Kopciuszek

CZY WIESZ, ŻE KOPCIUSZEK....

WSTĘP

"Kopciuszek" jest jedną z najbardziej znanych i najbardziej popularnych baśni w zachodniej kulturze - tak bardzo, że stał się opowieścią banalną i powierzchowną. Najbardziej znaną wersję napisali bracia Grimm; jako nowoczesną wersje powiniśmy prawdopodobnie wskazać tę opowiedzianą w ekranizacji Walt'a Disney'a, ale istnieją ròwnież interesujące wersje" Kopciuszka" w starożytnym Egipcie, a najstarsza pochodzi ze starożytnej kultury chińskiej! Widocznie już od czasów starożytnych kobiety były w większości Kopciuszkami, uległymi niewolnicami, podczas gdy Księżniczka była tylko Jedna, Jedna Królowa, Jedna Bogini.
Ale istnieje też Kopciuszek duszy, nasz kobiecy instynkt podległy męskiemu, nasza duchowość oddzielona od materialnego świata. W tej opowieści ma być odkrytych wiele innych znaczeń i wartości, którym zadedykowany jest ten album!

Najbardziej znane z różnych wersji "Kopciuszka", ktòre pojawiły się na świecie na przestrzeni wieków:

KOPCIUSZEK - Zachodni ŚWIAT:

- Wersja braci Grimm
- Wersja C.Perrault
- Wersja Walt'a Disney'a
YEN HSIEN - Chiny
KOTKA KOPCIUSZEK - Brazylia
ZŁOTE BUTY - Arabia
TAM I CAM - Wietnam
WASYLISA MADRA - Rosja
MAŁA Khavròshechka - Rosja
ZACZAROWANY DZBAN - Arabia
KARI, SUKNIA Z DREWNA - Norwegia

MENTALNOŚĆ O CHARAKTERZE SIEROCTWA PO MATCE, PO KOBIECOŚCI

Archetyp braku matki, ròwnież w sensie psychologicznym, jest początkiem baśni:
"Dawno, dawno temu, w dalekim kraju, żył wdowiec w pięknym domu wraz ze swą jedyną córką. Dawał ukochanemu jedynemu dziecku wszystko czegokolwiek chciało: piękne ubrania, upragnione zabawy i rozrywki ...Rozumiał jednak, że còreczka o wiele bardziej potrzebowała matczynej opieki."
Ta brakująca matka jest po prostu kobiecością, intuicją, duchową mądrościa. Bez wzoru matki oczywiste jest, że tworzą się religie bezdomne na tej ziemi, obiecujące niebo, nie znające matki natury, sprawiające, że czujemy się nieadekwatni w naszym własnym świecie.

KOPCIUSZEK W SŁUŻBIE MACOSZEJ PRòŻNOŚCI

Ojciec ożenił się, bo chciał podarować dziecku matkę i siostry, ale po jego śmierci macocha okazała swoją prawdziwą naturę. Była nieczuła i zimna, bardzo zazdrosna o słodycz i dobroć swojej pasierbicy, ponieważ te jej cechy uwydatniały jeszcze bardziej małostkowość i brzydotę jej własnych còrek ....psychologiczne znaczenie jest proste:
Kopciuszek wygląda na rozpieszczone dziecko, któremu ojciec daje z siebie wszystko, nawet brakującą matkę - biorąc ślub nie z miłości, ale by dogodzić còrce. My, rodzice, często psujemy nasze dzieci w imię miłości jaką do nich czujemy, uważając, że zapewniając im wszystko, zapewniamy im poczucie bezpieczeństwa; jest, niestety, wręcz odwrotnie: nie ucząc dzieci przeżywania pewnych brakòw czy niedoboròw, prowadzimy je do odczuwania niepewności, do nieudolności. Ojciec więc oddaje Kopciuszka w ręce macochy, fałszywej kobiecości psychicznej (u obojga, kobiet i mężczyzn, oznacza to wiarę, że wszystko nam się należy więc stajemy się zepsuci, rozpieszczeni).
Macocha z kolei ma dwie córki, czyli symbol zazdrości: Kopciuszek w tym kontekście jest doskonałym obrazem zagubionej i smutnej duszy, bez matki i ojca, jest osierocona (symbol tych, którzy nie znajdują egzystencjalnego sensu życia) oraz jest ofiarą fałszywej rodziny: modelu społecznego, mentalności tłumu i konsumpcjonizmu, które ostatecznie nas używają - oto w jakim znaczeniu pojawia się dusza Kopciuszka. Na poziomie społecznym wszyscy jesteśmy Kopciuszkami: społeczeństwo - matka nie dba o nas, raczej wymaga, byśmy byli do jej i jej brzydkich còrek dyspozycji: kapitalistycznego konsumpcjonizmu i społecznej powierzchowności. Ojciec, który jest powodem życia, jest martwy. Oznacza to, że jesteśmy skazani na cierpienia ze strony rodziny dominującej (jak polityka czy religia). Podobnie dzieje się w życiu pary ...

