Evangelion

 

EWANGELIA NOWEGO WIEKU

Neon Genesis Evangelion (新世紀エヴァンゲリオン) to dwudziestosześcioodcinkowy serial telewizyjny ANIME z 1995 roku. Są tacy, którzy uważają Neon Genesis Evangelion za dzieło genialne i niezrozumiane, są tacy, którzy uważają je za zbyt przereklamowane, a jednak Neon Genesis Evangelion przez lata wyrobił sobie miano dzieła kultowego. Pewne jest, że nie jest tym, czym się wydaje, dlatego musimy je przeanalizować, jeśli chcemy zrozumieć, co się za nim kryje.

Akcja rozgrywa się w niedalekiej przyszłości, gdzie nastoletni piloci mają za zadanie kierować gigantycznymi robotami (przynajmniej na takie wyglądają) zwanymi Eva i walczyć z obcymi potworami zwanymi Aniołami. Już w nazwie serialu ukryty jest ezoterycznie cały proces psychologiczny: Eva + Angel + Ion = Eva to Roboty, a zatem matczyne lub psychiczne łona, gdzie wewnętrzne dziecko walczy z Aniołem, który jest niczym innym jak wewnętrznym cieniem. W walce uczy on drogi, którą należy podążać. W języku japońskim nazywa się ich dosłownie "aniołami", ale także "apostołami". Myślimy, że walczymy z naszymi demonami, ale w rzeczywistości są one także aniołami, które wskazują nam właściwą drogę: co możemy zrobić lub czego nie robić. Ostatnim dziełem jest przebudzenie, czyli „Ion”. Jon w chemii i fizyce oznacza elektrycznie naładowaną jednostkę molekularną. 

Całą fabułę charakteryzuje obecność licznych nawiązań kabalistycznych, żydowskich i biblijnych, a także głęboka introspekcja oraz analiza psychologiczna bohaterów (dwa ostatnie odcinki to nic innego jak intensywna sesja psychoanalityczna). Neon Genesis Evangelion może przy tym pochwalić się jednym z najbardziej zaskakujących zakończeń w historii kina.

WEWNĘTRZNE DZIECKO

Akcja rozgrywa się w futurystycznym mieście Neo Tokyo-3, piętnaście lat po katastrofie planetarnej znanej jako Second Impact. Koncentruje się na przygodach trójki nastolatków, których Ikari wzywa do pilotowania jednostek Eva 00, 01 i 02. Jednym z nich jest introwertyczny Shinji, wyrzutek, syn naukowca Ikari oraz powściągliwa Rei i żywiołowa Asuka. Każdemu z nich udaje się wprawić w ruch ogromne Roboty Eva, które mają ograniczoną autonomię energetyczną i każde z nich cierpi na bardzo poważne zaburzenia psychiczne, które wpływają na wydajność ich pracy. To, że są dziećmi, jest wyraźnym odniesieniem do wewnętrznego dziecka, które jest w każdym z nas, w naszej psychice; jest odniesieniem do tego boskiego wymiaru, który musi nas zbawić i odkupić w takim stopniu, w jakim temu dziecku uda się przezwyciężyć wszystkie swe traumy z dzieciństwa. Nasi trzej piloci przeżyli traumę, wszyscy są nieufni wobec siebie, ich stan ducha graniczy z depresją, są bohaterami wbrew sobie samym. To serial, który głęboko mówi o czuciu się nieprzystosowanym, niepewnym siebie, niechcianym; mówi o przeszłości, która ciąży nad nami jak zabójczy cień.

SHINJI

Aby zrozumieć serce Evangeliona, musimy wejść do serca Shinjiego Ikari z dwóch powodów: po pierwsze, ponieważ jest on głównym bohaterem, a po drugie, ponieważ nieoczekiwane zakończenie wyjawia, że wszystko dzieje się w jego umyśle.

Shinji to zakompleksiony czternastolatek, bohater z przymusu, nieśmiały, powściągliwy, niezadowolony z życia. Po przedwczesnej utracie matki, która na jego oczach zniknęła w tajemniczym wypadku, ojciec powierza go cudzej opiece. Shinji nigdy nie zrozumie tego porzucenia i odrzucenia przez ojca, a cała jego depresja wynika z ciężaru tej zawiedzionej miłości.

Wbrew istniejącym stereotypom dotyczącym bohaterów anime, którzy swoje wady rekompensują dużą dozą bohaterstwa i silnej woli, Shinji to prawdziwy hikikomori = nierób: niedbały o innych, pozbawiony osobowości, działający tylko dlatego, że mu każą, nadmiernie i stale krytyczny wobec siebie, aż do osiągnięcia silnego stopnia depresji i zamknięcia się przed światem, czego symbolem jest obsesyjne używanie słuchawek w ciemnościach sypialni. Neon Genesis Evangelion nie jest więc opowieścią science fiction o bitwie pomiędzy ludźmi a tajemniczymi potworami, ale historią introspektywnej walki pomiędzy nastolatkiem po traumie a potworem depresji. W szerszym ujęciu ocalenie ludzkości oznacza ponowne odkrycie sensu życia i woli życia.

KIM TAK NAPRAWDĘ SĄ ANIOŁY?

Anioły (使徒, co w języku japońskim oznacza „apostołów”) to fikcyjne istoty, które pojawiły się w serialu anime Neon Genesis Evangelion. Istnieją dwie organizacje naukowców (Seele i Nerv), których projekt polega na stworzeniu, tak jak to zrobił Bóg, stworzenia, które może udoskonalić ludzkość. Anioły pochodzą od świetlistego giganta zwanego Adamem (アダム?, Adamu), zaś Lilith ma wygląd białego antropomorficznego olbrzyma z rękami przybitymi do czerwonego krzyża. pozbawionego kończyn dolnych, zamiast których ma małe humanoidalne nogi. Włócznia Longinusa wbita jest w jej pierś, co wraz z ukrzyżowaniem przybliża jej postać do Chrystusa. Po wyciągnięciu włóczni odcięta część ciała Lilith natychmiast się regeneruje. Istoty ludzkie pochodzą od Lilith. Adam próbuje wyeliminować rasę ludzką, ponieważ jest ona niedoskonała, podczas gdy naukowiec Ikari próbuje ocalić ludzkość poprzez użycie robotòw zwanych Eva, czyniąc w ten sposòb ludzkość doskonałą. Jest to zatem wojna między ludźmi a fałszywymi bóstwami stworzonymi przez samego człowieka i w tym sensie serial niesie głębokie przesłanie: to my stwarzamy Boga, który nas niszczy, lub człowieka, który nas zbawia.

17 ANIOŁÓW

Należy zaznaczyć, że imiona Aniołów są wyraźnym nawiązaniem do Kabały, Biblii i wielkich intuicji taoizmu: Adam (przodek), Lilith (matka ludzkości), Sachiel, którego imię oznacza „ukrycie Boga ", w pismach religijnych uważany jest za Enioła wody ze względu na ziemnowodną naturę. W tradycji religijnej zaliczany jest do Chóru Cherubów.

Shamshel oznacza „Boże słońce”, a w serialu pojawia się jako owad. Ramiel, Anioł piorunów, to nawiązanie do działa cząsteczkowego. Gaghiel, Anioł-ryba; jego hebrajskie imię można przetłumaczyć jako „rycząca bestia Boża”. Israfel jest Aniołem o twarzy, która jest symbolem Yin-Yang; jest zdolny do podzielenia się na dwie części oraz do regeneracji, jego imię jest trąbą dźwięku sądu ostatecznego. Sandalfon to imię larwy wulkanicznej, która w mistycyzmie judeochrześcijańskim nazywana jest Aniołem embrionów i nienarodzonych dzieci. Matarael po hebrajsku to Anioł deszczu, a w serialu to gigantyczne oko, które wylewa kwas i wszystko topi. Sahaquiel jest aniołem - bombą, podczas gdy w hebrajskiej księdze Henocha jest Aniołem stróżem niebios. Iruel to bakteria lub wirus, który infekuje wszystkich, nawet systemy elektroniczne, jest Aniołem strachu. Leliel w tradycji judeochrześcijańskiej jest aniołem nocy i w niektórych tekstach religijnych nazywany jest „księciem poczęcia” - w serialu jest Cieniem, który połyka wszystko, czego dotknie.

