Ugryzienie wampira jest zabójcze i to samo zdarza się z negatywnym myśleniem oraz z negatywnymi emocjami: gdy przestajemy z ludźmi krytycznymi, stajemy się krytyczni, jeśli pozwalamy innym na plotki, stajemy się, nie zdając sobie nawet z tego sprawy, plotkarzami, stajemy się gwałtowni wśròd gwałtownych, wulgarni wśròd wulgarnych, stajemy się rasistami wśròd rasistów; jednym słowem nasza krew zostaje niepostrzeżenie skażona i będziemy odczuwać nawet przyjemność z bycia jak wampiry.

Tymczasem nietoperz posiada także pozytywną wartość i dodatnią symbolikę. Rdzenni Amerykanie wzywali jego energię, aby uzyskać intuicję i wizję poprzez sen. Nietoperz był figurą inicjacyjną na drodze poznania, ponieważ droga poznania wychodzi z głębin ciemności poprzez pòłcienie świtu, aż po osiągnięcie światła poranka. W kulturze Majów i Azteków nietoperz był czczony jak bòstwo. Ze względu na fakt, że mieszka w jaskiniach, aby wynurzyć się co wieczór o zmierzchu, nietoperz jest również postrzegany jako symbol odrodzenia i wewnętrznej głębi. Jego zdolność widzenia w ciemnościach jest w niektòrych kulturach typowym symbolem wewnętrznej mądrości właściwej ludziom oświeconym, zaś życie w jaskiniach było postrzegane jako zdolność do życia w tajemniczej głębi przejścia w zaświaty.

***

MODLISZKA ...

... jest legendarna ze względu na swoją reputację mięsożernego i drapieżnego owada, ktòry praktykuje pożeranie samca podczas kopulacji. Warto zastanowić się nad symbolizmem, czyli lekcją daną nam przez Naturę. Zachowanie modliszki to tajemnica, w obliczu której nasz strach nie daje nam spokoju.
Modliszka symbolicznie uczy nas w jaki sposób kobieca siła naszej psychiki może zniszczyć naszą racjonalność, zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet; uczy nas w jaki sposòb zniszczyć sentymentalny i pełen miłości związek. Zobaczmy jak ...
Samiczka jest większa od samca, ponieważ (symbolicznie) to instynkt życiowy dominuje nad rozumem, rozum to głowa samca, ta, która szuka użyteczności, przyjemności. Co dzieje się, gdy nawiązujemy romantyczną relację, której jedynym celem jest zabawa i wykorzystanie drugiej strony dla czystej przyjemności; wypada zadać sobie pytanie ilu mężczyzn ma kobiety, żony, dziewczyny, kochanki tylko po to, aby uprawiać seks? wypada zadać sobie pytanie ile kobiet stoi u boku mężczyzny tylko ze względów ekonomicznych lub społecznych? Tego typu związek prowadzi ostatecznie do utraty rozumu - modliszka ścina głowę samca tylko z jednego powodu: bardzo potrzebuje dużej ilości białka, aby szybko wyprodukować jaja, samiec staje się pokarmem dla dzieci. Dla uniknięcia tego stanu rzeczy, w hodowlach modliszek praktykuje się obfite karmienia samiczki przed i w trakcie kopulacji, dzięki czemu samiczka oszczędza życie samca, w sytości nie potrzebuje go na pokarm dla dzieci. Starajmy się dawać partnerowi nie tylko seks, ale także przywiązanie, uwagę, dialog, duchową głębię, aby nie podzielić losu samczyka modliszki. Znòw zastanòwmy się ilu mężczyzn staje się jedynie sponsorem swoich dzieci, swoistym bankomatem dla swej żony? Albo odwrotnie: ile jest kobiet zredukowanych do roli udomowionych prostytutek oraz nianiek własnych dzieci? Jednym słowem nierzadko panie i panowie służą jedynie do wychowywania i karmienia dzieci, są jak samczyk modliszki, który już bez głowy, ale nadal kontunuuje kopulowanie z jeszcze większym wysiłkiem i impetem; są jedynie maszynami w kontekście seksualnym, w kontekście prac domowych oraz "hodowli" potomstwa.
Modliszka nazywana jest religijną ze względu na swoją pozycję ze zgiętymi łapkami; zdaje się modlić na kolanach, ale w rzeczywistości możemy powiedzieć, że dziękuje z wdzięcznością za optymalne posiłki. Plamy, ktòre ma na łapkach, wyglądają jak oczy. Potrzebuje ich do utrzymywania wrogów na dystans. Ruch jej skrzydeł tworzy syczenie bardzo podobne syczeniu niebezpiecznego węża: iście kobiece zdolności o wielkiej, zastraszającej i zwodniczej mocy, również na poziomie psychicznym. Obserwacja tego owada jest niezwykle zajmująca: niepokoi i przyciąga wyobraźnię człowieka.