ZŁE SIOSTRY PRZYRODNIE

W różnych baśniach pojawia się archetyp kobiecej figury negatywnej, już nie w formie czarownicy lub macochy, ale w swej podwójnej roli: zazdronych i złych bliźniaczych siòstr. Warto pamiętać, że te negatywne ślady są w każdym z nas, wskazują nam drogę, ktòrą należy podażąć, a nie tę do naśladowania. Dzięki tym złym czarownicom, macochom i przyrodnim siostrom dusza ma możliwość odkryć w sobie potencjał Kopciuszka, Wasylisy, czy Śnieżki.

Często jesteśmy sierotami w istnieniu, nie jesteśmy w stanie rozpoznać sensu życia, zaadoptowani przez sposób życia, który nie jest nasz, więc rodzinę z macochą i przyrodnimi siostrami, typowymi symbolami duszy bez duchowości, bez miłości serca, bez czystego umysłu, bez świadomości, społeczeństwa bez zasad i wartości:

"siostry były bogato ubrane (wygląd świadczący o miłości pozoròw, materializmu, świadczący o naszej powierzchowności), a biedna dziewczyna została zmuszona do noszenia prostej sukienki i grubego fartucha oraz do wykonywania w domu wszystkich trudnych prac (dusza, świadomość i życie wewnętrzne). Mòwimy o ciężarze życia, niewolnictwie w służeniu światu, o niepewnym losie, o religii, rządzie, niewdzięcznym społeczeństwie...nielojalnym, okrutnym i niewiernym...To są fałszywe siostry i macochy.

ŻYCIE W POPIELE

Niewolnictwo Kopciuszka jest najczęstszą rzeczywistością spotykaną u większości ludzi; życie w popiele, spędzane na zajęciach i pracach domowych, podczas gdy macocha i siostry z satysfakcją przyglądają się zapracowanej dziewczynie.
Klasa robotnicza jest Kopciuszkiem; kobieta lub mężczyzna, którzy są niewolnikami kaprysów ukochanej osoby, dla której poświecają się asystując jej i"zamiatając" popioły jej kaprysòw, za co nigdy nie otrzymują wdzieczności i uznania. Rzekomi religijni mędrcy, którzy mają zarezerwowane prawo do badań i wiedzy, podczas gdy wierni pozostają w niewiedzy - oto znowu dwa przeciwne sobie światy: siòstr i Kopciuszka.
A co z tymi, którzy ignorują własną duszę, własną duchowość i świat wewnętrzny, by służyć jedynie ciału i jego przyjemnościom? Są to ludzie z zagubioną duszą i życiem Kopciuszka naznaczonym fizycznością i materializmem macochy i złych siòstr.