Shinji, uwięziony w środku, spotyka się z innym sobą i rozmawia z nim. Bardiel, Anioł rządzący gradem, w serialu jest bakterią. Zeruel, czyli „ramię Boga”, to humanoid o cienkich, śmiercionośnych ostrzach zamiast kończyn. Arael w tradycji mistycznej judeochrześcijańskiej uważany jest za Anioła ptaków i w serialu jest ptakiem w kształcie satelity, który kontroluje ludzką psychikę i doprowadza ją do szaleństwa, zmuszając do powrotu do wszelkich traum z dzieciństwa. Armisael to sznur światła podobny do spirali naszego DNA, otula wroga, przenika duszę i wysysa ją, podczas gdy w żydowskich pismach ezoterycznych jest to Anioł łona. Ostatnim Aniołem jest Tabris; jest identyczny z człowiekiem, wręcz przyjacielski i życzliwy, a jego imię nawiązuje do mitologii greckiej, a jest Demonem oszustwa i wolnej woli.

BÓG JEST ODBICIEM LUDZKIEGO EGO

W anime Evangelion wojna pomiędzy aniołami a ludźmi jest fascynująca. Odzwierciedla odwieczne zmagania człowieka z ideą Boga: kto kogo stworzył? Czy Bóg stwarza człowieka, czy też człowiek tworzy ideę Boga? W Evangelionie to nie przypadek, że genetyka Aniołów ma stopień powinowactwa równy 99,89% z człowiekiem, a oni, Aniołowie, uczą się od ludzi właściwego zachowania, aby wyeliminować tę samą ludzkość: ich słabości umysłowych. Już Grecy zrozumieli, że bogowie są wysublimowanymi ludzkimi projekcjami, to znaczy są projekcjami naszych pokonanych słabości i naszych nigdy nieosiągniętych doskonałości. 

Inną osobliwością Aniołów jest „owoc życia”, organ o nieznanej naturze, odpowiedzialny za ich zdolności regeneracyjne. Ludzkość, ostatni egzemplarz Anioła, posiada „owoc wiedzy”. Shinji zacznie się zastanawiać, dlaczego ludzie, aby bronić się przed wyginięciem, powinni stawić czoła istotom, które przyjmują imię Aniołów.

Evangelion nie powinna być interpretowana jako zwykła wojna pomiędzy „dobrymi” ludźmi a „złymi” potworami. Z drugiej strony Anioły ujawnią się jako pozytywne zachęty, które oferują Shinjiemu, Asuce i Rei, trójce dzieci pilotujących Eva, możliwość wypracowania pewności siebie, dorastania i stawienia czoła swoim lękom, w tym pierwotnemu lękowi umierania i przezwyciężania traum psychicznych. Stają się zatem antidotum na depresję, która prowadzi do wzrostu samoświadomości w kwestii sensu życia. Anioły w Evangelion są tym, co Grecy nazywali Daimonami, a my nazywamy Cieniem nieświadomości.

STWORZONY NA JEGO OBRAZ I PODOBIEŃSTWO

Dlaczego tak bardzo lubimy psychoanalizować filmy, piosenki, obrazy, książki i każdy inny rodzaj sztuki? Ponieważ artysta zawsze oddaje siebie w swoich pracach, świadomie lub nie... Artysta kształtuje w swoich pracach całą presję czy depresję, którą w sobie nosi, dlatego też w większości przypadków nawet artyści nie są świadomi ukrytych i ezoterycznych przekazów, jakie wnoszą ze sobą w swe dzieła. Twórca Neon Genesis Evangelion, Hideaki Anno był tego świadomy i celowo podzielił się swoimi osobistymi doświadczeniami. Powiedział: „Wszystkie postacie w Evangelionie to ja”. Na przykład Shinji został wymodelowany i pomyślany jako lustro jego Ego, „zarówno części świadomej, jak i nieświadomej”, podczas gdy ojciec Shinjiego, naukowiec Ikari, jest jego nieświadomym i traumatycznym Cieniem.

Niepewność Shinjiego, stłumiony gniew i histeryczny impuls Asuki, apatia Rei, ojcowska frustracja Ikari itp. itd… to aspekty osobowości autora, który z kolei powiedział: „Shinjiego i innych bohaterów nie należy uważać jedynie za zwierciadło moich osobistych doświadczeń, ale także za zwierciadło wszystkich pozostałych kreatywnych członków ekipy serialu”, a zatem także za zwierciadło nas wszystkich, widzów, ponieważ ostatecznie bohaterowie szukają tego, czego szukamy my wszyscy: zbawienia i poczucia wyzwolenia z ucisku. Takie jest przesłanie Nowej Ewangelii: musicie ratować siebie w takim stopniu, w jakim eliminujecie wasze demony i anioły.

KTO PILOTUJE TWOIM ŻYCIEM?

Jung mawiał: „Jeśli nie uczynisz swojej nieświadomości świadomą, będzie ona kierować twoim życiem i nazwiesz to przeznaczeniem”. 

W anime Evangelion dzieci pilotują megaroboty Eva. W japońskiej edycji oryginalnej serii piloci nazywani są Children (チルドレン), ale tym, który dyktuje polecenia jest Ikari, naukowiec (a zatem rozum, sumienie), który z kolei jest ojcem Shinjiego, czyli naszym psychicznym źródłem. Jak dobrze wiemy, Ikari napędzany jest egzystencjalnym bólem: stratą żony - Yui.

Schemat psychoanalityczny jest doskonały: ojcowski cień Yang zostaje zraniony z powodu braku matczynej miłości Yin, a my, dzieci, cierpimy zarówno z powodu opuszczenia ojca, jak i pustki i braku matki. Jest to niemal ogólny profil nas wszystkich, wszystkich ludzi. Z tego powodu w psychoanalizie odkrywamy dziecko, które leży zagubione i zranione w naszej psychice (wewnątrz Eva). Dlatego w anime każde dziecko musi wejść w symbiozę ze swoim robotem i poruszać nim za pomocą umysłu. Z tego wnioskujemy, że poruszają nami nasze najbardziej nieświadome instynkty, nasze wewnętrzne dziecko. Czy teraz możemy naprawdę zrozumieć, co powiedział Jezus: „Jeśli nie staniecie się jak małe dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego”? Królestwo niebieskie to TWOJA psychika, tam ukryty jest TWóJ prawdziwy Bóg.

REI AYANAMI

Rei Ayanami (綾波 レイ) to pilot przydzielony do dowodzenia Evangelionem 00 w randze First Children. Jest apatyczną, małomówną i nieśmiałą dziewczyną. Mechanicznie wykonuje każdy rozkaz wydany jej przez przełożonych, nawet szczególnie okrutny. Jej jedynym celem w życiu jest walka z Aniołami, bo tak naprawdę Rei została do tego stworzona: ostatecznie okazuje się, że jest klonem z genòw Yui, matki Shinjiego a żony naukowca Ikari. To jest powód, dla którego jest tak spontaniczna i otwarta na Gendō Ikari, ale także dlaczego Shinji, nie wiedząc o tym, czuje do niej pociąg. Tutaj kryje się kompleks Edypa, który zawsze odradza się w nas za każdym razem, gdy się zakochujemy: szukamy nigdy nie posiadanej miłości matki.

Z czasem Rei zaprzyjaźnia się z Shinjim i jest to związek, który pozwala jej odkryć swe emocje oraz pomaga jej nabrać większej świadomości siebie i własnej tożsamości. Motyw ten przypomina trochę problem Pinokia: powoli wydaje się, że Rei staje się człowiekiem i dlatego na koniec uśmiecha się, pokazując nam, że za zimnym i zdystansowanym zachowaniem się Rei kryje się „mała iskierka człowieczeństwa”, przyćmiona niskim szacunkiem, jaki żywi do siebie. Rei jest tą częścią nas, która nigdy nie chce umrzeć. Nawet jeśli mamy 80 lat, zawsze odradza się w nas młodzieńczy duch, wiecznie odtwarzany przez nadzieję, jaką dała nam matczyna miłość.

ASUKA

Asuka Sōryū Langley (惣流 • アスカ • ラングレー) jest pilotem przydzielonym do dowodzenia Evangelionem 02 w randze Second Children. Jest rudowłosą, niebieskooką japońsko-niemiecką dziewczyną, wychowaną i wykształconą w Niemczech. Cudowne dziecko, które ukończyło szkołę w wieku czternastu lat, odważne, pozytywne i entuzjastycznie nastawione do swojej roli pilota, cierpi na silny kompleks niższości w stosunku do płci męskiej i pragnie osiągnąć lub przekroczyć obraz samej siebie. Jest autorytarna. Odznacza ją histeryczne i niestabilne zachowanie, jest dwubiegunowa, ponieważ jest mieszaniną uczuć pomiędzy miłością i nienawiścią do wszystkiego i wszystkich.

