Baśń o Roszpunce zaczyna sie tak:
"Pewne małżeństwo, mieszkające obok pięknego ogrodu chronionego wysokimi murami, który należał do potężnej wiedźmy, pragnęło syna."
Odczytajmy znaczenie tego baśniowego początku: narzeczeńska para jest zawsze siłą naszej duszy-serca i rozumu, intelektu i woli, naszej męskiej i żeńskiej strony, Yin i Yang ...Piękny ogród, w którym żyje para, jest nieświadomością, wysokie mury są właśnie cześcią nieświadomości, ktòrej nie potrafimy pokonać z tego prostego powodu, że czarownica, która jest właścicielem tej drugiej cześci ogrodu, jest naszym cieniem lub ciemną stroną, podczas gdy wymarzone dziecko jest oświeceniem czy też świadomością ...
Powracającym w wielu baśniach archetypem, podobnym do biblijnego Edenu, jest zakazany ogròd. Spotykamy go ròwnież w "Roszpunce":
"Wreszcie kobieta odkryła, że oczekuje dziecka. Z tyłu domu było okno, z którego można było zobaczyć ogròd czarownicy pełen kwiatów i ziół wszystkich rodzajów. Nikt jednak nie odważył się tam wejść; ale ciężarna kobieta została pokonana przez wielką chęć zjedzenia kilku owocòw roszpunki rosnącej w ogrodzie."
Ogród jest symbolem naszego serca w jego nieświadomym wymiarze, tam zawsze leży owoc: prawda! ...Przesąd, że ogròd jest zakazany, był zawsze kreowany przez prawo, ktòre jako bezpodstawne, w rzeczywistości jest bodźcem, impulsem do dzialania, do wzrostu, do stania się sobie panem, panem naszego nieznanego wymiaru, gdzie rodzi się w nas życie duchowe; oto pragnienie owocu roszpunki, zakazanego, ponieważ znanego tylko nielicznym.
Kiedy nasz organizm jest głodny, prosi o jedzenie, gdy jest zmęczony, prosi o sen i odpoczynek... Ale wnętrznych potrzeb duszy wiele osòb nie jest w stanie rozpoznać i zidentyfikować... Czujemy potrzebę miłości, pokoju, szczęścia, prawdy, ale nie wiem, jak rozpoznać objawy... Oto jak opisuje ten stan rzeczy baśń:
"Chciała je zjeść, a ponieważ wiedziała, że nie może ich mieć, wychudła i zmizerniała do tego stopnia, że jej mąż zauważył to i, przerażony, zapytał ją o powód."
"Ah! Umrę, jeśli nie zjem choć odrobiny tych roszpunek rosnących w ogrodzie za naszym domem."
Oto dusza wychudzona, niespokojna, znudzona, beznadziejnie przygnębiona, histeryczna, umierająca ... Są to symptomy duchowego wygłodzenia. Jeśli nie macie w sobie troskliwego "męża", czyli racjonalności, zaradności, gotowości, aby szukać prawdy, jesteście na łasce absurdu. Mąż uosabia poszukiwania tego,czego potrzebuje dusza, dlatego to on wybierze się do ogrodu czarownicy po owoce roszpunki.
Kiedy spróbujemy jakiejś rzeczywistości, która ma posmak transcendencji, nieskończoności, duchowości, dusza staje się jak uzależniona; efemeryczne, zbędne, próżne i banalne rzeczy należące do świata materialnego nie wystarczają ... Tak opisuje to baśń w swej kontynuacji:
"Człowiek, który bardzo kochał swoją żonę, pomyślał:" Bez względu na cenę jaką przyjdzie mi zapłacić, muszę przynieść jej choć kilka kwiatów roszpunki". I tak, pewnej nocy, wspiął się na mur, pośpiesznie zerwał garść roszpunek i zaniòsł je swojej żonie. Kobieta natychmiast przygotowała z nich sałatkę i zjadła łapczywie. Ale roszpunka tak bardzo jej smakowała, że następnego dnia pragnienie wezbrało z trzykrotną siłą. Kochajżący mąż postanowił więc jeszcze raz zapuścić się do ogrodu".
Jesteśmy żebrakami wieczności i nie spoczniemy, dopóki nasza dusza nie będzie zaspokojona wieczną wiedzą; tylko wtedy dozna spokoju, w przekonaniu, że będzie mieć pożywienie na zawsze, nawet jeśli nie jest zaspokojona będzie żyć w ufności wiedząc, że pożywienia wystarczy na całą wieczność.