ZAWIŚĆ WYMIERZONA W KOPCIUSZKA

Wiele osób, nie wiedząc co zrobić ze swoim życiem, poświęca się niszczeniu życia innych osób (tak jak macocha i złe siostry chciały zniszczyć piękno i dobroć Kopciuszka). Zawiść rodzi się z braku osobowości, z niemożności bycia sobą, co prowadzi do nieustannego poròwnywania się z innymi: czy żyją lepiej niż ja, czy mają lepszy dom niż mòj, czy ich partnerzy kochają tak mocno jak mòj, czy są piękniejsi ode mnie, czy noszą modniejsze niż ja ubrania i tak w nieskończoność. Zazdrość zżera nasze myśli jak rdza żelazo: zazdrosna osoba cierpi na kompleks niższości i nie potrafi znaleźć innego sposobu na przetrwanie jak widzieć innych z wysokości własnej zatrutej iluzji.
Powinniśmy wiedzieć, że jeśli ktoś nam zazdrości, to dlatego, że nieświadomie nas podziwia (Kopciuszek wiedział, że jest lepsza i szlachetniejsza od tròjki perfidnych krewnych nabytych jak bakterie i wiedziały o tym ròwnież one). Kto krytykuje nas bez miłości (czyli w niszczący sposób), czyni to dlatego, że chciałby nas kochać, ale nie potrafi tego zrealizować: jesteś lepszy od niego - prawda trudna do przełknięcia. Kto cię kocha jest zadowolony, że jesteś dobry, przystojny, mądry, bogaty, nie porównuje się nigdy z tobą, ponieważ potrafi być sobą i to mu wystarcza. Zawiść jest namiętnością nieśmiałą i wstydliwą; nikt nie odważy się do niej przyznać, bo zawiść to cienka nić nienawiści, ktòra nie chce uznać siebie sama przed sobą - to dlatego tak często zazdroszczą ci, którzy udają, że nas doceniają i posyłają nam fałszywe uśmiechy dla własnej wygody. Zawiść jest religią przecietnych: chcą być chwaleni bez żadnej zasługi.

KOPCIUSZEK MOŻE TAŃCZYĆ BEZ MIOTŁY

Po całym mieście rozchodzi się wieść, że na zamku kròlewskim odbędzie się bal....Cel balu? Książę będzie mógł wybrać sobie narzeczoną.
Taniec, od czasòw rytualnych tańców plemion, jest archetypem, w którym ciało proponuje archetypową postać będącą podstawą obrzędu: jednostka przekracza swoją cielesność, aby zespolić się w swojej duchowej tożsamości albo z duchowością grupy, a następnie znaleźć się w harmonii z innym ciałem. To jest dialog z ciałem, jak w stosunku płciowym. Oczywiście złe siostry i macocha Kopciuszka wzięły udział w balu, co automatycznie wyłączyło Kopciuszka z zabawy: jeśli ciało i dusza nie są w harmonii, to oczywistym jest, że zostajemy wyłączeni z tańca wszechświata i życia, nie możemy znaleźć harmonii z samym sobą, coś zrywa nam odzież (tak jak siostry z Kopciuszka jego szaty), nie pozwala nam uczestniczyć w tajemniczym rytmie kosmicznej energii (macocha, która wymaga, by Kopciuszek pozostał w domu przy pracy). W efekcie nie znajdujemy się w harmonii z innymi. Życie jest dynamiczne... jeśli nie nauczymy się tańczyć z naszą duszą, zostaniemy wyłączeni z powszechnego, uniwersalnego tańca.

OCZEKUJĄC NA KSIĘCIA Z BAJKI, KTòRY ZAMIECIE NASZĄ DUSZĄ SWòJ ZAMEK

Powierzchowna lektura "Kopciuszka" doprowadziła do wytworzenia się fatalnego stereotypu i smutnej, taniej legendy. Lektura tej baśni, na poziomie społecznym, stawia kobiety w pozycji oczekującej na bogatego "księcia" w celu zawarcia małżeństwa zapewniającego pełne luksusy oraz wolność od obowiązku pracy. Dało to obraz kobiety, która się sprzedaje, staje się towarem urody dla wygody, seksu dla pozycji społecznej i ekonomicznej. Ale Kopciuszek pozostaje, by zamiatać zamek księcia: jego wady, jego małostkowość i jego kaprysy. Gdy sprzedaje się ciało, nie zawsze zarabia na tym dusza i to nie w ten sposòb buduje się prawdziwe relacje między dwojgiem ludzi. Książę jest najbardziej fałszywym surogatem obowiązku zbudowania przyzwoitego związku najpierw ze sobą, potem z innymi ludźmi. Stajemy się w ten sposòb przedmiotem emocjonalnej i psychicznej wymiany poprzez bezosobowe ciało.