Głodna uczuć; podświadomie pociągają ją dorosłe postacie męskie i aby wypełnić pustkę brakującej postaci ojca, gotowa jest zakochać się w swoim opiekunie Kajim, który odrzuca ją ze względu na jej niepełnoletność. Na początku pociąga ją emocjonalnie jej kolega Shinji Ikari, ale w miarę rozwoju wydarzeń Asuka zaczyna budzić w sobie ambiwalentne uczucie miłości i nienawiści do niego, ponieważ jej duch rywalizacji, napędzany kompleksem niższości, nie akceptuje rywali ani ludzi lepszych od niej. 

W ostatnich odcinkach anime Asuka nabiera głębokiego wstrętu do siebie i zaczyna odczuwać niepokój na myśl o samotności, podobny do zaburzeń lęku separacyjnego, co uniemożliwia jej pilotowanie Eva.

Asuka to ból i gniew czający się w każdym z nas, samotna i niezrozumiana mała dziewczynka, która widziała tragiczną śmierć swojej matki. Przerażona samobójstwem matki i faktem, że w swoim szaleństwie mama zastąpiła ją lalką, stara się jak najszybciej zapomnieć o dzieciństwie i zostać uznana za osobę dorosłą (zwróćmy uwagę na gest, którym jako dziecko miażdży misia, zaprzeczając, że jest dziewczynką). Asuka to ta część nas, która czuje się opuszczona przez rodziców zajętych innymi sprawami.

IKARI

Gendō Ikari, jest najwyższym dowódcą NERV-u, ojcem Shinjiego, z którym ma trudne relacje. Realizuje Projekt Adam i tzw. Projekt Udoskonalenia Człowieka, ale jego sekretem jest posiadanie Lilith, drugiego Anioła, matki ludzkości. Człowiek zimny, pragmatyczny i wyrachowany, wobec wszystkich swoich podwładnych zachowuje dystans, a nawet bezwzględność. Postać Gendō Ikari jest porównywalna do postaci demiurga, człowieka mającego moc decydowania o losach ziemi, a zatem Boga i w tym sensie Shinji jest synem Boga, który go porzuca, podobnie jak Bóg porzucił Chrystusa; związek syn-ojciec jest parafrazą przesłania chrześcijańskiego.

Gendō jest w rzeczywistości bezwzględnym manipulatorem, człowiekiem amoralnym, gotowym poświęcić wszystkich na ołtarzu swojego marzenia o ponownym kontakcie ze zmarłą żoną Yui Ikari. Można powiedzieć, że jest to symbol desperackiego poszukiwania sensu, czyli miłości.

Gendō, pomimo że jest dyrektorem Seele, działa w tajemnicy według własnego projektu: zamierza rozpocząć zakazany związek pomiędzy Adamem (ciałem fizycznym) a Lilith (duszą w Rei Ayanami), aby ponownie połączyć się z Yui, swoją zmarłą żoną. Pamiętajmy, że według apokryficznej czy żydowskiej opowieści folklorystycznej Lilith była pierwszą żoną Adama - nie była nią Ewa.

MISATO

Misato Katsuragi dowodzi wydziałem operacyjnym Nerv i jest przy tym opiekunką Shinjiego. W wyniku szeregu emocjonalnych traum z dzieciństwa wykształciła w sobie charakter frywolny i żywiołowy. Misato przejawia ekstrawertyczną postawę, prowadzi niechlujny i nieuporządkowany tryb życia, a jednak w pracy jest niezwykle kompetentnym i zdolnym szefem, potrafiącym podejmować ryzykowne decyzje i odnoszącym sukcesy nawet w stanie ogromnego stresu. Misato to wielki kontrast: kobieta zdolna zawodowo, ale we własnym domu żyjąca w chaosie. 

Misato jest pierwotnie małą dziewczynką zmuszoną do zawsze dobrego zachowywania się, aby spełniać życzenia swojej matki i nieobecnego ojca, dlatego rozwija się w niej nieświadome pragnienie „czucia się brudną”, aby odzwierciedlić swoje prawdziwe ja. Krótko mówiąc, z jednej strony z woli matki zmuszona jest być dobrym dzieckiem, ale uwalniając się od zasad, pozwala sobie na nieporządek.

Misato, podobnie jak Shinji, ucieka od wspomnień o swym ojcu, ale zakochuje się w mężczyźnie (Kaji), który przypomina go pod każdym względem. Walcząc z Aniołami daje upust swojej nienawiści do ojca. Misato jest symbolem kobiety niezależnej, przedsiębiorczej, wolnej, a nawet libertyńskiej, kiedy zechce. Misato jest nieświadomie matczyna względem chłopców, którzy ją uwielbiają i stawiają na wierzchołku swoich pragnień.

ARCHETYPY JUNGA

Nie można zaprzeczyć, że w anime Neon Genesis Evangelion odnajdujemy podstawowe pojęcia teorii Junga: cień, zbiorową nieświadomość, związek animy i animusa (kobiecości z męskością). Używając terminu Cień, Carl Gustav Jung wskazuje negatywną i ciemną stronę osobowości, która wymyka się spod kontroli świadomego Ego i która w niektórych sytuacjach może ją zdominować. Nasi bohaterowie, stojąc twarzą w twarz z Aniołami, spotykają swoje cienie lub ciemne strony swojej przeszłości.

Jung powiedział: 

„Ktokolwiek jest w stanie zobaczyć swój własny Cień i tolerować jego obecność, wykonał już niewielką część zadania: przynajmniej wydobył na światło dzienne osobistą nieświadomość.” 

Dla Junga pierwszym etapem indywiduacji, czyli dojrzewania jednostki w jej całości, zwanej dobitnie Jaźnią, jest spotkanie z samym sobą i Cieniem. Nie wydaje się być dziełem przypadku, że to właśnie dzięki spotkaniu z Aniołami dzieci stają się bardziej samoświadome i podążają wąską ścieżką ku większej świadomości i dojrzałości. 

Nieświadomość zbiorowa to projekt, który realizuje naukowiec Ikari, projekt doskonałości człowieka, który jednoczy się z ukochaną osobą, ale jest on realizowany przez Shinjiego, który schodzi do własnej nieświadomości i stawia czoła wszystkim swoim traumom, odbywając wewnętrzną podróż do ciemnej strony, wyłaniając się z niej jak poprzednio, ale dojrzalej, wyżej, bogaciej wewnętrznie. Wątek dwoistości pojawia się w pracy z postaciami Adama i Lilith, pomiędzy Rei (animą żeńską) i Kaworu (animusem męskim), dwójką zrodzoną i sklonowaną z Aniołów.

NAOKO, RITSUKO I SCHOPENHAUER

Naoko była światowej sławy naukowcem, współpracownikiem i tajemniczą kochanką Ikari, choć nadal był żonaty z Yui. Wypracowała podstawową teorię dla superkomputeròw, przy pomocy których kierowano działaniem Evangelionòw. Z biegiem czasu Naoko zdaje sobie sprawę z tego, że Ikari wykorzystuje ją ze względu na jej talent naukowca i badacza. Popełniła samobójstwo po tym, jak miała wyrzuty sumienia z powodu ​​próby uduszenia małej Rei (która nazwała ją starą, bo tak ją potajemnie nazywał Ikari); Rei była klonem stworzonym przez Ikariego na wzòr jego żony Yui.

Córka Naoko, Ritsuko, farbuje się na blond, żeby nie wyglądać jak matka, ale zakochuje się i nawiązuje romantyczny związek z tym samym mężczyzną, z Ikarim. Zmieniła kolor na głowie, ale nie zmieniła myśli w głowie. Ritsuko zapewnia, że ​​w duszy każdego człowieka są puste przestrzenie i z tych pustek pochodzi cały nasz ból. Odnajdujemy tu filozofię Schopenhauera: ból człowieka bierze się z woli życia, która zawsze pragnie czegoś, czego nie ma, a więc z egzystencjalnej pustki. Ale kiedy już to pragnienie zostanie spełnione i zaspokojone, pojawia się nuda, a chcąc od niej uciec, zostaje zastąpiona innym pragnieniem lub pustką. Żyjemy od sytości do pożądania, od satysfakcji do nudy, w ciągłej ucieczce od siebie, a gdziekolwiek pójdziemy, będziemy nieść ze sobą naszą pustkę i nigdy jej nie wypełnimy.

