Shrek! jest ilustrowaną książką opublikowaną w 1990 roku przez William'a Steig'a. Opowiada historię Shreka-zielonego, młodego ogra. Imię Shrek pochodzi od niemieckiego słowa "Schreck"i słowa w języku jidysz "שרעק" (Shreck), a oznacza ono "strach", "terror", "przerażenie". Książka stała się inspiracją dla filmu o tym samym tytule, wyprodukowanym przez DreamWorks SKG w 2001 roku.
Każdy, z natury rzeczy, posiada w sobie część instynktownej i dzikiej natury. W pewnym stopniu należymy do królestwa zwierząt. Ta instynktowna część zawiera w sobie aspekt i męski, i kobiecy. Aspekt męski jest bardzo dobrze wpisany w symbolikę Shreka:
- Shrek jest dorosłym ogrem ... domagamy się niepodległości, niezależności, ale w ogrze, początkowo, widoczna jest obojętność.
- Shrek jest starym kawalerem ...bycie single, model tak bardzo modny w dzisiejszym społeczeństwie, jest tak naprawdę niemożnością, nieumiejetnością stworzenia bliskiego związku miedzyludzkiego, ukrytą pod sztandarem i cnotą bycia "wolnym" i życia w samotności.
- Shrek jest sierotą ... symbol ludzi, którzy rosną, ale nie dojrzewają, więc niedojrzałych na poziomie psychologicznym, pozbawionych dziedzictwa psychologicznego macierzyństwa i ojcostwa, pozbawionych myśli i wartości duchowych.
- Shrek żyje sam jak zwierzę w drewnianym domu na bagnach ... rezygnacja i zaniedbanie jest klasyczną charakterystyką tych, którzy żyją samotnie, stąd brud: bagno, prysznic z błota. Nieład jest nie tylko fizyczny, ale także moralny: błoto jest symbolem ziemi wymieszanej z wodą, czyli umysłu, ktòry nie wie jak oddzielić to, co materialne (ziemia) od tego, co duchowe (woda).
- Shrek straszy wszystkich wchodzących mu w drogę ... symbol surowości i przemocy z jaką wielu z nas stara się stworzyć własną bezludną wyspę fałszywego spokoju: nie ma tu śladu po szacunku dla innych, ale jest obawa będąca źròdłem przemocy.
Wreszcie antagonistyczny obraz księcia z bajki, który odzwierciedla rzeczywistość bez iluzorycznych zakłóceń (a jednak wiele kobiet nadal tego nie rozumie!): Lord Farquaad jest księciem małostkowym, próżnym, myśli, że może kupić wszystko, nawet miłość, przy pomocy swoich bogactw, przebiegłości, okrucieństwa. Nie jest w stanie zdobyć księżniczki samodzielnie, więc poszukuje bohatera (tak jak czynią to od wiekòw przywódcy polityczni i ròżnej kategorii osobistości), swojego reprezentanta gotowego pòjść za niego i dla niego do walki ze smokiem.
Wybiera swoją księżniczkę przy pomocy baśniowego lustra próżności i powierzchowności (tak jak wielu mężczyzn poszukujących towarzyszki w kolorowych magazynach, w nocnych klubach, w miejscach, gdzie króluje tylko oportunizm i monopol ... znajomości powierzchowne - Lord konsultuje się przed ostatecznym wyborem). Lord Farquaad jest człowiekiem niskim (symbol małości jego serca i jego człowieczeństwa).
Nareszcie historia, która kładzie na lustro cień odzwierciedlający fałszywą męską władzę z jej nieświadomą (psychologiczną) kobiecą słabością.