ZAMEK STAJE WIĘZIENIEM

Wszystkie okoliczne damy i damy dworu wzięły udział w balu, by pozyskać łaski księcia. Baśń chce podkreślić, że to, co się liczy, to nie jest miłość do zamku, ale do księcia. Używanie samochodòw, rozrzutnych balòw, kosztownych ubrań, wspaniałych rezydencji jako sposobu na przedstawienie siebie to dziecinna pomyłka w złym guście, ponieważ w ten sposòb przedstawiamy siebie innym poprzez to CO POSIADAMY, a nie poprzez to KIM JESTEŚMY. Związki miedzyludzkie nie są budowane na ZASADZIE POSIADANIA, ale na ZASADZIE BYCIA KIMŚ. Macocha Kopciuszka i złe siostry patrzą na powierzchowność (ubrania, karety, bale ... trochę jak większość społeczeństwa w dzisiejszych czasach). Dlatego wielu w końcu jest niewolnikami tych rzeczy i gubi się w relacjach utylitarnych; jeśli kochasz zamek, będziesz czyścić go i przyjmować przyjaciółki księcia. Nie ma ròżnicy pomiędzy byciem Kopciuszkiem w miejskim apartamencie, zwykłym domu, czy na królewskim zamku. Zmienia się jedynie kształt i pozory - dusza pozostaje zniewolona, nieszczęśliwa, smutna i zagubiona.

KOPCIUSZEK I GODNOŚĆ JEJ PRACY, KTòRA NIGDY NIE JEST BRUDNA

Nasze społeczeństwo ocenia godność pracy na podstawie wynagrodzenia, więc czym więcej zarabiasz, tym bardziej jesteś przyzwoity; im mniejsze są zarobki, tym bardziej jesteś Kopciuszkiem, niewolnikiem, sługą, rolnikiem itp. Etyczna godność mówi nam natomiast, że praca jest przyzwoita, kiedy jest dobrze wykonana. Więc jeśli Kopciuszek czyści toaletę i robi to bez zarzutu, wykonuje pracę godną jego wewnętrznej wartości; a jeśli minister lub książę z bajki są złodziejami w krawatach i kłamcami w Ferrari, są niegodni, by patrzeć innym w twarz.
Często ci kròlewscy ministrowie i uroczy książęta, a nawet proste matrony czy zwykli pracodawcy, na wzòr złych siòstr, patrzą na nas z gòry nie wiedząc, że jeśli siedzą na czystej toalecie, ich przyjemność jest zasługą Kopciuszka. Jeśli nie mamy w umyśle i sercu tych wartości, my - Kopciuszki - możemy skończyć oddając hołdy i zaszczyty, prosząc o autografy i "ściągając majtki" dla ich pseudo - przyzwoitych przyjemności.

KOPCIUSZEK ŁAMIE PRAWO

Z pomocą wróżki, "matki chrzestnej" Kopciuszka, dziewczyna ubiera się w piękną suknię wieczorową i udaje się potajemnie na zamek kròlewski, by wziąć udział w balu. Postępuje tak pomimo zakazu narzuconego przez złą macochę... Jest to archetyp transgresji, zakazu, który ma być złamany. Obecny w nas szlachetny, czysty i dobry Kopciuszek chce wymòwić posłuszeństwo prawu moralnemu charakteryzującemu społeczeństwo (macocha). Wróżka natomiast jest archetypem wewnętrznej intuicji, instynktu wzrostu, który wykracza poza, jak powódź przełamuje każdą przeszkodę i zakaz. Ale jak dokonać transgresji bez zakłamania? ... Tutaj docieramy do różnicy pomiędzy transgresją a perwersją.
Transgresja jest integralną częścią naturalnego rozwijania się namiętności (jest wychodzeniem poza, trans + gredire = iść do przodu). Ponieważ społeczeństwo jest oparte na prawach i przepisach, sprawca transgresji często wykracza poza owe prawa i przepisy łamiąc je; stąd często transgresja nabywa negatywnego zabarwienia i pesymistycznego tonu. Ale tak naprawdę jest dokładnie odwrotnie: ci, którzy pozostają we wspólnym, powszechnym i monotonnym życiu nie dowiadują się niczego nowego, nie wykraczają poza - dla każdego PROgredire (rozwòj) istnieje TRASgredire (transgresja). Spójrzmy na wielkich geniuszy i moralnych przywódców w historii: byli i żyli przeciw regułom, pod prąd, ale nie szkodzili nikomu. Perwersja jest czymś zupełnie odwrotnym (a jej przykładem ....macocha Kopciuszka i jej còrki).