DYLEMAT JEŻOZWIERZA

Kolejnym odniesieniem do filozofii Schopenhauera jest dylemat jeżozwierza, będący alegorią doskonale wyjaśniającą problem behawioralny Shinjiego: ma on ogromne trudności w kontaktach z innymi, tak jak jeżozwierz zostaje zraniony, gdy jest zbyt blisko drugiego - kłuje i odczuwa bòl. Schopenhauer wybrał jeżozwierza, ponieważ jest to zwierzę z kolcami, które symbolizują środki obronne stosowane przez ludzi, aby się chronić, co wiąże się z ryzykiem zranienia tych, którzy podejdą zbyt blisko. Podobnie jak jeżozwierz, człowiek stara się tworzyć silne i trwałe więzi, jednak w sferze sentymentalnej zraniony zostaje Shinji, ponieważ odpycha tych, którzy powinni mu pomóc, i tych, których naprawdę potrzebuje. Problem z tego typu ludźmi polega na tym, że nauczyli się języka ukrywania się i izolowania, więc jako dzieci przyzwyczaili się do bycia poszukiwanymi. Tymczasem w sferze społecznej ludzie na ogół nie bawią się w tę grę: jeśli się ukryjemy, wzrasta ryzyko, że zostaniemy sami i opuszczeni.

Należy pamiętać, że Shinji jest pod tym względem bardzo podobny do swojego ojca. Ikari jest niedostępnym i bardzo nieśmiałym mężczyzną. Ostatecznie Shinji, po odbyciu długiego wewnętrznego dialogu, rozumie, że zamykanie się w sobie nie jest właściwą drogą i że istoty ludzkie istnieją, ponieważ są zdolne do nawiązywania relacji międzyludzkich, które definiują ich osobowość.

FREUDOWSKI KONFLIKT MIĘDZY EROSEM A TANATHOSEM

Według teorii Freuda istnieją dwa popędy sygnalizujące życie każdego człowieka: pierwszy to wibracja, która dąży do zjednoczenia, tworzenia, zachowania i są to siły erotyczne, a zatem libido, siła Erosa; drugi to tendencja do zniszczenia, dominacji, podziału, siła Tanathosa. Wszyscy bohaterowie, tak jak my w prawdziwym życiu, doświadczają tej walki pomiędzy dwoma popędami. Najjaśniejszy przykład można zobaczyć w Asuce, która jest Erosem, życiem, ekstrawersją, ciągle mówi, podczas gdy Rei jest śmiercią, apatią, introwersją, prawie nigdy nie mówi.

Shinji czuje pociąg do obu dziewczyn, nie wiedząc, jak rozwiązać problem braku równowagi. Ale to samo dzieje się z innymi postaciami... Kiedy Shinji zwraca się do swojej opiekunki Misato, widzi w niej swoją matkę, życie, ognisko domowe, a zatem Erosa; ale kiedy patrzy na swojego ojca, znajduje śmierć, Tanathosa, człowieka, który ignoruje go i poniża. Rei natomiast odnajduje w naukowcu Ikari ojca, który ją prowadzi, a więc Erosa, ale poza pilotowaniem Eva, dla Rei wszystko jest bez znaczenia, wszystko jest Tanathosem, pozbawioną uczuć śmiercią.

FAZA ORALNA

Każdy, kto uważnie ogląda anime Evangelion i potrafi czytać symbole, doskonale wie, że obrazy zostały wybrane i przestudiowane z niezwykłą starannością. Jednym z takich przypadków są obrazy nawiązujące do tzw. dziecięcej fazy oralnej, bardzo dobrze analizowanej przez Freuda: dziecko odrywając się od matki nabywa własną osobowość i indywidualność. Jedną z pięciu faz jest faza oralna, która koncentruje się wokół momentu odstawienia dziecka od piersi matki. Do tej pory pierś matki była dla niego jedynym źródłem życia i ostatnim fizycznym, symbiotycznym kontaktem z matką.

Jeśli dziecko nie przezwycięży tego dystansu w zdrowy sposób, zakorzeni się w nim poczucie sprzeczności i pustki i będzie wypełniać je działaniami, w których centralnym punktem są usta: przejadanie się, palenie, picie, mówienie bez przerwy lub przesadne milczenie; tutaj spotykamy również przypadki jąkania itp. W anime często powraca wizerunek Shinjiego przyczepionego do piersi matki, puste butelki, popielniczki pełne papierosów, telefony odłączone lub z odwieszoną słuchawką… to wszystko symbole, które przywołują problemy adaptacji i poszukiwania akceptacji u wszystkich postaci anime: Misato pije, Asuka nigdy nie milczy, Rei nigdy się nie odzywa, Kaji i Ritsuko ciągle palą itp. W tych działaniach ludzie desperacko poszukują utraconej matczynej piersi, symbiozy z tym wewnętrznym wymiarem psychicznym, jakim jest kobiecość, duch, wewnętrzny spokòj, poczucie bezpieczeństwa, którego oczywiście nigdy nie da nam palenie, alkohol, jedzenie, słowotoki i inne środki łagodzące, gdzie nasz nieświadomy instynkt szuka pełni duszy. To nie przypadek, że wszystkie te postacie miały w dzieciństwie problemy z matkami.

PRAWDZIWY ANIOŁ

To było zbyt piękne, aby mogło być prawdziwe. W końcu ktoś, kto troszczy się o Shinjiego, a nawet mówi mu, że go kocha... Związek Shinjiego z Kaworu Nagisą jest najkrótszy i najsłodszy w Evangelionie, ale miał katastrofalne konsekwencje. Spotykają się w 24 odcinku „The Final Messenger”. Podczas gdy Shinji modli się do swojej zmarłej matki i pyta ją, co ma zrobić, pojawia się Kaworu, śpiewając Odę do radości, wspaniały hymn Beethovena. Oda przyciąga smutek Shinjiego. Między tą dwójką rodzi się przyjaźń, pomimo zwykłej powściągliwości Shinjiego w kontaktach z ludźmi; Shinji mimo woli czuje się swobodnie w obecności Kaworu.

Ale nie wie, że Kaworu to Tabris, siedemnasty Anioł i ludzka inkarnacja Adama. Shinji musi go zabić, aby zapobiec Trzeciemu Uderzeniu. Gdyby Kaworu był przez cały czas zły i jedynie udawał, że kocha Shinjiego, nie byłoby problemu... Niestety, uczucia Kaworu były prawdziwe. W swoich ostatnich chwilach dziękuje Shinjiemu za pokazanie mu piękna człowieczeństwa i mówi, że nie przeszkadza mu śmierć, jeśli oznacza to, że Shinji może żyć. Shinji, niechętnie,  jest posłuszny woli Kaworu, ale poczucie winy wpędza go w nihilistyczną rozpacz, która będzie go zawsze prześladować ...

Istnieje między nimi naprawdę pouczający dialog:

Kaworu: Powiedziałbym, że usilnie unikasz kontaktu pierwszego stopnia. Czy boisz się dotknąć bliźniego? Nie znając innych ludzi, nie można siebie zdradzić ani zranić, ale nie można nawet zapomnieć o samotności. Człowiek nigdy nie będzie w stanie uwolnić się od samotności. Przecież każdy człowiek jest sam. I tylko dzięki temu, że można o tym zapomnieć, ludziom udaje się przeżyć (Kaworu w tym momencie próbuje dotknąć dłoni Shinjiego. Biorą razem prysznic.)

Shinji: och.. och (Shinji, przestraszony, wydaje cichy jęk, po czym dodaje) Już czas!

Kaworu: Czy to już koniec?

Shinji: Tak, musimy teraz iść spać.

Koworu: Razem?

Shinji: Co? och, nie... Myślę, że przygotowano dla ciebie prywatny pokój.

Koworu: Rozumiem. Istoty ludzkie nieustannie doświadczają bólu duszy. Życie jest bolesne, ponieważ dusza tak łatwo cierpi, a zwłaszcza twoja dusza jest delikatna jak szkło.

Shinji: Moja dusza?

Koworu: Dokładnie. Godna uczucia.

Shinji: Uczucia?

Koworu: To znaczy, kocham cię.

PIERWSZY FINAŁ

Pierwsze zakończenie Evangeliona nie spodobało się wielu widzom, bo dla wielu nie jest ono zrozumiałe. Dwa ostatnie odcinki (25 i 26) są gęste, złożone z krótkich zdań, ale zdań głęboko filozoficznych; to prawdziwa sesja psychoanalityczna. A w ostatnim odcinku odkrywamy prawdę: narracyjny świat Evangeliona nie istnieje, a wszystko jest fantazją przygnębionego umysłu Shinjiego, który szuka ucieczki od rzeczywistości. Skorupa, która oddzielała go od innych i czyniła go apatycznym i samotnym, w końcu pęka i rozpada się.