Edykt Lorda Farquaada głosi, że z jego królestwa mają zostać wydalone wszystkie "bajkowe stwory", wszystkie zaczarowane istoty, w tym Pinokio, wilk z baśni o "Czerwonym Kapturku" i 3 Małe Świnki ... Oto edykt świata rozumu, który nie chce dać miejsca intuicji psychicznej, ani instynktowi namiętności; jest to chory świat nauki, który gardzi duchowymi spostrzeżeniami, świat zorganizowanej religii, która nie chce zaakceptować świata starożytnych mitów, innych kultur i wierzeń. Ten materialistyczny świat skazuje na wygnanie romantyków, artystów, poetów, mistyków, marzycieli, rewolucjonistów ... są oni wszyscy outsiderami, których Lord Farquaad nie może znieść, są zagrożeniem dla fałszywego spokoju jego panowania.
Lord Farquaad, symbol naszej niedojrzałej męskiej sfery psychiki (racjonalny, ale nielogiczny, silny, ale bezsensowny, pyszny i niecierpliwy jak materialistyczna "natychmiastowość"), człowiek fizycznie niski lecz niezrównanie okrutny, dyktator, mający w nienawiści świat bajek (pozbywa się bezlitośnie wszystkich bajkowych stworòw). Wydarzenie to często ma miejsce w życiu (w królestwie, w sercu) wielu ludzi: eliminujemy lekturę, unikamy refleksji i zadumy, uznajemy baśnie za bezużyteczne, wysyłamy na wygnanie wszelkie pragnienia lub duchowe przemyślenia, badania nad sensem życia ... Stajemy się zbyt poważni, zaangażowani we własne kariery, by stać się "władcami Duloc" naszej egzystencji ... Konsekwencją będzie utrata spokoju na naszym własnym bagnie ...
Często widzimy nieświadomość jako miejsce zabłocone, to znaczy takie, gdzie leżą nasze traumy, frustracje, lęki i fobie, stłumione pragnienia, zapomniane grzechy... A jednak Shrek czuje się tam świetnie, właśnie w niebie swojego bagna. Kiedy jesteśmy wolni (akceptując naszą zwierzęcą stronę, czyli Shreka) okazuje się, że bagno jest naprawdę fascynujące, jest spokojnym, orzeźwiającym miejscem. Ale jeśli nasza męska strona (racjonalna), ofiara władzy (Lord Farquaad) usuwa naszą infantylną, dziecinną stronę (baśnie), to oczywiście bagno staje się zagrożone. Dochodzi tutaj do wielkiego spotkania na poziomie psychicznym: Shrek (nasza dzika natura) musi zmierzyć się z Lordem Farquaardem (naszym męskim wymiarem uciekającym przed własnym cieniem arogancji, chciwości i zaborczości oraz materialistycznej władzy).
Osioł jest dla Shreka tym, czym dla Pinokia był Świerszcz. Jest głosem często irytującym, dowcipkującym, denerwującym głosem świadomości. Osioł może być, symbolicznie mówiąc, metaforą, służącą do wskazania materiału źródłowego, nie oszlifowanego, potrzebującego stopniowego procesu transformacji, "wygładzenia", czyli doprowadzenia do poziomu wyzszego poznania (świadomości) . W skrócie, osioł jest alegorią powłoki czegoś, co czeka na wydobycie na powierzchnię, jak minerały, które kryją się w trzewiach ziemi, jak ukryta mądrość, jako nasz wewnętrzny ogień. Związek między Shrekiem i Osłem jest podobny temu między naszym ego i świadomością siebie, między ego a sumieniem: złe humory, kłòtliwość, ale ostatecznie także czułość i obopòlna zależność, potrzeba siebie nawzajem.
Pewnego dnia Lord Farquaad zdecydował stać się władcą królestwa Duloc. Konsultując się z magicznym lustrem dowiedział się, że aby być prawowitym władcą kròlestwa, musi poślubić księżniczkę. Co to znaczy? Na poziomie psychologicznym nie możemy osiągnąć panowania nad sobą (rządòw nad sobą), dopòki nie nastąpi w nas miłosny związek między duszą a ciałem, między naszą psychiką o charakterze męskim i żeńskim, równowaga pomiędzy dobrem i złem, yin i yang. Ale ludzie (mężczyźni i kobiety), którzy myślą tylko o swoim pragmatyzmie, tylko o swoim wymiarze fizycznym i materialnym, staną się ofiarą chciwości własnego instynktu manipulacji, ulotności, wyzysku zdarzeń, rzeczy i ludzi, będą cieniem Lorda Farquaada, ktòry rządzi w wielu umysłach i sercach... Brak im instynktu, samoświadomości, duchowości, transcendencji, która jest psychiczną księżniczką i wewnętrzną przyjaciòłką.