KIEDY NATURA PRZYCHODZI Z POMOCĄ

Dynia w jednej chwili stała się pięknym powozem. Myszy zostały przemienione w cztery kare konie. Następnie wróżka przemieniła starego konia Kopciuszka w stangreta, a psa w lokaja. Porwana sukienka stała się piękną, jedwabną suknią balową, a na nòżkach Kopciuszka pojawiły się najpiękniejsze na świecie kryształowe pantofelki.
Kiedy znajdujemy się w harmonii z samym sobą (matka chrzestna z baśni o Kopciuszku), wòwczas cała natura i wszechświat przyjdzie nam z pomocą, wszystko może się przekształcić. To nie rzeczy, to nie ubrania sprawiają, że jesteśmy piękni, ale to my sprawiamy, że to, co na siebie wkładamy, to, co mòwimy, to, co myślimy jest piękne ... Kopciuszek nie jest najpiękniejsza na przyjęciu balowym ze względu na swòj wspaniały ubiòr, ale dlatego, że jest po prostu sobą.

DYNIA JAKO SYMBOL DUSZY

Dynia w Kopciuszku ma podwójne znaczenie symboliczne, zarówno dla ciała, jak i duszy. W innym miejscu opowiedzieliśmy o starożytnym znaczeniu dyni, symbolu odrodzenia, pełnej nasion, pozornie pustej, stąd ignorancja głowy. Ale w nocy czasòw, jak w Halloween, rozpala się na nowo światłem, prawdą, intuicją. Głupiec mówi, że jest inteligentny. Umysłu jednak nie pociągają myszy, to znaczy daremne myśli, ale konie, które są wielkimi przekonaniami, potężnymi prawdami; także stròj, czyli powszechna mentalność Kopciuszka w szmatach, które następnie zamieniają się w jedwabną sukienkę, oto genialne pomysły, piękno myśli. A ma to miejsce to tylko wtedy, gdy znajdziemy Wróżkę, czyli nasz wewnętrzny głos, Daimiona, jak mówili Grecy, lub Ducha Świętego, jak mówią chrześcijanie. Tylko z tą przemianą można udać się w kierunku święta życia i odkrycia miłości, prawdziwego Księcia. Bez jasnego i pewnego umysłu udajemy się jedynie nad przepaść ziemskiego życia i przypadkowych spotkań, fałszywych miłości, które usprawiedliwiają tylko namiętność. 

DYNIA JAKO SYMBOL CIAŁA

Po zapoznaniu się z symboliką dyni jako umysłu, głowy i duszy, spójrzmy teraz również na prefigurację ciała: dynia jest zaokrąglona, ​​oto inicjacja ciała, które przyjmuje krzywe, kształty, ciało dziecka przemienia się w ciało kobiety, powóz, pięknie mocny, nie może dać się ponieść kapryśnym zachciankom myszy, ale wszechogarniającym końskim namiętnościom. To właśnie te życiowe instynkty prowadzą Kopciuszka w poszukiwaniu Księcia; jest to natura inicjacji seksualnej w każdym człowieku, mężczyźnie czy kobiecie. Ale jeśli ta przemiana zachodzi w świadomości, skąd Światło Wróżki, wòwczas świadomość (Kopciuszek) wie, że ciało jest środkiem, a nie celem. Rozumie i wie, że jest godzina policyjna, czas powrotu do domu. Jest to zaproszenie, by nie poprzestać na uwielbieniu przyjęć, pozorów i fizycznego luksusu. Cieszmy się ciałem i jego pasją, nie dając się im ponieść, by nie pozostać poza domem, poza naszą świadomością, bez duszy. Istnieje precyzyjna godzina powrotu w siebie i ci, którzy są duchowi, wiedzą o tym i nie idą na kompromisy, uciekają z balu, w godzinie potrzeby duszy wracają do domu.