Shinji rozumie, że zamknięcie się w sobie nie jest właściwą drogą ucieczki. Rozumie, że ludzie potrzebują interakcji międzyludzkich, muszą żyć razem z innymi ludźmi, ponieważ to poprzez włączenie się do społeczności kształtuje się ich osobowość. Wtedy dzieje się jak w naszych snach: ludzie, o których śnimy, to nic innego jak inne aspekty nas samych. Poprzez innych ludzi odkrywamy nasze ukryte strony. Nie ma dobra bez zła, nie ma światła bez ciemności, nie ma „ja” bez innych. Z tego powodu otaczające go postacie na samym końcu go oklaskują, a on im dziękuje, ale jeszcze bardziej mówi „dziękuję” sobie i w ten sposób okazuje swoją akceptację oraz umiejętność kochania siebie takim, jakim jest.

DRUGI FINAŁ

Tak więc pierwsze telewizyjne zakończenie nie spodobało się wielu, bo ostatecznie jest to zakończenie dla nielicznych - bardzo głębokie, filozoficzne, psychologiczne, niełatwe do zrozumienia. Ale mamy też kinowe zakończenie, film zatytułowany „The End of Evangelion”. Powiedzmy, że jest to kontynuacja, w której widzimy ewolucyjny koniec trzech głównych bohaterów: jedynie oni przeżyją, wszyscy pozostali umierają. 

Evangelion jest jak życie: niedoskonałe dzieło, które jednak jako całość ma w sobie wyjątkowe piękno. Nie można go uchwycić, nasze zrozumienie nie jest w stanie go wyczerpać, dlatego możemy tu i ówdzie wydobyć jedynie nuty głębi i zachwytu. Wiele osób, gdy czegoś nie rozumie, sentencjonuje: "to nie ma sensu". W rzeczywistości nie jesteśmy w stanie zrozumieć, że tajemnica jest tak skonstruowana, aby nie była uchwycona w całości i taki jest Evangelion. Teraz prześledzimy początek końca...

POCZĄTEK KOŃCA: MATCZYNE ŁONO

Film zaczyna się od obrazów zrujnowanego miasta; widać zepsuty słup z przewodami elektrycznymi i tabliczkę z napisem: „Klinika ginekologiczna”. Dlaczego? W całej anime stale pojawiają się symbole pochwy, czyli owalnego kształtu - wystarczy spojrzeć na oczy Lilith: jest tam 7 owali. Powtarzają się owale światła, owalne przepaści, które połykają ziemię, otwory, z których wychodzą Evangeliony, są owalne... Przesłanie jest jasne: człowiek rodzi się z pochwy i do pochwy musi wrócić, bo grób jest w łonie Matki Ziemi.

Na potwierdzenie idei umierania i odradzania się, anime kontynuuje scenę, która ujawnia tę seksualną symbolikę: Shinji udaje się do szpitala, aby odwiedzić Asukę...

NASIENIE I KREW... ŻYCIE I ŚMIERĆ

"Pomóż mi, Asuka, nazwij mnie głupim, jak zawsze, kiedyś. Błagam cię!" Oto Shinji szuka Asuki, ale w rzeczywistości to nieprawda. On szuka w niej siebie, chce, żeby Asuka mu pomogła, wzięła pod uwagę jego uczucia, ale on sam nic nie czuje do umierającej w szpitalu. Kiedy Shinji próbuje obudzić Asukę, szuka powodu do życia. Ona mu go nie daje, więc on go sobie sam bierze: odkrywa ją (uderza Asukę w piersi, co jest nawiązaniem do infantylnego, regresywnego oralnego i seksualnego uzależnienia), a potem widzimy jego dłoń pełną spermy… Shinji masturbował się, a w przeszłości, gdy spała, próbował ją pocałować. Ta scena jest bardzo głęboka, ponieważ pamiętamy tę samą rękę pełną krwi, gdy Shinji ratował Rei. We krwi Rei Shinji szuka życia Rei, ale w nasieniu Shinjiego opróżnił lub zabił uczucia Asuki, ponieważ zredukował ją do ciała (później zobaczymy scenę próby uduszenia Asuki). 

Shinji nie mógł zrozumieć ani zaakceptować miłości, jaką darzył te dwie dziewczyny, ponieważ jak już mówiliśmy w innym miejscu, były one Erosem i Tanathosem. Rei była abstrakcją, eterycznością, ciszą i duchem, podczas gdy Asuka była konkretem, ciałem, hałasem i materią.

ROZPOCZNIJMY WOJNĘ ABY WYGRAĆ POKÓJ

Ta idiotyczna i paradoksalna praktyka ma za sobą tysiące lat życia i osiąga punkt absolutnej mentalnej i emocjonalnej ślepoty oraz otępienia. Organizacja Seele wierzy, że długi eksperyment ludzkości dobiegł końca, a za pomocą Third Impact chciałaby opuścić kurtynę i sprawić, by zagłada zbiegła się z początkiem nowego życia. Krótko mówiąc, skoro człowiek sam siebie nie udoskonalił, to wykończmy go, zepchnijmy w śmierć, gdzie odnajdzie doskonałość. Gendō Ikari się na to nie zgadza, według niego „Śmierć nic nie generuje”, dlatego atak Organizacji Narodów Zjednoczonych na laboratoria NERV rozpoczyna się od masowego zniszczenia każdej żywej istoty. Przypominamy tutaj gorzkie słowa Misato: „Jaki jest sens nauki, jeśli nie może ona uratować ani jednej osoby?!

CHORZY Z MIŁOŚCI I NIEZDOLNI KOCHAĆ

Jednym z tytułów tego zakończenia jest emblemat wyjaśniający cały problem bohaterów Evangeliona... Tytuł B odcinka 25 zadawał pytanie: Czy mnie kochasz? A odpowiedź brzmiała:

Miłość jest destrukcyjna. 

Miłość jest destrukcyjna i autodestrukcyjna, miłość jawi się jako nieskończona i słodka przyjemność, ale jest przerażająca: po słodyczy zostaje gorzki posmak i zawsze, zawsze  jest cena do zapłacenia: niepewność, wątpliwości, nieporozumienia...

Wszyscy bohaterowie Evangeliona mają obsesję na punkcie miłości. Każdy z nich niesie ze sobą historie o zdradzonej, zranionej, porzuconej, zapomnianej, zaprzeczonej, odrzuconej miłości… Wszyscy pragną miłości, ale niezdolni do kochania, gdy miłość jest blisko, udają, że nic się nie dzieje, odwracają wzrok, ignorują ją, a nawet nią gardzą. Wszyscy są kłamcami, którzy szukają miłości, ale jej zaprzeczają, dlatego właśnie miłość popycha ich pod ścianę sprzeczności. Tylko spojrzeć na Shinjiego: utracona miłość matki, zdradzona miłość ojca, wstrzymana miłość do Misato, odrzucona miłość do Rei, źle zrozumiana miłość do Asuki, nieodwzajemniona miłość do Kaworu… Miłość jest jedynym lekarstwem, ale jeśli nie potrafimy jej dawkować, to ona nas zabije.

„Jestem sobą, stałam się sobą.”

- Rei Ayanami -

Gendō Ikari szuka Rei w laboratorium zwanym Dogma, gdzie ona kontempluje zbiornik zniszczonych klonów siebie. Fakt, że nazywa się ono „Dogmatem”, ma sens: tu ukrywa się Lilith, uniwersalne łono, dzięki któremu Gendō planował zjednoczenie się poprzez Rei z duszą swojej zmarłej żony Yui. Planował osiągnięcie w ten sposób doskonałości, ale tym razem, gdy wzywa Rei, dziewczyna nie odpowiada automatycznie „tak”, jak zwykle, ale milczy, a następnie nie spełnia życzeń Gendō. Rei, podobnie jak Pinokio, stała się człowiekiem - tak naprawdę w naturze wszystkie istoty podlegają prawom Natury, z wyjątkiem człowieka. 