Smutna jest scena, w ktòrej Lord Farquaad wybiera swoją kròlewnę zgodnie z publicznymi podszeptami, zachęcony ogòlną opinią bezużytecznego tłumu pochlebców. Przypomina to poszukiwanie towarzyszki (towarzysza) z "ogłoszenia", na podstawie zdjęć i profili pełnych zwięzłych opisów. Dziś uczucia są często towarami znajdującymi się na półkach ekshibicjonizmu każdej kategorii. To smutne, gdy miłość staje się łutem szczęścia, bez racjonalnego osądu, inicjatywy, bez starania. Lord Farquaad jest w każdym z nas tym złem, które przeżywa miłość w sposòb konsumpcyjny i samolubny: "inni istnieją dla mojej wygody!"
Farquaad wybiera Fionę, która jest uwięziona na szczycie wieży bardzo wysokiego zamku, ale aby ja mieć, musi być w stanie uwolnić ją z siedziby smoka.
Wierzę, że prędzej czy później każdy z nas przeżywa to uczucie: widzimy miłość w charakterze zniewolenia przez jakieś dziwne siły, w tym przypadku przez smoka - symbolicznie najbardziej złożonego, mitologicznego stwora (może być gadem, ptakiem, ssakiem, 2 lub 4 nożnym, czyli ziemskim i boskim) reprezentującego ziemską i duchową mądrość. Zwycięstwo nad smokiem jest triumfem naszego JA nad siłami regresywnymi nieświadomości, która przemieni się w zdolność do stawienia czoła tragediom i zmianom, których pełne jest życie. Wieża mająca charakter więzienia, przyjmuje w tym przypadku wydźwięk negatywny: (wieża) jest naszą siłą w szponach irracjonalnego instynktu (wieża jest myślą, najwyższą kondygnacją zamku), więc reprezentuje potrzebę wewnętrznej drogi do poznania siebie, separacji, aby uwolnić się od niewłaściwych idei (niezdobytych wież), toksycznych więzi rodzinnych (zamkòw) - frustrujących i kastracyjnych (pamiętajmy, że Fiona znajdowała się w wieży za sprawą decyzji własnych rodziców). Wieża w "Shreku" jest wieżą autorytaryzmu i sztywności moralnej, z której można uwolnić się tylko poprzez miłość i czułość.
Wszyscy pamiętamy scenę, w ktòrej Ciastek (gingerbread man) jest torturowany przez Lorda Farquaada, ktòry chce dowiedzieć się, gdzie ukryły się niedobitki bajkowych stworòw. Strażnicy Farquaada mieli zająć się ich aresztowaniem.
Znaczenie tych symboli jest naprawdę bardzo poruszające: oznaczają naszą negatywną męską stronę, czyli arogancję, przemoc, zatwardziałość serca, ktòra znajduje upust w działaniach skierowanych wobec osób słabych, w tym przypadku Ciastka - symbolu delikatności, czułości (po prostu słodki herbatniczek). Na pewno zdarzyło wam się zetknąć z ludźmi drwiącymi z romantyczności innych, drwiącymi ze słodyczy i pokory, ludzi, którzy używają przemocy wobec kobiet i dzieci, ponieważ są słabe i kruche...oto cień Farquaada, który wie jak być "wielkim" tylko w stosunku do słabych, mądrym dla głupich, aroganckim dla pokornych.