MUSISZ zatracić się w sobie...
Wie o tym dobrze, kto wyrusza w duchową, introspekcyjną podróż - wkrótce po zanurzeniu się w głębiny nieświadomości, zalewa nas cień ... czarownica:
"Podczas trzeciej wyprawy do ogrodu kochający mąż znalazł się twarzą w twarz z przerażającą czarownicą. Nie pomogły usprawiedliwienia, postanowiła ukarać śmiałka pozwalając mu na powrót do domu ze skradzionymi roszpunkami pod warunkiem, że odda jej tak długo oczekiwane dziecko. Zdesperowany mężczyzna w końcu zgodził się na okrutną propozycję".
Świadomość niesie ze sobą ból, cierpienie zrozumienia, że świat jest pełen absurdów, każe nam dostrzec absurdalność sposobu życia wyznaczonego przez społeczeństwo ... Nie uniknie cierpienia ten, kto je rozumie.
Roszpunka, kobieta, ktòra jest w nas...
Czas mijał i nieszczęsnym rodzicom urodziła się dziewczynka. Wiedźma zabrała ją do siebie i nazwała Roszpunką. Kiedy dziecko skończyło 12 lat, zostało zamknięte w wieży bez drzwi i bez schodów, w samym środku lasu. Wysoka wieża jest inicjacją, natomiast zamknięta cela jest nieświadomością, a las naszą samotnością.Tak wygląda sytuacja początkowa wszystkich tych, którzy odkrywają drogę duszy ... Czujemy się uwięzieni w wymiarze, do którego nie czujemy przynależności, ale to jest właśnie ta droga, ktòra prowadzi do wyzwolenia.
Roszpunka zamknięta w wieży jest doskonałym symbolem naszej kobiecej stefy psychicznej (w odniesieniu do mężczyzn i kobiet). Jest to ta sfera sentymentalizmu, ktòra sprawia, że ludzie robią się słabi, izolują się (nie trzeba wychodzić z domu ... powiedziała matka ... nie chcę, by cię ktoś ujrzał, podbił twoje serce, zwodził); stają się jedynie marzycielami i niczym więcej. Świat traci postęp, aktywność staje się zagrożeniem lub pròbą niepodobną do przezwyciężenia - oto obraz introwertykòw, nieśmiałych, delikatnych, osòb nie potrafiących przebić się ani na poziomie społecznym, ani emocjonalnym, ani duchowym. Pozostają dziećmi uśpionymi przez ich ciemne, kobiece, traumatyczne macierzyństwo psychiczne będące jedynie czarownicą, która jako jedyna ma dostęp do wieży. Nasza relacja z kobiecością prowadzi nas do skończoności. Kobiecość w swoim nadmiarze jest zbyt opiekuńcza i słodka, zwodzi nas jak czarownica Roszpunkę; jest korzeniem postawy maminsynka lub kobiety zbyt nachalnej i obsesyjnie zazdrosnej oraz zaborczej.
Roszpunkę charakteryzuja jej długie włosy, nieomal powòd zazdrości dla wielu kobiet, które chciałyby uważać się za księżniczki.
"Roszpunka miała długie, złote włosy, ktòre trzymała związane z tyłu w warkocz. Za każdym razem, gdy czarownica przychodziła zobaczyć się z nią, Roszpunka rozpuszczała swoje piękne, długie włosy, by czarownica mogła wspiąć się po nich i wejść do wieży przez jedyne okno wykute u jej szczytu. "
Włosy, jak myśli, wychodza z głowy: gdy nasza kobieca sfera psychiki jest łupem ogarniajacych nas ciemności, myśli (włosy) stają się droga czarownicy: piękne, wspaniałe, długie, lśniace myśli i ideały, lecz w nich właśnie jesteśmy więźniami, jeńcami naszych fałszywych snów i fałszywych wież ... ale zobaczmy, na co jeszcze mogą przydać się te złote włosy...