Rei potwierdza swoją tożsamość i czyni to poprzez bolesną akceptację „innych ja”, na które przymykała oko, poprzez kontakt i ludzkie uczucia, jakie łączyły ją z innymi, potwierdzając teorię Gendō: doskonalimy się w spotkaniach i zderzeniach ze sobą. Rei zdaje sobie sprawę z tego, że Gendō wykorzystał wszystkich ludzi do swoich celów i porzuca go. Dołącza do Lilith i staje się istotą Światła. Aby się rozwijać i spełniać, musimy odłączyć się od wszystkiego i wszystkich, nawet od Boga (Gendō był twórcą Rei).

Posłuszeństwo dla oświeconych nie jest cnotą, lecz przeszkodą, gdyż wiedzą oni, że Natura nigdy nikogo nie zmusza do postępowania sprzecznego z jej prawami. Wszyscy, którzy przemawiają w jej imieniu, narzucają prawa Natury lub Boga (to jest to samo), jak Gendō, politycy, naukowcy, przywódcy religijni i prędzej czy później okażą się oszustami.

MISATO I POCAŁUNEK ŚMIERCI

Misato właśnie wyszła z kryzysu żałoby po Kaji. Wyłoniła się z niej bardziej kobieca, dojrzalsza, zdeterminowana odkryć prawdę, którą ukrywa Nerv i faktycznie tam dociera. Shinji jest przetrzymywany w niewoli, więc go ratuje, ale zostaje śmiertelnie ranna. Desperacko próbuje wstrząsnąć duszą Shinjiego, który z kolei jest śmiertelnie zraniony swoimi kompleksami niższości, wyrzutami sumienia, lękami i poczuciem winy.

My, widzowie, czujemy to samo, co Misato: irytację w obliczu bierności Shinjiego, jego małoduszności, jego nihilizmu, jego tępoty i uporu. Jednym słowem odgrywa on rozdrażnioną ofiarę losu. 

Misato zdradza mu bardzo istotną prawdę:

„Shinji, ludzie również zostali zrodzeni przez żywą formę podobną do Adama, o imieniu Lilith, i podobnie jak on, będącą źródłem życia. Jesteśmy osiemnastym Aniołem. Pozostałe Anioły to alternatywne możliwości, istoty ludzkie, które zaprzeczyły swojej formie, dlatego stworzenia te są uwięzione w egzystencji zrodzonej z odrzucenia siebie, a zatem w walce przeciw człowiekowi.”

Na koniec całuje go, żeby poczuł się jak mężczyzna. Shinji nie wie, że ona umiera, że ​​w tym pocałunku daje mu życie i miłość, których nie była w stanie przekazać mu jako jego opiekunka.

Johan Sebastian Bach – Suiten fur violoncello solo n. 1, 1. Vorspier...

"Death&Rebirth!" (podsumowanie całej anime) zawiera kilka nieopublikowanych fragmentów, które mają wielką wartość. Jest i taka scena, w której Shinji, Rei, Asuka i Kaworu grają muzykę klasyczną. Co gra Shinji? Bacha, tę samą melodię, 8 nut powtarzających się do końca, opisujących stan jego umysłu: upór oraz nudę w poszukiwaniu tchnienia miłości. 

Wiolonczelista Mischa Maisky powiedział o tej muzyce: 

„Gdybym miał myśleć o muzyce jako o mojej religii, to Szòsta Suita byłaby Biblią”. 

Shinji (do Koworu): To były puste dni, pozbawione jakichkolwiek zakłóceń. Po prostu istniałem. Ale tak było w porządku, ponieważ nie istniało nic, co musiałbym zrobić.

NIE MA NICZEGO POZA CAŁOŚCIĄ 

Metafizycznie rzecz biorąc bardzo fascynująca jest myśl, że byt jest wszystkim, co możemy sobie postrzegać, ale logika podpowiada nam, że jeśli istnieje Byt, musi istnieć również Nie - Byt. A zatem istnieje Bóg, którego wzywamy Wszystkim, ale w niewytłumaczalny sposób Bóg znikł pozostawiając miejsce innym bytom, które nie są Bogiem (bo Byt jest Nim, w przeciwnym razie pozostałby sam). Tak więc Bóg znika, kurczy się; jest to załamanie, które nazywamy punktem zerowym, Nicością. 

Kiedy Rei łączy się z Lilith, następuje połączenie, którego wszyscy pragniemy w życiu, połączenie z Całością (na przykład orgazm jest przykładem zespolenia w ciele). Lilith zaczęła się rozszerzać i zwiększać intensywność, przekraczając próg krytyczny; ostatecznie rozciągnęła się na poziom planetarny i wielka matka materializuje się jako gigantyczna istota z Jajem w dłoniach. Lilith otwiera w dłoniach, których kształt przypomina kobiece genitalia, roboty z serii Eva, ktòre przebijają się włóczniami: wszystko się stapia, a ludzkie dusze zostają uwolnione i na Ziemi pojawia się wiele świetlistych krzyży. Jest to moment zmartwychwstania, odkupienia w sensie chrześcijańskim. Morze dusz jest kierowane do Jaja (oczyszczane poprzez Ceremonię Czerwonej Ziemi), a następnie wchłaniane przez Lilith poprzez Trzecie Oko, które otwiera się na jej czole.

Ponieważ Drzewo Życia łączy świat ziemski ze światem duchowym, możemy powiedzieć, że wchłonięcie tego pierwiastka przez Lilith podkreśla fakt, iż Istota Protoplasta przygotowuje się do wprowadzenia wszystkich dusz z powrotem do pierwotnego wymiaru: wracamy do domu, wszyscy jesteśmy w Jednej Jedynej Rzeczy - oto doskonałość.

PROJEKCJA I INTROJEKCJA

Kiedy widzimy pilotów Robotów Eva, musimy także pomyśleć o dwóch procesach mentalnych, jakie realizuje nasza psychika: projekcji i introjekcji...

Projekcja to mechanizm obronny, który polega na przenoszeniu własnych uczuć, cech lub części Jaźni na inne przedmioty lub ludzi, więc projektuję na przykład moją miłość do mojej matki na kobietę, ponieważ nie akceptuję kochania mojej matki (byłoby to kazirodcze uczucie) i nigdy tej kobiety nie pokocham, ona jest tylko narzędziem, cieniem mojej matki. Nie dokonujemy jedynienie projekcji miłości, ale także nienawiści: zabijamy w innych uczucia, których nie akceptujemy, które są martwe w nas. Ten popęd doprowadzony do skrajności popada w paranoję. 

Introjekcja jest odwrotna: jest to proces psychiczny, dzięki któremu mamy tendencję do witania w sobie obiektów lub aspektów świata zewnętrznego, przywłaszczając sobie ich talenty i cechy, rzeczywiste lub domniemane. Na przykład zakładamy koszulkę z Supermanem i czujemy się silniejsi, powtarzamy te same frazy, co nasz bohater i myślimy, że inni widzą nas tak, jak my go widzimy; jeśli nie pójdziemy na mszę, myślimy, że wszystko pójdzie nam źle, bo tracimy ochronę siłą tego rytuału.... itd...itd

W anime Evangelion dzieciaki bez Robota czują się niczym, nie mają żadnej wartości, jeśli nie pilotują Eva, ich istnienie nie ma poza Eva sensu. Ta skrajna introjekcja jest neurotyczna. Czy rozumiemy, na czym polega siła gry video? Jest to introjekcja gracza w historię gry, bycie częścią wirtualnej gry, ale jednocześnie gracz może dokonywać swoich projekcji, na przykład wyładowując swoją złość poprzez zabijanie. W znanej grze GTA nawet najmilsza osoba lubiła coś skraść, kogoś zabić, chodzić na dziwki...  Są to hamowane projekcje, które gra pozwala nam zrealizować. Dlatego Eva to nie tylko roboty, ale symbole alternatywnej rzeczywistości psychicznej, w której moglibyśmy znaleźć siłę, aby się odkupić, stawiając czoła naszemu wewnętrznemu wrogowi.

BOŻE KAZIRODZTWO

Jeśli Bóg jest naszym ojcem lub matką i chce, abyśmy zjednoczyli się z nim i kochali go, czy nie sądzicie, że nadal istnieje tu nieświadomy kazirodczy związek? Ta myśl nas przeraża i od razu usuwamy aspekt seksualny, bo nasza psychika się broni, ale to nie przypadek, że w chrześcijańskim dogmacie Maryja jest Matką Boga i jest też kobietą, z którą On zrodził Syna - po prostu stworzył dziecko z matką lub z córką, gdyż jest ona Jego stworzeniem.