Spotkanie Lorda Farquaada (negatywny cień męski) ze Shrekiem (męska, prymitywna, ale ròwnocześnie pozytywna strona, która powinna się wyzwolić) jest jak prawdziwe zderzenie naszej świadomości z jej ograniczeniami. Farquaad nie jest w stanie uratować kròlewny (męska strona psychiki nie wie, jak podejść do kobiecych duchowych źródeł), więc organizuje turniej (zwykłe zawody, którymi żyje materialny świat), aby wybrać bohatera (fałszywy ekshibicjonizm), który zajmie się dziełem uwolnienia przyszłej panny młodej (istota służalczości, ktòra panuje dziś w naszym społeczeństwie oraz istota fałszywego wrażenia jakie wywołują na nas społeczni lub religijni przywódcy). Zwycięzcą turnieju okazuje się być Shrek. Ogr zgadza się na podjęcie zadania uwolnienia kròlewny pod warunkiem, że Lord Farquaad wyrzuci z jego bagna wszystkie bajkowe stwory...Oczywiście także Shrek jest bajkowym stworem, nieświadomym realnej sytuacji wywołanej przez Farquaada; jest to nieświadomość w rodzaju dziecięcej niewinności, która doprowadzi go do zwycięstwa.
NALEŻY UWAŻAĆ NA WŁASNE SUMIENIE
W baśni o Shreku pięknym szczegółem jest jego duma z tego, że budzi strach. Nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, że znalazł sobie po prostu sposób na przyciągnięcie negatywnej uwagi. Bagno i Ogr nawiązują symbolicznie do naszej świadomości i nieświadomości. Tradycyjnie nauczono nas, że nieświadomość jest niebezpiecznym miejscem... boimy się dostać do tego, co nieświadome, boimy się introspekcji świadomości. Wierzymy, że żyje tam ohydne zwierzę, które z kolei jest pewne swojej władzy nad nami. Nie bójmy się, zròbmy tak jak Osioł, ktòry swoim uporem zmienił gęsty las nieświadomości w cieple, rodzinne królestwo.
Shrek czuje się odrzucony i dlatego odrzuca innych w swojej samotności. Osioł z kolei czuje się odrzucony, ale ignoruje to i chce za wszelką cenę zyskać uwagę innych: obydwaj cierpią z powodu wewnętrznej samotności, ale stawiają jej czoła w odmienny sposòb. Osioł jest symbolem samotności masy ludzkiej, osòb, ktòre nie potrafią być sam na sam ze sobą. Pragną komplementów, obawiają się wykluczenia, stąd rozgadany sposòb bycia i hałaśliwe przyciąganie uwagi: "wybierz mnie, wybierz mnie!" (krzyk desperacji). Shrek na odwròt: "zostaw mnie w spokoju!", reprezentuje traumatyczną samotność odizolowanych, innymi słowy ucieka przed swoją nieudolnością w nawiązywaniu relacji i konfrontacji z innymi. Jest niepewny, uważa sam siebie za jednostkę antyspołeczną, aby bronić się przed samym sobą. Czuje się gorszy, zły, inny. Shrek nie chce towarzystwa Osła, ponieważ jest on jego "odwròconym lustrem" - Shrek widzi w nim te cechy, ktòrych brak odczuwa boleśnie. I odwrotnie: Osioł podziwia Shreka za jego zdolność do przebywania w samotności, ktòrej to zdolności sam nie posiada. Często w życiu codziennym unikamy podobnych spotkań... po prostu dlatego, że w ludziach kłòtliwych lub godnych podziwu widzimy brakującą cząstkę naszego charakteru lub jego wadę.
Shrek musi odszukać Fionę zamkniętą w samotnym i opuszczonym zamku, strzeżonym przez okrutnego smoka. W tym obrazie zostały zawarte wszystkie archetypy dotyczące drogi inicjacji lub wewnętrznej introspekcji: podróż jest poszukiwaniem, Fiona symbolizuje miłość lub duszę, odległy od siedzib ludzkich zamek to nasza nieświadomość, Smok zaś to drzemiące w nas instynktowne zwierzę, ktòre zawsze będzie miało tendencję do tego, by nas zniszczyć, o ile jest nieświadome (czyli niewinne; stąd to Osioł, symbol infantylnej, dziecięcej beztroski, rozkocha w sobie przerażającego smoka, symbol rozumu).