Roszpunka ma siłę ...ale jej włosy jako symbol myśli lub postawy są pod wpływem czarownicy ... Ile razy jesteśmy zdominowani przez myśli innych? Ile razy zwyczaj lub mentalność, lub uczucie dominują nad nami i zmuszają do myślenia i działania zgodnie z nimi? Trzymają nas za włosy, przychodzą do naszego domu zmienionego w więzienie siłą naszego myślenia będącego na ich łasce. Żaden inny symbol nie oddaje lepiej tej sytuacji: Roszpunka wykorzystuje własne włosy, aby wpuścić wiedźmę do własnego więzienia: tak robią polityczne i religijne ideologie, czy fałszywi (tzw.toksyczni) rodzice; trzymają nas za włosy, ich siłą jest monopol na nasze pomysły, myśli i uczucia. W tej wieży znajduje się nasza dusza jak Roszpunka oraz ci, ktòrzy chca zrobić nam pranie mózgu - jesteśmy segregowani i rozpieszczani przez czarownice mentalności społecznej, czarownicę - matkę lub czarownice - rodziców, czarownice -religie i czarownicę - politykę.
Domena czarownicy w naszym wnętrzu, to jest cienia psychologicznej kobiecości, braku duchowości i transcendencji, wywołuje niewłaściwy związek z męską sferą naszej psychiki (nie dziwmy się więc, jeśli feministki są niedoszłymi mężczyznami, a księżniczki niezrealizowanymi kobietami); osoby z przerośniętą sferą kobiecości są ròwnież ofiarą cienia męskiej sfery psychicznej: tej, ktòra jest dokładnie odwrotnością i charakteryzuje się poszukiwaniem władzy za wszelką cenę, więc co za tym idzie: przemocy, wojny, zniszczenia, które otacza człowieka w materialnym świecie. Jest to świat stwarzający zagrożenia, tłumiący ducha; to jest właśnie postawa czarownicy wobec Roszpunki. Są to ludzie nie dbający w ogóle o transcendentalną czy boską rzeczywistośc, ludzie drwiący z romantyków, nie wierzący w zdrowe wartości, itp... W mojej opinii ciemność jaka panuje w naszej kulturze i współczesnym społeczeństwie jest właśnie ciemnością zależną od męskiej sfery psychicznej. Związek nieskończoności z męską sferą psychiczną (Ojciec) daje się coraz bardziej odczuć i z tego powodu nie istnieje dziś silna tendencja do życia duchowego lub badań duchowych; dowodzi to, że w społeczeństwie istnieje przesyt cienia męskoci, ojcostwa. Cień ten jest często konsekwencją złej relacji z matką.
Pewnego dnia syn króla, który przejeżdżał w pobliżu wieży, usłyszał śpiew Roszpunki i został zauroczy jej głosem. Nie znalazłszy dostępu do wieży, odszedł przygnębiony, ale obiecał sobie wrócić pod nią codziennie, by posłuchać wspaniałego śpiewu.
Ile razy czuliśmy się zauroczeni wyjątkową duszą, samotną, uduchowioną, ale zamkniętą w swoim własnym świecie niedostępnym dla nas? Niektórzy ludzie, którzy wyruszyli w tę podróż świadomości wiedzą, że żyją w pięknym świecie, ale wyobcowani, jak Roszpunka, dusze piękne, ale jednocześnie zauroczone. Miło ich słuchać, ale niełatwo zrozumieć, a tym bardziej zdobyć . Z psychologicznego punktu widzenia mòwimy o tej ukrytej części naszego jestestwa, ktòrą przeczuwamy, że jest i jest wspaniała, ale nie wiemy jak do niej dotrzeć, gdyż jest ona w wieży naszej duszy; jej muzyka fascynuje nas, ale jest dla nas nieosiągalna. Aby się tam dostać, musimy jeszcze wiele nauczyć się od czarownicy...
KASTRACYJNA MATKA
Ostrożnie z pewnym rodzajem duchowości, która zaprzecza namiętności, przyjemności, radości życia... Im bardziej jesteśmy uduchowieni, tym bardziej żyjemy w zgodzie ze światem materialnym, tym bardziej potrafimy docenić świat i jego wspaniałości. Cechy matczynej kastracji widoczne są w tym, że Roszpunka nie jest widoczna w całej swej postaci. Widać tylko jej gòrna część, umysłową - włosy, głowę ...negowana jest seksualna natura dziewczyny.