TAK BARDZO KOPCIUSZEK JEST POPULARNY NA BALU, ŻE AŻ GUBI BUT

Na balu Kopciuszek zwròcil na siebie uwagę księcia. Ponieważ efekt czaru bedzie trwał jedynie do północy, Kopciuszek musi uciekać z balu i w trakcie tej ucieczki traci but.
Często, w biegu lub w tańcu życia, pozostawiamy ślady, odciski naszych występków; utrata buta symbolizuje utratę własnej drogi, oddanie własnego losu w obce ręce, pozwolenie na to, by nas wyśledzono (jak w przypadku Księcia, ktòry dzięki pantofelkowi wpadł na trop Kopciuszka). Ale właśnie dzięki tej nieuwadze, jak w przypadku naszych błędòw, będzie można odnaleźć właściwą dla nas drogę.

BUTY, EMBLEMAT KOBIECOŚCI

Buty pozwalają nam chodzić po twardym podłożu, pozwalają nam na wygodę, pozwalają oderwać się od ziemi (siła psychiczna szpilek), pozwalają uwierzyć, że znajdujemy się na wysokości zadania. Przez wieki kobieta była zamykana w domu, czyli w kapciach. Zamiast otrzymać szansę, by wydostać się z domu, wkroczyć na drogę kariery i samodzielnego życia, stworzono w niej osobiste odbicie w butach, nieomal fetysz. Pantofelek Kopciuszka pokazuje jak kobieta oddaje w męskie ręce (książę, życie społeczne, prawo, przeznaczenie, kobieca nieumiejętność uzewnętrznienia własnej psychologicznej męskiej siły) wolę decydowania o samej sobie i o swoim przeznaczeniu; można to ująć w jednym zdaniu: "powiedz mi jakie buty nosisz, a powiem ci, dokąd idziesz!".

SZUKASZ PARTNERA, KTòRY BĘDZIE PASOWAŁ NA CIEBIE JAK ULAŁ?

- Muszę iść - zawołał Kopciuszek, uwalniając rękę z uścisku księcia, przemknęła przez pałac i zbiegła po schodach; ścigana przez księcia biegła coraz szybciej, a szklany pantofelek zsunął się w biegu z małej stòpki. Książę, już zakochany, odnalazł bucik i ogłosił, iż poślubi te dziewczynę, na ktòrej stopę pantofelek będzie pasował.
Książę w tym przypadku wymienia pierścień na bucik. Bucik, tak jak pierścień, ma swòj rozmiar; wiadomo, że osoba, która go nosi, na ktòrą pasuje, jest właścicielem...
Często staramy się znaleźć osobę pasującą do nas, ale chcemy dopasować ją do naszych butów, a nie do jej własnych. Pierścień, jak i buty, na znak więzi miłości syntetyzuje osobowość. But wykonany jest z kryształu. Jest kruchy jak osobowość każdego z nas ...Mieć go w rękach jest odpowiedzialnością godną jedynie królewskiej duszy.

KRYSZTAŁOWE BUTY

Buty Kopciuszka były kryształowe, więc nic bardziej kruchego. Są symbolem zarówno przejrzystości jak i czułości, symbolem duszy czystej. Niemożliwe jest, by nosiły je osoby o szorstkiej osobowości, niedojrzałe i nieczułe. To, co naprawdę z nas pozostaje, to naga esencja naszego charakteru, jak nagie stopy Kopciuszka: tym co pozostało z magicznego wieczoru był szklany pantofelek, który świecił na jej stòpce. Wielu będzie chciało "założyć" na nas swoje pomysły, idee, marzenia, ale jeśli nie rozpoznacie miejsca, w ktòre możnaby wsunąć stopę waszego życia, lepiej uciec od takiego księcia z bajki.