Księżniczka Fiona, która spodziewała się zdecydowanie bardziej romantycznej akcji ratunkowej, a także przystojnego księcia, jakiego zawsze opisywano w bajkach, wykazuje początkową wrogość wobec tej dwójki. Tymczasem tym, co uwalnia nas od zamknięcia mentalnego i sentymentalnego (zaginiony zamek), jest to, o co często dba się najmniej: błędy, proste rzeczy, które bierzemy za pewniki, pogarda, upokorzenia, ignorancja ... wszystkie te działania, które ucieleśniają nasi dwaj bohaterowie - ogr i osioł. Często zdarza się, że wśród tych ludzi, których znamy jako najbardziej skrytych, najmniej atrakcyjnych, najmniej oczywistych, czasem nawet nieistotnych, pozornie nieciekawych, odnajdujemy wspaniałe lekcje życia prowadzące do naszego wyzwolenia. Ale na początku nasze zepsucie "rozkapryszonych księżniczek" nie widzi tego, co esencjalne: przejrzenie na oczy zajmuje nam trochę czasu.
Shrek odczuwa pociąg do Fiony, ale jego zdrowy rozsądek podpowiada mu, że tak piękna kobieta nigdy nie zakocha się w ogrze. Wszyscy doświadczamy tego uczucia w życiu: czujemy się niezdolni, nieodpowiedni, nie na miejscu w tak wielu okolicznościach, nie tylko w miłości, ale także w pracy, w karierze, w marzeniach ... Często stawiamy czoła rzeczywistości z punktu widzenia znajdującego się w nas ogra: uważamy, że wykonujemy tylko nałożone na nas zadanie, na ktòre nie zasłużyliśmy. Wiemy, że jest w nas coś pięknego, ale nie wiemy jak to wyciągnąć na światło dzienne. Rzeczywistość w baśni uczy nas, że trzeba to odkryć w środku (Fiona), a nie na zewnątrz, w pozorach, w postaci fałszywej księżniczki Fiony. Pozory ujawniają oszustwo, zaklęcie typowe dla ludzkiej powierzchowności.
Osioł odkrywa sekret Fiony... dlaczego akurat on?
Osioł jest naszym wymiarem naturalnej ciekawości, zdrowego rozsądku, wątpliwości, inklinacji do badań i dociekań, nieustannego pragnienia pójścia dalej (nie ma nic wspólnego z niezdrową ciekawością wścibskich, którzy nie tylko nie idą dalej, ale wręcz przeciwnie: wynajdują, przypuszczają, krytykują i tworzą bezużyteczne plotki). Osioł wie jak patrzeć w ciemność, tam gdzie objawia się sekret Fiony, jej prawdziwa przemiana. Fiona zdradza mu smutną prawdę: jako dziecko została zaklęta potężnym zaklęciem, które każdej nocy, o zachodzie słońca, transformuje ją w potworne stworzenie; zaklęcie może zostać złamane tylko przez pocałunek prawdziwej miłości, więc jej rodzice zamknęli ją w wieży, aby tam doczekała ratunku z rąk mężczyzny, ktòry złamie zaklęcie.