Pamiętacie historię Samsona? Jego włosy były źròdłem jego siły. Faktem jest, że jasny kolor włosòw jest wiązany ze złotem, dziewczyna o złotych włosach ma więcej uroku. Jest poniekąd wybranką, predestynowaną do wielkich rzeczy. To bogactwo może być jednak ròwnież i przekleństwem, ponieważ wszyscy pragną tych złotych włosòw, wszyscy pragną wykraść ich tajemnicę. Złoto we włosach jest symbolem cennego dobra duchowego, ale olśnieni ich blaskiem mogą popaść w pułapkę obsesji. Piękno włosòw jest duchowe, ale u wielu ludzi staje się więzieniem. Posiadają tylko włosy, nic więcej; mòwimy więc o pozorach, ale w praktyce (Roszpunka) osoby te są więźniami w swoich pseudo-mistycznych wysokich wieżach i ulotnych wartościach. Tak więc mądry człowiek traci życie w wielu baśniach, jak Samson stracił włosy, jak straci je Roszpunka. Jest to jedyny sposób uzyskania boskiej pewności: utracić ludzkie przekonania, pewniki.
Nasz psychiczny i duchowy wymiar jest początkowo przeniknięty sferą kobiecości, wyłączna skłonnością do życia duchowego. Ale bez miłości, bez zjednoczenia przeciwieństw, bez zrozumienia dualności, pozostaje on sterylny, więc stąd właśnie przybycie księcia, miłości, inności, konfrontacji, dialogu. Ksiażę nie wiedział jak dostać się do wieży, dlatego podglądał czarownicę i w ten sposòb znalazł sposób w jaki dostać się do ukochanej. Postanowił, że nocą spróbuje szczęścia: wyrecytował odpowiednie wersety i gdy Roszpunka rozpuściła włosy, przywarł do nich i tak oto dostał się do dziewczyny.
Musimy uczyć się od zła, na błędach, działać w pewnych okolicznościach tak jak czarownica, a nie jedynie jak dobra wròżka; musimy być łagodni jak gołębie, ale i przebiegli jak węże. Dwoistość jest niezbędna dla oświeconej duszy, dualizm nie. Dualizm jest jednynie przeżywaniem przeciwieństw w sposòb ekstremalny. Dwoistość uczy jak wykorzystać zło, które jest w nas, kierujac jego siłę na pożytek dobra.
wywraca wszystko do gòry nogami...
Mówi się, że dla ptaków, które żyją w klatkach, latanie jest chorobą. Roszpunka nigdy nie widział mężczyzny. Jej jedynym sposobem na wyjście z wieży był śpiew i rozpuszczone włosy dotykające ziemi.
W takiej sytuacji znajduje się wielu z nas: nasza dusza niezdolna jest do lotu, nigdy nie próbujemy ścieżek naszej psyche, nigdy nie próbujemy odnaleźć prawdziwej miłości, nigdy nie porównujemy się z naszą nieświadomością. Prawdziwy książę obala wszelkie stereotypy, narusza znaną rzeczywistość. Prawdziwy książę zabierze cię z dala od wieży i nie zamknie cię w innej.
Wiemy, jak ważne są włosy dla kobiety... Ale w kategoriach symboliki odnoszą się one do myśli i zrozumienia. Trudno poznać duszę bez dialogu, bez porównania, bez wiedzy. Włosy są częścią naszego ciała, którą możemy zmieniać do woli; jeśli są długie, mają coś z wolności i uwodzenia, jak głębokość duszy. Podążają za naszymi własnymi myślami, naszymi pragnieniami i gdy przypadkiem nie mamy racji, jest świadomość, że nic nie będzie trwać wiecznie. Ale potrzebna jest również cierpliwość. Włosy otaczają naszą twarz, są obramowaniem naszej twarzy - tak jak nasz sposób myślenia nadaje dany aspekt naszej osobowości. Mogą one również zmienić sposób postrzegania naszej twarzy, mogą uwypuklać nasze atuty. To poprzez czucie i myśli książę dotrze do Roszpunki, czyli wspinając się po jej włosach. Nie można dotrzeć do ciała inaczej niż poprzez duszę.
w miłości, czyli w samych sobie...