WSZYSCY CHCĄ BYĆ WOLNI, ALE MAŁO KTO WIE JAK BYĆ SPRAWIEDLIWYM

Dworzanie księcia przemierzają wszerz i wzdłuż królestwo w poszukiwaniu właścicielki kryształowego pantofelka; zwracają się do wszystkich dziewczyn w wieku małżeńskim, w tym do złych siòstr Kopciuszka. Te starają się oszukać księcia obcinając sobie palce i pięty, aby ich stopy zmieściły się w maleńki pantofelek. Nic bardziej aktualnego: dziś wielu ludzi pozbawia siebie własnej osobowości w celu założenia książęcego "pantofelka społeczeństwa", aby zyskać akceptację grupy łobuzòw, aby być kochanym przez partnera, itp; pozbawiają się pragnień, fantazji, przestrzeni. Okaleczamy się, by wejść w absurdalne życie innych, aby zostać przyjętym, zrozumianym i kochanym. Dzisiaj widzimy tłum ludzi używających buty (osobowość), które nie należą do nich, więc udają godnych księcia i w rezultacie "chodzą" z trudem, utykając.

KRòLEWSKA DUSZA KOPCIUSZKA

To, co zmieniłoby Kopciuszka w kròlową, to możliwość włożenia małego pantofelka na stopę. Małe stopy (według chińskiej wersji baśni) były symbolem pokory, dobroci, godności. Chińczycy nazywają je "stopami lotosu". W istocie najgłębszym sensem tej baśni nie jest samorealizacja o charakterze społecznym i ekonomicznym (jak przyzwyczajeni jesteśmy powierzchownie myśleć i marzyć: zostać królową, mieszkać na zamku, poślubić bogatego partnera), ale odzyskanie poprzez własną, "męską"(psychologicznie) wielkość (racjonalność i pewność siebie symbolizowaną przez Księcia) poczucia własnej wartości i wielkości duszy (królewskość Kopciuszka, kobiecość). To oczywiste, że w materialistycznym społeczeństwie niewielu uchwyci sens tej niezmiernie ważnej interpretacji baśni. Znakomita większość skupi się raczej na iluzji, według ktòrej książę przeobrazi Kopciuszka w kròlową (słynny film "Pretty Woman" jest niczym więcej jak kolejną przeróbką w ten sposòb interpretowanej baśni).

GDY SIĘ JEST ZAKOCHANYM, BUCIK PASUJE JEDYNIE NA NòŻKĘ UKOCHANEJ OSOBY

...dworzanie księcia przemierzyli królestwo wzdłuż i wszerz starając się odnaleźć włascicielkę kryształowego pantofelka. Przymierzały go wszystkie panny w wieku małżeńskim, w tym złe siostry Kopciuszka .... Ale nikt nie mógł zmiescić stopy w niewielkim buciku...
Pantofelek staje się symbolem zakochania... Zakochany nie ma oczu dla nikogo innego - tylko dla obiektu swoich uczuć. Serce jest jak kryształowy pantofelek: nie ma w nim miejsca dla nikogo z wyjątkiem stóp ukochanej osoby, jej lub jego krokòw, wspomnień i słów.

ZWYCIĘŻYĆ SIEBIE

Jedną z najsilniejszych nauk jakich może udzielić nam "Kopciuszek" jest przezwyciężenie samego siebie, aby nie stać się ofiarą losu czy przeznaczenia wyznaczonego nam przez kogoś innego. Poczucie własnej wartości, godności, wolności i niezależności w działaniu toruje drogę Kopciuszkowi do zamku jej osobowości.

ODŁĄCZYĆ SIĘ OD MATKI, BY STAĆ SIĘ KOBIETĄ

W "Kopciuszku", być może, każda kobieta znajdzie odzwierciedlenie walki jaką toczą młode dziewczyny o uniezależnienie się od matki. Następuje zerwanie z modelem matki oraz faza nieposłuszeństwa dla "samoobrony".
Kopciuszek wyczuwa zazdrość macochy o jej urodę. Macocha staje się zazdrosna, gdyż brakuje jej mądrości serca; znajduje się na własne życzenie w dynamice rywalizacji.
Dzieci potrzebują transgresji, ponieważ jest to naturalny impuls do transformacji i wzrostu.