W Evangelion problem kompleksu Edypa jest wyraźnie poruszony: Rei została stworzona jako klon Yui, dlatego Shinji postrzega ją jako swoją matkę, nawet jeśli jej nie pamięta (tzn. jego podświadomość nie chce widzieć w niej matki, jak my wszyscy w naszych pełnych miłości transferach psychologicznych). Kiedy Lilith rozszerza się jako istota Światła, pojawia się również Morze tam, gdzie zanurzają się dusze: tutaj znajdujemy odwieczny symbol wody, która daje życie, chrztu, Morze jako symbol nieświadomości i łona matki.

Jest w anime wiele scen, gdzie Shinji pogrąża się w swojej nieświadomości i natychmiast pojawia się kropla, która wpada w ciemność wody i tworzy koncentryczne kręgi... W tym nieskończonym Morzu, płynie owodniowym, w którym wszyscy rozpuszczają się i stają się Jednym, następuje scena nagiego zjednoczenia Shinjiego i Rei - symbol seksualnego zespolenia lub stosunku, zatracenia się w drugim w celu odnalezienia siebie.

Nie można przeoczyć w tym momencie drewnianego krzyża: wisiorek, który Misato dała Shinjiemu - druga postać matki, która zawsze zachęcała go do poszukiwania siebie. Shinji ostatecznie odmawia zjednoczenia się z Rei, zrozumiewszy, że ten fikcyjny świat będzie jedynie ucieczką i nie doprowadzi do szczęścia, bo jego samego w nim nie będzie; więc odrzuca Udoskonalanie, decydując się na powrót do swojej ludzkiej postaci - powracamy do zakończenia telewizyjnego.

Tutaj instynkt życia (Eros/Libido = Asuka) zwycięża instynkt śmierci (Thanatos/Destrudo = Rei). Dlatego Shinji wraca do prawdziwego życia i tutaj rozumiemy, że cały film to alternatywny, równoległy świat w psychice Shinjiego: pierwszy był w jego śnie, drugi wszedł jeszcze głębiej i dlatego Shinji był coraz bardziej zagubiony, zdenerwowany, niezdecydowany, niepewny. Zanim jednak wrócimy do rzeczywistości, w głębi duszy pozostaje ostateczne spotkanie z Asuką…

Johan Sebastian Bach – Gavotte in Rondo

W „Śmierci i Zmartwychwstaniu!” (podsumowaniu całej anime) jest scena, w której Shinji, Rei, Asuka i Kaworu grają muzykę klasyczną. Co zagra Asuka? Gavotte Bacha, czyli francuski taniec o eleganckim charakterze, w równym rytmie i powolny w ruchu, który stopniowo się rozwija i właśnie w ten sposób Asuka wchodzi do grupy pilotów i wyznacza rytm. To ona jest przyczyną wariacji w scenach, a jej nastroje wyznaczają rozwòj sytuacji aż do końca, kiedy załamanie emocjonalne Shinjiego zbiega się z poniżającą przypowieścią, która wciąga bohatera w desperacki finał. Tylko jej udaje się wyrwać Shinjiego z psychicznego letargu. Shinji kłóci się z nią, obraża się, rumieni, ekscytuje. Asuka to pierwsze skrzypce Evangeliona.

NASZE NIEŚWIADOME POTWORY

Zanim przejdziemy do ostatniej sceny filmu, musimy powtórzyć coś niezwykle ważnego: byliśmy zdumieni, widząc Shinjiego masturbującego się na szpitalnym łóżku przed bezwładnym i nieprzytomnym ciałem Asuki, niektórzy byli nawet zirytowani i zgorszeni. Jeszcze gorzej, gdy powracają niektóre wspomnienia Asuki z mieszkania Misato. Oto dialog:

Shinji: Chciałbym znaleźć sposób, aby ci pomóc.

Asuka: Jeśli chcesz mi pomóc, nic nie rób, nigdy więcej się do mnie nie zbliżaj.

Shinji: Asuka, pomóż mi... posłuchaj mnie! Tylko ty możesz mi pomóc!

Asuka: Właściwie każdy by ci odpowiadał, prawda? Ponieważ boisz się Misato, Pierwszej, tatusia i mamusi... Potrzebujesz schronienia i tym właśnie ono jest dla ciebie! Nigdy nikogo nie kochałeś, Shinji! W życiu masz tylko siebie... a mimo to nie nauczyłeś się kochać siebie ani trochę! Żałosne…

Shinji: Pomóżcie mi, proszę! Nie porzucajcie mnie, nie zabijajcie mnie!

Asuka: Nie.

Shinji rozpoczyna dialog oferując Asuce pomoc, ale natychmiast to on prosi ją o pomoc. Shinji, jak wielu z nas, nie miał głębokich relacji z ludźmi, Shinji miał z ludźmi jedynie powierzchowne więzi, w zasadzie nie starał się poznawać innych, bo do tego konieczne jest zbytnie zbliżenie psychiczne, czyli: otworzenie duszy. Często mamy tylko informacje o ludziach, ale ich nie znamy, rozróżniamy ich, ale tak naprawdę nie wiemy, kim są. Niewiele jest osób, z którymi wchodzimy w intymność i głębię, bo musimy przekroczyć próg nieznanego i to jest przerażające. Shinji wyraźnie prosi o emocjonalne uzależnienie (jest sentymentalnym nałogowcem), a Asuka słownie wyrzuca mu tę potrzebę przywiązania, także dlatego, że Asuka cierpi z powodu tego samego zła.

To tutaj pojawiają się okropne obrazy Shinjiego duszącego Asukę. Pamiętajmy, że wszystko dzieje się w jego nieświadomości, więc nawet gdy się masturbuje myśląc o Asuce, robi to w swoich świadomych snach. 

Powiedziano o końcu anime, że wszystko działo się we śnie Shinjiego, z ktòrego się budzi w rzeczywistości, gdzie wszyscy żyją i są szczęśliwi. My stawiamy hipotezę, że filmowy koniec ma miejsce w nieświadomości Shinjiego, zatem nie jest to już sen, ale bardziej świadoma refleksja nad jego demonami. Kto zaprzeczy, że ​​w tych snach z otwartymi oczyma często nie zabijamy bliskie nam osoby? Kto zaprzeczy, że ​​w tych świadomych stanach umysłu nie marzymy o uprawianiu seksu z dobrze nam znanymi osobami, przyjaciółmi, sąsiadami, a nawet krewnymi?... Shinji nie walczy już z zewnętrznymi Aniołami, jak w pierwszej, telewizyjnej anime, ale z własnymi demonami, w kolejnym filmie.

CZĘSTO RANIMY LUDZI, KTÓRYCH KOCHAMY

Film zaczyna się od wizyty Shinjiego przy szpitalnym łóżku bezwładnej i nieprzytomnej Asuki i w obliczu jej bierności masturbuje się, demonstrując w swoim najbardziej zwierzęcym instynkcie uczucie, którego nigdy jej nie okazywał. Koniec filmu zamyka się w nawias: Shinji wynurza się z morza i przybywa na plażę, gdzie buduje grobowce pamiątkowe dla zaginionych osób; w szczególności widzimy grobowiec Misato z ustawionym nad nim krzyżem oraz zniszczony nagrobek Asuki, którą znajdujemy na plaży leżącą obok chłopca. Co robi Shinji? Próbuje ją udusić, mimo że myśli, iż dziewczyna nie żyje - zabija w niej swoje wyrzuty sumienia (Shinji, kiedy kończy się masturbować, mówi: „Jestem potworem”).

Często źle traktujemy ludzi, których nie jesteśmy w stanie pokochać lub którzy nie są w stanie okazać lub zaakceptować miłości, jaką ich darzymy. Ku wielkiemu zaskoczeniem Asuka unosi rękę dla pieszczoty, bo wreszcie Shinji wybrał życie, pozwalając jej i wszystkim innym żyć na nowo. To jedyny raz, kiedy Asuka okazuje mu prawdziwe uczucie i czułość. Płacz Shinjiego, który następuje po pieszczotach, można z jednej strony rozumieć jako wyzwalający krzyk za słodki gest Asuki, a z drugiej strony można go zrozumieć w tym sensie, że Shinji nie jest jeszcze w stanie sam obdarzyć dziewczyny pieszczotą, czyli nadal nie potrafi porozumieć się z innymi w rzeczywistości. W obliczu tej małodusznej łzy, podnosi się zwykła, wojownicza Asuka, ktòra nie chce dostosować się do przeciętności Shinjiego i mówi „Obrzydliwość!”