Książę będzie wracał co noc do Roszpunki pod nieobecność czarownicy, ale nie można żyć kochając abstrakcyjny ideał, trzeba żyć w świetle, a nie w ciemności. Potrzebna jest rzeczywistość, konfrontacja, realne życie. Nie można żyć zamkniętym w wieży myśli i emocji oraz w wieży okazjonalnych uśmiechòw losu: te fantazje to włosy Roszpunki, ktòre mogą uwięzić księcia jak fałszywe obietnice, którymi dajemy się zwieść pewnym osobom lub ideologiom. Potrzebujemy kochać rzeczywistość. Kochać jedynie samą miłość jest pròbą zrobienia dziury w całym, jest miłością własnych pomysłów, a nie rzeczywistym, realnym przeżyciem. Wizyty księcia na dłuższą metę stałyby się niepokojąco przygnębiające, więc trzeba zorganizować ucieczkę Roszpunki. Klatka, nawet gdy jest ze złota, pozostanie zawsze klatką.
WIELKOŚĆ przeżywa się tylko W PROSTOCIE
Przez długi czas Roszpunka i książę żyli długo i szczęśliwie kochając się jak mąż i żona. Planowali ucieczkę. On miał powracać do niej każdej nocy dostarczając jedwabiu, z którego Roszpunka wyplatała drabinę, dzięki której mogłaby wydostać się z wieży ... zwròćmy uwagę na ten szczegòł: należy zejść na dòł, aby uciec od wielkości wieży; schody wykonane z kawałków jedwabiu są więc symbolem pokory, która jest prawdziwym oświeceniem duszy. Kto jest naprawdę oświecony nie mòwi o tym, ale po prostu schodzi na dół, by być na równi z innymi, wie, że prawda łączy sie z prostotą. I rzeczywiście, plan ucieczki ma większa szansę powodzenia, gdy towarzyszy mu cisza i tajemnica, gdy nie mòwi się nazbyt wiele o własnych emocjach, wiedzy, duchowym dorobku.
Czarownica nie zauważyłaby absolutnie nic, gdyby pewnego dnia Roszpunka nie zadała fatalnego w skutkach pytania: "Powiedz mi, Gothel, jak to sie dzieje, że jesteś cięższa od młodego księcia?" Wtedy czarownica zaślepiona gniewem karze Roszpunkę obcięciem włosòw i pozostawieniem dziewczyny na pustyni. Jezus powiedział: "Niech prawa ręka nie wie, co czyni lewa" - mądrzy ludzie nie chwalą się, oświeceni przeżywają swoje szczęście w ciszy, pokora jest gwarancją zdrowego życia psychicznego i duchowego, prawdziwie głębokiego. Czarownica nie wybacza, ale to właśnie zło pokazuje nam właściwą drogę. Cięcie włosów jest utratą kobiecej siły, jest utratą uroku, powabu, naszej wewnętrznej siły (myślimy, że włosy mocne i błyszczące są wskaźnikiem nie tylko piękna, ale także zdrowia). Samozadowolenie zawsze musi zapłacić pewną cenę: pròbę nieurodzaju, porzucenie na pustyni. Samotność, bezpłodność, nuda są dowodem pustyni istniejącej w duszy tych, którzy nie mogą żyć w ciszy, samotności i skromności osiągnięć i wielkości własnej wewnętrznej natury.
DUSZA NIE zmienia swego wyglądu, ale go odkrywa...
Czarownica obcięła Roszpunce długie włosy z zazdrości, bo okazało się, że dziewczyna jest zakochana, bo nie chce jej utracić, bo nie chce, by Roszpunka miała dostęp do świata ... Jak wielu z nas zmienia fryzurę właśnie gdy skończy się miłość? Jak wielu z nas chce zmienić miasto lub pracę po przeżytym rozczarowaniu? Jak wielu z nas przemeblowuje mieszkanie, aby dać wrażenie odrodzenia? Ale jeśli jesteśmy martwi wewnątrz, cała zmiana zewnętrznego wyglądu jest bezużytecznym pozorem. Czarownica jednak prowadzi nas na pustynię, będącą symbolem samotności duszy. I wkròtce okaże się, że właśnie ta nieprzyjazna ziemia jest idealnym miejscem do odkrycia siebie.
Tego samego wieczoru książę przyjechał do Roszpunki, ale to czarownica spuściła obcięte warkocze nic nie podejrzewającemu księciu. Książę wpadł w pułapkę. Zaskoczonemu, czarownica wykrzyczała:"Straciłeś Roszpunkę na zawsze!!!"