Zasługą "Shreka" jest obalenie tradycyjnego schematu baśni. Upadają wszystkie stereotypy, przewracają się do góry nogami wszystkie uprzedzenia. Niezwykła perspektywa z jakiej rozwiązywane są problemy nie przypomina niczego z tego, do czego jesteśmy przyzwyczajeni: zły ogr zostanie dobrym bohaterem; czarujący książę natychmiast okazuje się próżny, narcystyczny, bez serca i umysłu, zaślepiony władzą; straszny smok to smoczyca poszukująca miłości; zwykle powolny i cichy osioł okazuje się mądry, rozmowny, nadpobudliwy. Z tego punktu widzenia możemy zaakceptować niezdarnego kolegę z klasy, który może okazać się cennym przyjacielem ... możemy kochać kobietę, która nie odzwierciedla standardów estetycznych wymaganych przez media, a która może okazać się bezcennym partnerem; możemy nie dać się oczarować czarującemu księciu, który szuka przecież tylko niezliczonych kobiet, w których spojrzeniach będzie mògł się przeglądać; możemy nie dać się złapać w sidła władzy człowiekowi, który ostatecznie szuka tylko jeszcze większej władzy. Esencjalną zmianą w bajce jest Fiona: piękna w dzień i brzydka w nocy, ale ... czy naprawdę jest piękna w dzień? Czy może jednak w nocy? W Fionie odzwierciedla się doskonałe zaklęcie naszej duszy. Jakie...?
Zaklęcie Fiony jest tym, czego wszyscy dowiadczamy na poziomie wewnętrznym i psychologicznym: w nocy, to znaczy w nieświadomości, w ciemności, widzimy siebie takimi, jakimi jesteśmy, widzimy naszą instynktowną, zwierzęcą stronę, ogra, podczas gdy w świetle dziennym czyli w codziennym życiu towarzyskim, ofiarujemy innym piękną fasadę, twarz modelki księżniczki, księcia. Fiona uosabia w swojej roli prawdziwy aspekt naszej esencji duchowej: ta postać ogra jest najbardziej naturalna, najbardziej oryginalna, a choć prymitywna jest najpotężniejsza. Ludzie, którzy znają nas w środku, ci, którzy widzą nas rano bez makijażu, ci, którzy z naszej ekspresji wzrokowej odgadują jak się czujemy, to ogry, które nas znoszą, podziwiają i są nam podobne. Shrek znajdzie w prawdziwej Fionie najpiękniejszą księżniczkę, ponieważ realną i niewinną. A kto może złamać zaklęcie? Tylko pocałunek miłości, czyli osoba, która kocha nas za to, czym naprawdę jesteśmy wewnątrz, bez masek, bez udawania, bez tajemnic.
Czy kiedykolwiek próbowaliście rozmawiać z osobą nieświadomą na temat psychologicznych lub duchowych introspekcji? Cóż, zazwyczaj taka osoba rozumie wszystko do góry nogami, ponieważ nawet jeśli jest mowa o tym samym, zrozumienie zachodzi na dwóch odmiennych długościach fal lub różnych współrzędnych. Najwyraźniejszym tego przykładem jest "Shrek". W bajce obserwujemy ten moment, gdy nieświadomy! Shrek, potajemnie podsłuchuje jak Fiona przyznaje się przed Osłem do swojego problemu: Shrek słucha tylko części rozmowy, w której Fiona mówi źle o SOBIE, potwierdzając potworność JEGO "ogrowego" wyglądu. Shrek, biorąc jej słowa do siebie, popada w smutek i gniew i natychmiast udaje się do Duloc, aby zawiadomić lorda Farquaada o pomyślnym wypełnieniu powierzonego mu zadania. Farquaad przybywa o świcie i ze swą świtą, by odebrać księżniczkę i doprowadzić do zamku. Oto całe qui pro quo...
Ludzie bez wewnętrznego rezonansu myślą, że zawsze jest o nich mowa. Kiedy mówimy im o ich pomyłce, biorą na siebie całą winę; jeśli pokażemy im ich wadę, po prostu czują się potępieni, nie ma w nich zrozumienia między rozumem (Fiona) a świadomością (Shrek). Takie podejście zawsze prowadzi do podjęcia natychmiastowych i błędnych decyzji: służenia przypadkowemu Panu i powrotu do bycia częścią kolejnego zamku, innej ideologii, innej partii politycznej, innej religii, innej miłości ... do życia zawsze w niebezpieczeństwie i przypadkiem.