FILOZOFIA OGRODNICTWA

Chcemy zakończyć tę analizę, ponieważ Shinji powraca na królewską ścieżkę z czymś bardzo królewskim: z troską o naturę w symbolu rośliny. W kilku scenach widać, jak Kaji jest oddany podlewaniu roślin, są jego troską. Przed swą śmiercią dzwoni do Misato i zostawia jej zadanie podlewania swych roślinek. Dlaczego? Kaji sugeruje, że uprawiając roślinę można wiele zrozumieć, obserwując własnymi oczyma powolny, ale nieubłagany rozwój rośliny od nasionka można wejść w kontakt z życiem, zrozumieć niepokój, potrzeby rośliny i także jej walkę o przetrwanie. Uczymy się tak co znaczy cierpliwość, a także nadzieja.

Oto jego dialog z Shinjim:

Kaji: Uprawiać coś, hodować coś, to naprawdę miłe! W ten sposób możesz zobaczyć i zrozumieć wiele rzeczy. Niektóre z nich przyjemne.

Shinji: I inne przyczyny cierpienia, prawda?

Kaji: Czy nienawidzisz cierpienia?

Shinji: Nie kocham go...

[…]

Kaji: Ludzie, którzy lepiej znają cierpienie, wiedzą, jak być milszymi dla innych. I nie chodzi tu o słabość.

Dlatego Kaji sugeruje Shinjiemu, a w konsekwencji nam wszystkim, widzom, że musimy kultywować coś prawdziwego, jakieś życie (to sztuka bycia rodzicami dla dzieci, wyższy poziom dbania o życie, ale przy braku rodziny wielu poświęca czas dla psa, kota czy roślinie, czemuś żywemu), dzięki czemu można odkrywać różne aspekty życia, takie jak zmęczenie i jednocześnie radość, upływ czasu, rozczarowania, a nawet owoce. Zamiast tego często kultywujemy  rzeczy martwe (telefony komórkowe, zdjęcia, karty, płyty, gry video), rzeczy, które są piękne, przyjemne i dozwolone, ale nie pomagają nam w zdobywaniu dla siebie umiejętności i kompetencji, które pozwolą nam nawiązać prawdziwe i znaczące relacje z innymi na poziomie psychologicznym, wewnętrznym lub duchowym.

`.¸.☆´ღ

CI, KTÓRZY NAS KOCHAJĄ, 

UKAZUJĄ NAM SWOJĄ NAJGORSZĄ STRONĘ

Tōji: Panna Misato jest naprawdę oszałamiająca!

Shinji: Też tak myślałem wcześniej, ale w domu jest taka leniwa, niegrzeczna, zaniedbana... Krótko mówiąc, wszystko prócz oszałamiająca. Nawet wstyd mi na to patrzeć.

Kensuke: Wiesz, naprawdę bardzo ci zazdroszczę.

Shinji: Z jakiego powodu?

Kensuke: Pokazuje ci strony swojej osobowości, których nigdy by nam nie pokazała. Oznacza to, że jesteście rodziną.

`.¸.☆´ღ

ZAMKI W DRZWIACH SĄ DLA TYCH, 

KTÓRZY NIE SZANUJĄ PRZESTRZENI INNYCH LUDZI

Asuka: I dlaczego, do cholery, wy, Japończycy, musicie być tacy nieostrożni? Czy jest możliwe, by mieszkać w pokojach, których nie można zamknąć na klucz? Nie do wiary!

Misato: Kultura japońska opiera się na życzliwości i szacunku dla innych...

`.¸.☆´ღ

KIEDY KOBIETA MÓWI NIE, TO ZNACZY, ŻE MÓWI TAK ? 

Misato [po tym, jak Kaji pocałował ją w windzie]: Dość. Kaji, już nic między nami nie ma. Proszę, nigdy więcej nie rób czegoś takiego.

Kaji: Ale twoje usta nie chciały, żebym przestał. Powiedz mi zatem, w co mam wierzyć: w Twoje słowa czy w Twoje usta?

`.¸.☆´ღ

Fuyutsuki: Świat śmierci, który nie pozwala na jakąkolwiek formę życia: biegun południowy. Właściwie lepiej byłoby nazwać to „piekłem”.

Gendō: Ale pomimo tego my, ludzie, jesteśmy tutaj nadal jako żywe istoty, wciąż żyjące.

Fuyutsuki: To dlatego, że chroni nas siła nauki.

Gendō: Nauka jest siłą człowieka.

Fuyutsuki: Piętnaście lat temu dokładnie ta sama arogancja spowodowała tragedię: Second Impact; i oto wynik. Wymierzona nam kara może wydawać się zbyt surowa w świetle naszych grzechów: to teraz prawdziwe morze martwe.

Gendō: Jednak jest to także świat oczyszczony z grzechu pierworodnego.

Fuyutsuki: Wolę świat odpowiedni dla ludzkiego życia, nawet jeśli jest skażony grzechem.

`.¸.☆´ღ

Keel: Naukowcy... zawsze pokładają przesadną wiarę we własne pomysły.

Gendō: Forma egocentryzmu?

Keel: To ludzie, którzy są zbyt sztywni w swoich przekonaniach i przez to niezdolni do pełnego zrozumienia rzeczywistości.

Gendō: A jednak ci sami ludzie wyruszają w poszukiwaniu prawdy… co za ironia.

Keel: Nie są aż tak szlachetni. Odkrycia przynoszą radość, a zrozumienie prowadzi do mistrzostwa. Tak naprawdę szukają jedynie własnej przyjemności.

`.¸.☆´ღ

- Lalki to przedmioty stworzone przez człowieka na jego obraz i podobieństwo. Gdyby istniał Bóg, czy nie bylibyśmy niczym więcej niż jego lalkami? (kochanka ojca Asuki)

- Nie jestem twoją lalką, mamo! Myślę za siebie, będę żyć dla siebie! (Asuka - dziecko do swojej matki)

`.¸.☆´ღ

Człowiek znalazł boga i uszczęśliwiony próbował go przejąć w posiadanie, za co został ukarany. Wydarzyło się to piętnaście lat temu i tak szczęśliwie odnaleziona boskość również zniknęła. Jednak po tym wszystkim człowiek próbował wskrzesić boskość o własnych siłach: taki był Adam. A potem z Adama zostali stworzeni ludzie na obraz i podobieństwo boga: takie są Eva. (Ritsuko)

`.¸.☆´ღ

CO MĘŻCZYZNA MA W GŁOWIE.... TAKŻE KOBIETY...

Shinji: W takim razie postaraj się być dla mnie milsza!

Asuka/Misato/Rei: Ale ja jestem dla ciebie miła!

Shinji:Kłamczuchy! Ten wasz psotny uśmiech tylko sprawia, że ​​ta sytuacja jest niejednoznaczna!

Rei: Prawda boli wszystkich, Ikari. Bo prawda potrafi być bardzo bolesna.

`.¸.☆´ღ

Gendō: Długo... czekałem na tę chwilę w całkowitej samotności.

Wreszcie mogę cię znowu zobaczyć... Yui. Kiedy jestem obok niego, Shinji nie robi nic innego, jak tylko rani swoją duszę. Z tego powodu najlepiej będzie, jeśli będę trzymać się od niego z daleka, Yui.

Yui: Przy nim odczuwasz strach, prawda?

Gendō: Myśl, że ktoś mógłby mnie pokochać, jest dla mnie niepojęta. Nie mam takiego prawa, nie zasługuję na to.

Kaworu: Pan po prostu ucieka. Woli odrzucić świat, niż nosić ciężar rany.

Yui: Po prostu się bałeś... Bałeś się tych niewidzialnych impulsów, które wiążą ludzi. (Bałeś się tej niewidzialnej i niewyczuwalnej rzeczy, która dzieli ludzi).

Rei: Bałeś się... więc zdecydowałeś zamknąć swoje serce przed wszystkimi.

Gendō: Zatem nie jest to nic innego jak cena, jaką trzeba zapłacić. Wybacz mi, Shinji.

`.¸.☆´ღ

Shinji: Słuchaj… twoim zdaniem… czym są sny? Nie do końca rozumiem rzeczywistość.

Rei: Innymi słowy, nie możesz odróżnić rzeczywistości innych osób od własnej. Jedynym miejscem, w którym potrafisz znaleźć szczęście, są sny.

Shinji: W takim razie to nie jest rzeczywistość... to świat, w którym nikt nie istnieje.

Rei: Chciałeś oszukać rzeczywistość swoją wyobraźnią.

Shinji: Więc gdzie jest… moja rzeczywistość?

Rei: Twoja rzeczywistość jest na końcu twojego snu.

`.¸.☆´ღ