W wielu związkach dzieje się tak, gdy w zafascynowaniu aspektem zewnętrznym (włosy) zapominamy o tym, co w kochanej osobie jest najistotniejsze. Z psychologicznego punktu widzenia, gdy nie mamy zdrowego związku z rzeczywistością (jak między Roszpunką i czarownicą), zostajemy wprowadzeni w błąd (jak książę), co jest możliwe, gdy nasze fantazje owijają mgłą niewiedzy to co realne, usypiając cały zdrowy rozsądek. Męska siła psychiczna zostaje zagłuszona. W tej baśni książę naprawdę kocha, ratuje i daje wolność, ale jak dzieje się często w przypadku prawdy, jest ona niejasna i dojście do niej jest zawsze utrudnione. Jesteśmy tak przyzwyczajeni do kłamstwa, że gdy znajdziemy coś prawdziwego, wątpliwości nasuwają się wręcz instynktownie. W "Roszpunce" książę będzie cierpieć, aby uwolnić ukochaną.
Czarownica używa warkocza, by zwabić księcia w zasadzkę -strąca nieszcześnika z wieży. Upadek jest brzemienny w załosne konsekwencje. Książę upadł w krzaki pełne cierni i stracił wzrok. Odtąd wędrował po lesie jedząc tylko zioła i korzenie oraz rozpaczając nad swoim losem...Jego ślepota jest symbolem utraty rozsądku.
Nawet miłość do życia duchowego, do doskonałości i wiedzy ma swój koniec: prostota, poprzez ktòrą Roszpunka nie potrafiła milczeć przed czarownicą. Wszyscy wielcy mędrcy wiedzą, że upadek z wieży jest realnym zagrożeniem; na drodze transcendencji i świadomości prędzej czy później można ulec zaślepieniu. Serce (Roszpunka) udaje się na pustynię, a umysł (książę) ślepnie ... Jest to stan duchowy charakteryzujący tych, którzy stają się ofiarą brzemiennego w skutki spotkania z czarownicą, z rozczarowaniem naszą małością. I nie ma oświeconych zdolnych do zbawienia się od tego upadku i od tego wygnania. Ale jeśli rzeczywiście znajdują się na drodze oświecenia, pójdą drogą księcia i Roszpunki.
Istnieją dwa rodzaje cierpienia: to, ktòre hamuje rozum, ponieważ brakuje mu mądrości, więc umiera się w rozpaczy; i to, ktòre oświeca umysł, ponieważ pochodzi z akceptacji rzeczywistości ze świadomością. Są łzy, ktòre otaczają mgłą umysł i te, ktòre dostarczają wyjaśnień. Umysł i serce na dobrej drodze są symbolicznie zestawione w końcowej fazie opowieści: "Wędrował latami przez lasy (zagubienie w walce wewnętrznej), aż pewnego dnia przybył na pustynię (nieświadomość i ukryta w niej prawda), gdzie rozpoznał głos Roszpunki (świadomość). Jej łzy (samokrytyka) spadły na jego niewidzące oczy, przywracając mu wzrok."
Są to łzy, które jako symbol wewnętrznej fontanny, wody duszy, mogą ujawnić nigdy nie opowiedziane tajemnice i mogą uzdrowić. Po płaczu czujemy ulgę, więc są darem. Stąd poròwnanie pereł ze łzami. Łzy mogą być również gestem empatii, demonstracją bliskości. Krótko mówiąc łzy nie są jedynie symbolem smutku i w baśniach mają szczególną magię.
ODRODZENIE WEWNĘTRZNE
Szczegół, ktòrego nie można pominąć w baśni, szczegòł o największym znaczeniu: Roszpunka na pustyni, samotna, bez włosów, daje życie dwòjce dzieci - chłopcu i dziewczynce ... Są to siły wewnętrznego odrodzenia, płeć męska i żeńska naszej psychiki, ktòre każdy z nas powinien wydać na świat i dopomòc ich wzrostowi. Są owocami wiedzy i doświadczenia, tego dobrego i złego.
Posłuchaj! Nie wiem, gdzie jestem; potrzebuję, byś pokazał mi miejskie latarnie, ponieważ jest to największym marzeniem mojego życia. Znaleźć odrobinę człowieczenstwa! Nikt z was nigdy nie miał takiego marzenia? (Roszpunka)
Nessun commento:
Posta un commento