POWRÓT NA BAGNO, ABY SIĘ OCZYŚCIĆ
Sherk wraca na swoje bagno, do swojego królestwa, wyludnionego, bo nie ma tam już żadnych bajkowych stworòw. Czuje się jak dorosły, nie wierzy już w żadne bzdury: nie ma księżniczek, nie ma wróżek, nie ma nawet miłości. Jest rozczarowanym, ale i twardym, prawdziwym ogrem. Coś jest jednak nie tak ... Jego bagno nie jest takie samo jak przedtem, jest nudne, ciemne, zimne, nawet błoto go nie satysfakcjonuje jak wcześniej. To w takich chwilach musimy zmagać się z własnym sumieniem, z "gadającym świerszczem", w tym przypadku z gadatliwym Osłem! Tu właśnie działa zwierzęcy instynkt, jego węch pojawia się tam, gdzie nasz rozum nie daje sobie rady: Osioł wyjaśnia Shrekowi wszelkie nieporozumienia z Fioną i ostrzega go, że choć niechętnie, zamierza poślubić złego "króla", lorda Farquaada. Obaj lecą do Duloc, gdzie ceremonia zaślubin Fiony z Lordem Farquaadem dobiega końca. Musimy odzyskać duszę, zawsze obleganą "małżeńskimi" pokusami materializmu, władzy i próżności.
Oto kolejny niezbędny element układanki w bajkach, nieomal archetyp, ponieważ tak fatalnie powraca w naszym życiu, a zwłaszcza w naszym wewnętrznym wymiarze: małżeństwo z niewłaściwą osobą. Dzieje się tak nie tylko w małżeństwie, ale w każdej sytuacji, w której oddajemy życie ideałowi, z którym się utożsamiamy: kapłaństwu bez powołania zakonnego, pracy lekarza tylko dla prestiżu lub zarobkòw, nie mając do tego zawodu serca i tak dalej. Jeszcze częściej poślubiamy ideały, przekonania, wierzenia, a nawet nasze własne marzenia, które są niczym innym jak potępieniem, kulą u nogi. Musimy dotrzeć do momentu, w którym musimy zdecydować, fatalne "tak" lub "nie", aby powiedzieć „akceptuję”. Niestety ci, którzy padają ofiarą podobnego małżeństwa, są bierni racjonalnie, są ludźmi, którzy nie potrafią dostrzec tego co oczywiste, nie myślą o tym, ich umysł jest zablokowany: Fiona jest więźniem złośliwości i zaklęcia. Aby opanować cały ten nastrój duszy, będzie nam potrzebna nasza dzika natura: Shrek, Osioł i jego Smok!
Jesteśmy rodzajem ludzkim, ale nadal stanowimy część królestwa zwierząt. Jesteśmy gatunkiem, który wyróżnia się cechami wewnętrznego wymiaru nazywanego przez nas duchowym, a są nimi intelekt i wola, głowa i serce, rozum i uczucie, prawda i miłość. Przewodnikiem tego wymiaru jest instynkt, nasza naturalna świadomość, ale niestety najbardziej uśpiona, senna, przykuta zaklęciem, na które cierpi Fiona: skazana na poślubienie świata, materii, "uroczego" księcia, który uczyni z niej niewolnicę. Rodzaj ludzki jest zawsze ofiarą tej wyraźnej tendencji do rozumowania, zachłystywania się inteligencją, do wiary w swą "nieograniczoną" wiedzę i do przekonania, że rozumie i przenika rozumem wszystko. A przecież świat często się rozpada, ludzie przechodzą kryzysy, rodziny ulegają rozpadom, ludzie są coraz bardziej zagubieni bez procesu indywidualizacji i świadomości. Uwolnienie od tego uwięzienia zależy od naszej strony instynktownej, ciemnej, dzikiej: od ogra Shreka, Osła i rozkochanej w nim Smoczycy. To oni wpadną nieproszeni na zaślubiny i przełamią urok Fiony, pozwolą na to, by światło zachodzącego słońca padło na nią, stawiając ją publicznie w obliczu prawdy, bez dotychczasowego ukrywania się: jest to moment, w którym dusza widzi swą prawdziwą naturę. Fiona też jest ogrem, nie należy do tego zaczarowanego świata, nie musi dłużej oddawać się przyjemnościom i konwencjom dla cudzej wygody, odrzuca pozory. Jako ogr Fiona podbija nie tylko serce Shreka, ale także jego umysł, jego racje.