***

Postać mitologiczna, podobnie jak Smok, o wątpliwej egzystencji, nie wolna od fałszywych znalezisk i archeologicznych dowodów celowo spreparowanych dla udowodnienia jej istnienia w czasach zamierzchłych...

Dziś jednorożec jest postrzegany jako uniwersalny symbol czystości, ale we wczesnych latach swojej „legendy” postrzegano jednorożce jako stworzenia krwiożercze. Pierwsza pisemna wzmianka o jednorożcu pochodzi z tekstu „Indica” greckiego lekarza Ktezjasza z Knidos, w którym opisał zwierzęta w Indiach (w 398 rpne) "tak duże jak konie z rogami na czołach". Ale dobrze wiemy, że w Grecji istniał wówczas tylko nosorożec indyjski słynący z różnorodności, więc najprawdopodobniej nie był to jednorożec.

W I wieku naszej ery rzymski przyrodnik Pliniusz, twierdząc, że cytuje Ktezjasza, pisał, że jednorożec był najbardziej dzikim zwierzęciem w Indiach: o ciele konia, głowie jelenia, nogach słonia, ogonie dzikiego dzika i z wystającym z czoła rogiem. Pliniusz twierdził również, że schwytanie żywego zwierzęcia jest niemożliwe, co stało się istotne dla ludzi średniowiecza (a więc z pewnością był to nosorożec). Nieco ponad wiek później rzymski uczony z II wieku naszej ery, Claudio Eliano napisał książkę o zwierzętach na podstawie Pliniusza. Eliano napisał, że jednorożec w okresie godowym zachowuje się wobec samicy niezwykle życzliwie. Ten opis stworzenia stał się kolejną wysoce symboliczną cechą dla autorów i artystów średniowiecza, stąd legenda, że ​​bestię mogła schwytać tylko dziewica.

W III wieku jednorożec zadomowił się również w tekstach religijnych i był związany z alegorią podaną w Physiologus, zbiorze opowieści o bestiach ze średniowiecza, które identyfikowały jednorożnego konia z Chrystusem. Ten trend całkowicie zmienił punkt widzenia na zwierzę, już nie określane jako „krwiożercze”, ale czyste, które mogą zobaczyć jedynie dziewice. Wielki róg lub kieł narwali był sprzedawany w średniowieczu jako róg jednorożca, dopóki nie odkryto prawdy. Jednorożec był używany przez wieki jako figura tarcz wielkich i unikalnych rodów, heroldów, tarcz, znaczków, monet i tak dalej. 

Ale największym błędem, który przyczynił się do rozpowszechnienia wiary w jednorożca było tłumaczenie Wulgaty, gdzie w Psalmie 22 (21) jest napisane „Wybaw mnie od lwiej paszczęki i od rogòw jednorożcòw" zamiast rogòw bawolich (oryginalny tekst hebrajski mówi o "reʼém" - ogromne bydło z rogami - stąd w Biblii Septuaginta pojawia się grecki termin "monókeros" czyli nosorożec, ktòry następnie przeszedł do łaciny jako "unicornium"). Tak rodzą się plotki! 