SIOSTRY PRZYRODNIE W PSYCHICE KOPCIUSZKA

W bajkach często główny bohater żyje w rodzinie, w której nie istnieją więzy krwi: ojczym lub macocha i siostry przyrodnie. Oznacza to martwotę, życie pozbawione sensu, gdy upływa ono w otoczeniu pozbawionym korzeni naszego pochodzenia.
Często dziecko chce skupić uwagę rodzica wyłącznie na sobie i czuje się zazdrosne o wyłączność jego miłości. Dzieci mogą być zazdrosne o brata lub siostrę, postrzegać ich jak intruzòw (a więc nie jak prawdziwego brata lub siostrę, lecz jak baśniowe siostry i macochę, która kradnie miłość ojca do córki). Z psychologicznego punktu widzenia ta baśniowa sytuacja oferuje dziecku szansę na to, by nie dać się zniszczyć własnym negatywnym uczuciom, pozwala dziecku gardzić intruzem nie czując się obarczonym poczuciem winy, pozwala na uzasadnienie niesprawiedliwości wykluczenia przez intruza. Kopciuszek wygrywa swą walkę z pogardą nie gardząc nikim - staje się królową bez niczyjej pomocy, nie walczy o miłość ojca czy macochy, ale o miłość księcia, o własne miejsce w świecie. Jest to przezwyciężenie chorobliwej miłości edypalnej często pojawiającej się w rodzinach.

W baśni braci Grimm przyrodnie siostry spotkał straszny los ze strony zaprzyjaźnionych z Kopciuszkiem gołębi. Przede wszystkim doniosły one księciu o niezdarnej próbie dopasowania się siòstr do pantofelka poprzez okaleczenie swych stóp. 

„ Kiedy miał się odbyć ślub, przybyły przyrodnie siostry, chcąc przypodobać się Kopciuszkowi i uczestniczyć w jej fortunie. A kiedy państwo młodzi szli do kościoła, starsza była po prawej stronie Kopciuszka, a młodsza po lewej stronie Kopciuszka i gołębie wyłupały każdej po jednym oku. Przy wyjściu z kościoła starsza siostra była po lewej, a najmłodsza po prawej stronie i gołębie wydziobały im po pozostałym oku. W ten sposób zostały ukarane za fałsz i niegodziwość ślepotą na całe życie.”

Ezoteryczna interpretacja jest bardzo prosta: gołębie są pokojem, gdy osiągniemy naszą wewnętrzną stabilność (małżeństwo: zjednoczenie duszy i ciała, serca i głowy, świadomości i nieświadomości, Kopciuszka i Księcia). Wtedy dualny świat wokół traci nad nami swoją siłę, stąd ta zamiana stron, aby skończyć bez obojga oczu. Z drugiej strony nasz pokój zaślepia zawistnych i ostatecznie całkowita ślepota jest przeznaczeniem tych, którzy ośmielają się dotrzeć na te mistyczne zaślubiny bez pokory wewnętrznej drogi ducha.

LĘK PRZED NIEPODLEGŁOŚCIĄ I UCZUCIOWA ZALEŻNOŚĆ 

Co to jest zespół Kopciuszka? Mamy z nim do czynienia wtedy, gdy kobieta boi się być i żyć samodzielnie i autonomicznie. Chodzi tu o kobiety, które szukają i potrzebują schronienia, towarzystwa i poczucia bezpieczeństwa w ramionach mężczyzny. Można powiedzieć, że są to kobiety o wysokim stopniu zależności emocjonalnej i ekonomicznej, które swoją stabilność psychiczną lokują w sformalizowaniu związku. Ten kompleks sprawia, że ​​idealizują swojego partnera jako „księcia z bajki” i czują się sfrustrowane, gdy odkrywają w nim dowolny brak lub wadę.