Dzisiejsi ludzie są tak oczarowani, że wolą poślubić księcia i mieszkać w luksusowych zamkach zamiast odkrywać w sobie ogry i przynależność do dzikiego królestwa. Oto spotkanie z bratnią duszą, o której dużo rozmawiamy, ale której introspektywnego znaczenia tak naprawdę nie rozumiemy. Na poziomie psychoanalitycznym możemy śmiało powiedzieć, że wraz z odkryciem naszej wewnętrznej natury musimy spodziewać się ataku ze strony świata. Fiona, ktòra zmienia się w ogra na ślubnym ołtarzu, wyzwala gniew lorda Farquaada, który naprędce koronuje sam siebie oraz nakazuje swoim strażnikom schwytać Shreka i Fionę, grożąc jej ponownym zamknęciem w wieży: wieża samotności, która jest marginalizacją krytyki społecznej, która widzi w nas odmieńcòw nie do zaakceptowania. Na szczęście interwencja Smoczycy, która wpada na scenę wydarzeń i pożera lorda Farquaada, zapobiega najgorszemu. Smoczyca jest właśnie tym wewnętrznym ogniem, który musi spalić te powszechne wierzenia, udaremnić dominację masy i uwolnić się od tego fałszywego władcy. Wróćmy jednak do spotkania Shreka i Fiony, dwòch ogròw ...
Fiona jest doskonałym archetypem samoświadomości. Shrek nigdy nie spodziewałby się, że zobaczy w niej ogra, ale tak po prostu jest: nasza bratnia dusza to nic innego jak ten wewnętrzny wymiar nas samych, którego nie znamy, ten, który by nas dopełnił, ponieważ ròwna się akceptacji tej naszej części, którą często ignorujemy, ktòra jest ofiarą naszego poczucia winy, ignorancji, uprzedzeń, wszelkiego rodzaju uwarunkowań. Shrek może więc pocałować Fionę, która na zawsze pozostaje ogrem przełamującą zaklęcie, ponieważ pozostaje w formie swej prawdziwej miłości. Jest to pocałunek przyjęcia JA, jest to spokòj duszy, która jest wreszcie mile widziana i kochana za to, kim naprawdę jest: pięknym ogrem. Nazywa się to identyfikacją czyli związkiem i prawdziwym małżeństwem duszy z jej wewnętrzną jaźnią lub esencją. Dopiero wtedy Shrek i Fiona wyjeżdżają na miesiąc miodowy, na zawsze przerażający i szczęśliwi. Przerażający w sensie rozumienia i akceptowania własnych ograniczeń; jest to w istocie esencja wewnętrznego szczęścia, stan spokoju ducha, którego nikt nigdy nie może nam odebrać, ponieważ nie jest rzeczą, nie jest materialny, nie może się skończyć: jesteśmy sobą w wizji i świadomości tego, kim jesteśmy i to wszystko.
Mano partneris ir aš stengiausi kūdikiui daugiau nei septynerius metus. Mėginome vaisingumo kliniką jau keletą metų, kol kažkas pasakė man susisiekti su tokiu galingumu pavadintu "Agbazara Temple", kuris padėtų man gauti prenantą. Ir aš "Mes labai džiaugiamės, kad mes susisiekėme su DR.AGBAZARA, nes jo nėštumo burtai mus įtvirtino, ir aš nuoširdžiai jį tikiu, ir jo įgaliojimai tikrai mums padėjo, aš esu dėkingas už visus, kuriuos jis padarė. Susisiekite su juo el. paštu: ( agbazara@gmail.com ) arba ( WHATSAPP; +2348104102662 ), jei bandysite gauti vaiko, jis turi įgaliojimus tai padaryti.
RispondiElimina