Dziś jednorożec jest bardzo ważną postacią baśniową, można go znaleźć w wielu opowieściach: Harrym Potterze, w My Little Pony, w Alicji w Krainie Czarów, u Sapkowskiego i wielu innych.

W średniowiecznej symbolice jednorożec był opisywany jako małe (reprezentujące pokorę), ale niezwyciężone zwierzę. Podobny z wyglądu do białego konia, symbol szlachetności i czystości, był wyposażony w pojedynczy długi róg pośrodku czoła, symbolizujący przenikanie boskości do stworzenia.

Połączmy teraz symbole: głowa to siedziba myśli, róg, który się z niej wznosi, to siła i jest przejawem mocy myśli. 

W bazylice San Pietro in Vincoli w Rzymie znajduje się grób Papieża Juliusza II, 216º papieża Kościoła katolickiego, znanego jako „papież wojownik” lub „papież okrutnik”, któremu przyznano fundację Muzeów Watykańskich. Mauzoleum było dziełem Michała Anioła, a znaleziono w nim słynny posąg Mojżesza z rogami. Projektując rzeźbę, Michał Anioł oparł się na Wulgacie, łacińskim tłumaczeniu Biblii ze starożytnej wersji greckiej i hebrajskiej, dziele św. Hieronima powstałym między końcem IV a początkiem V wieku. W tekście Hieronim opowiada, że ​​po czterdziestu dniach Mojżesz zstąpił z Synaju i wrócił do swego ludu z rogami na głowie. Słowa „Karan” (promienie) i „Keren” (rogi) w Biblii hebrajskiej składają się tylko ze spółgłosek KRN. W tym przypadku to czytelnik musi zinterpretować właściwe znaczenie. Św. Hieronim sądząc, że tylko Chrystus może świecić światłem, pomylił się w tłumaczeniu tego terminu i postanowił opisać Mojżesza z dwoma rogami na głowie.

Tak więc Michał Anioł zamiast pozostać przy głowie pełnej światła, lśniącej nabytą mądrością, przyprawił Mojżeszowi rogi. 

Również dla jednorożca takie jest symboliczne znaczenie rogu: trzecie oko tak bardzo świeci wiedzą i światłem, że wychodzi poza i staje się potężnym rogiem. Róg jest wyrzeźbiony w formie spiralnej fali (pamiętajmy, że były to rogi narwali, które fałszywie przedstawiano jako rogi jednorożca) i pozostaje symbolem fal mózgowych jako manifestacji światła, które pochodzi z naszej szyszynki.

***

 Pójdźka czy sowa?

Większość ludzi nie zna różnicy między pójdźką a sową, choć jest bardzo prosta: sowa jest większa, a rozpiętość jej skrzydeł sięga 100 cm, u pójdźki zaś tylko 60 cm. Oczy sowy są okrągłe, u pójdźki są ukośnymi dyskami. Sowy mają charakterystyczne upierzenie nad oczami i przy uszach nieistniejące u pójdźki.

Są zwierzętami nocnymi, dlatego widzą w ciemności, dlatego są symbolem mądrości oraz umiejętności patrzenia na rzeczy okultystyczne, nawet na śmierć, stąd też miały symbolicznie negatywny aspekt: w starożytności i były postrzegane jako ptaki złych omenów. Pójdźka była nazywana  „sową Ateny”, co przyczyniło się do pomylenia tych dwóch ptaków. Sowa jest symbolem wiedzy i kultury. W starożytności greckiej przypisywano ją bogini Atenie, bogini mądrości i wiedzy. Jej zdolność do wtapiania się w otoczenie sprawia, że ​​jest także symbolem rozwagi i zdolności adaptacyjnych.